สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผมผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะครับ
คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมคบกับแฟนได้1ปีแล้ว ตอนที่คบตอนแรกเธออยู่ม.6 ผมอยู่มหาลัยแล้ว แต่ตอนที่คบกันแรกๆเธอยังไม่จบ ผมก็ชอบไปรับและส่งเธอไปเรียนพิเศษต่อ ก่อนถึงเวลาเรียนพิเศษเราก็จะพาไปกินข้าวกันหรือขับรถเล่น เรามีช่วงเวลาเจอกัน1-2ชั่วโมงต่อวัน ไม่เคยมีเวลามากกว่านั้นเลย ไม่เคยไปดูหนังด้วยกันสักครั้งตอนนั้นรู้สึกท้อมากคิดว่าคงจะได้เลิกกันแน่ๆเพราะไม่มีเวลาให้กัน
และเมื่อเราคบกันได้ประมาณ3เดือนเธอก็บอกว่าจะไปเรียนมหาลัยแต่ประเด็นมหาลัยนี้ไกลมากครับ เอาเป็นว่าต้องนั่งรถ2ชั่วโมงเลยทีเดียว ผมก็เลยขอมีอะไรเพื่อความมั่นใจได้ไหมว่าไปอยู่หอแล้วจะไม่นอกใจ(ที่ขอเพราะก่อนหน้านี้เธอไม่เคยแสดงความรักเลย เลยอยากรู้ว่าจะให้ไหม ถ้าไหมผมคงต้องยอมจบเพราะคิดว่าคงไม่มีทางจะคบกันได้เพราะรักแท้แพ้ใกล้ชิดจริงไหมคับ)เธอกบอกว่าจำเป็นเหรอ บลาๆ แต่สุดท้ายก็ให้ครับ
หลังจากนั้นเธอก็ย้ายไปอยู่หอใน ผมก็ไปหาแล้วก็เปิดหอนอกแถวนั้นนอนด้วยกัน ตอนนั้นก็มีความสุขครับ แต่ก็ไปได้ไม่บ่อยเพราะค่าใช้จ่ายในการเดินทางสูง แล้วก็ต้องใช้เวลาเยอะถ้าไปแปปเดียวก็คงไม่คุ้ม ผมไปหาเธอได้ประมาณ2เดือน ผมก็เลยอยากให้เธอมาหาผมบ้าง เธอก็ตอบตกลง ตอนแรกๆก็มาบ่อยนะ แต่พอได้สักเดือนเธอก็เริ่มอ้างนู้นอ้างนี่ แต่พอมาเรื่องบนเตียงไม่มีขาดตกบกพร่องเลยนะครับ เธอยอมผมทุกอย่างจะทำอะไรก็ได้ แต่ประเด็นมันอยู่ตรงนี้แหละครับ คือเธอไม่เคยทำเหมือนคนรักทั่วๆไปที่ทำกันเลย เช่น เป็นห่วงเป็นใย ไม่เคยถามว่ากินข้าวรึยัง คือไม่เคยสนใจในชีวิตผมเลยครับเหมือนต่างคนต่างอยู่  ไปกินข้าวก็ต่างคนต่างสั่งไม่เคยถามผมว่าอยากกินอะไร คือทุกอย่างอ่ะครับที่ผู้หญิงที่รักแฟนตัวเองน่าจะทำกันทั่วไป เอาง่ายๆคือไม่แคร์ผมเลยครับ ผมร้องไห้ก็ไม่เคยปลอบ คือไม่สนโลกเลยอ่ะครับ แต่เรื่องบนเตียงเหมือนเดิมทุกอย่าง
พอผมบอกว่า ถ้าเธอทำตัวแบบนี้เลิกกันดีกว่าไหม เธอบอกว่าผมมีคนอื่นใช่ไหม ทั้งๆที่ผมไม่ได้มีนะ แต่ที่ผมเลิกเพราะทนความเฉยชาไม่ไหว จากแต่ก่อนมีแต่ผู้หญิงเอาใจทุกคนแต่เธอกลับไม่สน   ผมอยากถามพี่ๆว่าผมควรทำยังไงดีครับ ขอบคุณมากครับ