เมื่อวานซืนไปส่งเรื่องจบขาดไป4ตัวไม่จบไม่พอ ฝึกงานก็คงไม่ได้ฝึกอีกเพราะส่งเรื่องไปที่ไหนก็ไม่มีใครรับ แถมอาจารย์ยังคิดว่าผมไปพูดอะไรไม่เข้าหูเขาหรือเปล่า ทำให้เขาไม่รับ ผมเครียดมากๆเลยตอนนี้เพราะดันเป็นเด็กฝึกงานคนแรกที่มหาลัยส่งไปฝึกที่นี้ อาจารย์เขาบอกเขาต้องแบกหน้าเพื่อขอฝึกงาน และกรณีที่ไม่ได้ขึ้นมานี้ มีปัญหาตามมาแน่นอน ส่งเรื่องฝึกที่อื่นก็ไม่ทันแล้ว แถมเคสนี้แน่นอนมันไม่ใช่แค่เรื่องส่งฝึกงานช้าแล้ว มันแสดงว่าผมต้องมีปัญหาแน่ๆ แน่นอนคงไม่มีที่ฝึกงานไหน รับอีกแน่ๆ จบไปนี้คิดหนักเลย ขนาดที่ฝึกงานไม่รับ ชาตินี้คงไม่มีใครรับเข้าทำงานแน่ๆ(ก็นะแม้แต่แม่ผมยังไม่ยอมรับเข้าทำงานเลย) ไม่เข้าใจจริงๆ ใบสมัครก็ไม่ได้กรอกอะไรประหลาดโทรไปถามก็พูดแต่ครับๆอย่างเดี่ยว ยังมีปัญหาได้
เครียดมากคับเบื่อมาก รัฐศาสตร์นี้จบไปก็ตกงาน แต่จะไม่จบอีกเพราะไม่ได้ฝึกงาน ไม่นับอีก4ตัวที่เหลือที่ตกหล่นอีก อยากจะลาออกไปให้รู้แล้วรู้รอด อยากออกไปเรียนรามเลย บริหารบ้าบออะไรก็ได้ ขอให้มีวิชาชีพติดตัวบ้าง ไม่ไหวอะทำอะไรไม่เป็นซักอย่าง
ที่บ้าน ที่มหาลัยเห็นผมไม่ต่างจากฮิคกี้ติดเกมเลย ก็นะผมยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเก่งอะไรบ้าง เล่นเกมยังไม่เก่งเลยด้วยซ้ำ แถมนิสัยก็เหมือนพวกอวดฉลาดคงหมั่นไส้กันหละมั่ง(รู้อย่างหนึ่งว่าตัวเองเป็นพวกความรู้รอบตัวสูง คิดวิเคราะห์เก่งแค่นั้น แถมชอบเสนอความคิดเห็นด้วย)แต่ทักษะอย่างอื่นห่วยหมด จะทักษะที่ใช้ฝีมือหรืองานไร้ฝีมือก็ตาม
เซ็งคับ เชื่อไหม ตอนนี้ชีวิตผมอยู่ได้เพราะดูอนิเมะ Kancolleให้จบแค่นั้น เบื่อจนบางครั้งอยากฆ่าตัวตายหนีโลกไปเลยด้วยซ้ำ เบื่อไอ้โลกสังคังใบนี้เต็มแก่แล้ว มีแต่การแข่งขันที่ไร้ความเป็นธรรม ต้องจบไปมีชีวิตคนทำงานที่มีค่อะไรไม่ต่างจากเครื่องจักรผลิตเงินให้คนที่รวยกว่าแต่ถือครองทรัพยากรไว้ในมือ พอหมดสภาพก็ทิ้งหรือไปทำธุรกิจก็เจอแต่ปลาใหญ่กินปลาเล็ก ธุรกิจใหญ่ทำลายธุรกิจเล็ก ไอ้ชีวิตแบบนั้นผมไม่อยากได้ ผมดูอนิเมะมาเยอะมากและอยากให้ตัวเองไปอยู่เกมแบบLog horizonไปเลย อย่างน้อยชีวิตในนั้นก็มีความหมายกว่าอยู่เป็น สินค้าเครื่องจักรผลิตเงิน
ผมเองก็มีฝันนะแต่มันโดนทำลายไปหมดแล้ว ด้วย ความเป็นไปได้ ความสามารถตัวเอง มีแต่โอกาศการทำเงิน อยากสร้างหุ่นยนต์ก็ตกเลข อยากสร้างVRMMOก็ไร้ความสามารถ ขนาดแค่อยากเปิดร้านขายสินค้าอนเมะยังเห็นแต่โอกาศขาดทุน-*- ไร้ความฝัน ไร้เป้าหมาย ไร้ความสามารถ ไร้ค่า คนเราอย่างน้อยชีวิตแย่แค่ไหนมีฝัน มีเป้าหมายก็ยังดี แต่นี้เหมือนเรือรั่วที่ลอยอยู่กลางทะเล
เบื่ออะจบไปก็ไร้อนาคต แต่ตอนนี้ไม่จบยิ่งไร้หนทางกว่า อยากหาที่ปรึกษาเรื่องพวกนี้มากคับ เพราะไม่ไหวแล้วอะท้อไปหมด ไม่มีกำลังใจเลย มีแต่คนด่า คนดูถูกเต็มไปหมด มองหน้าแม่ มองหน้าอาจารย์ไม่ติด เพื่อน แฟนก็ไม่มี เครียดมาก อยากได้มากคือกำลังใจ เหอ ดูเมะแล้วอยากให้คองโกมากอดเราบ้างจังเลย ตอนนี้กำลังใจผมเท่าเรือพิฆาตเลย
เครียดปัญหาเรื่องการเรียนมาก หาที่ฝึกงานไม่ได้ แถมต่อให้เรียนจบก็ไร้ความสามารถทำอะไรไม่เป็นซักอย่าง
เครียดมากคับเบื่อมาก รัฐศาสตร์นี้จบไปก็ตกงาน แต่จะไม่จบอีกเพราะไม่ได้ฝึกงาน ไม่นับอีก4ตัวที่เหลือที่ตกหล่นอีก อยากจะลาออกไปให้รู้แล้วรู้รอด อยากออกไปเรียนรามเลย บริหารบ้าบออะไรก็ได้ ขอให้มีวิชาชีพติดตัวบ้าง ไม่ไหวอะทำอะไรไม่เป็นซักอย่าง
ที่บ้าน ที่มหาลัยเห็นผมไม่ต่างจากฮิคกี้ติดเกมเลย ก็นะผมยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเก่งอะไรบ้าง เล่นเกมยังไม่เก่งเลยด้วยซ้ำ แถมนิสัยก็เหมือนพวกอวดฉลาดคงหมั่นไส้กันหละมั่ง(รู้อย่างหนึ่งว่าตัวเองเป็นพวกความรู้รอบตัวสูง คิดวิเคราะห์เก่งแค่นั้น แถมชอบเสนอความคิดเห็นด้วย)แต่ทักษะอย่างอื่นห่วยหมด จะทักษะที่ใช้ฝีมือหรืองานไร้ฝีมือก็ตาม
เซ็งคับ เชื่อไหม ตอนนี้ชีวิตผมอยู่ได้เพราะดูอนิเมะ Kancolleให้จบแค่นั้น เบื่อจนบางครั้งอยากฆ่าตัวตายหนีโลกไปเลยด้วยซ้ำ เบื่อไอ้โลกสังคังใบนี้เต็มแก่แล้ว มีแต่การแข่งขันที่ไร้ความเป็นธรรม ต้องจบไปมีชีวิตคนทำงานที่มีค่อะไรไม่ต่างจากเครื่องจักรผลิตเงินให้คนที่รวยกว่าแต่ถือครองทรัพยากรไว้ในมือ พอหมดสภาพก็ทิ้งหรือไปทำธุรกิจก็เจอแต่ปลาใหญ่กินปลาเล็ก ธุรกิจใหญ่ทำลายธุรกิจเล็ก ไอ้ชีวิตแบบนั้นผมไม่อยากได้ ผมดูอนิเมะมาเยอะมากและอยากให้ตัวเองไปอยู่เกมแบบLog horizonไปเลย อย่างน้อยชีวิตในนั้นก็มีความหมายกว่าอยู่เป็น สินค้าเครื่องจักรผลิตเงิน
ผมเองก็มีฝันนะแต่มันโดนทำลายไปหมดแล้ว ด้วย ความเป็นไปได้ ความสามารถตัวเอง มีแต่โอกาศการทำเงิน อยากสร้างหุ่นยนต์ก็ตกเลข อยากสร้างVRMMOก็ไร้ความสามารถ ขนาดแค่อยากเปิดร้านขายสินค้าอนเมะยังเห็นแต่โอกาศขาดทุน-*- ไร้ความฝัน ไร้เป้าหมาย ไร้ความสามารถ ไร้ค่า คนเราอย่างน้อยชีวิตแย่แค่ไหนมีฝัน มีเป้าหมายก็ยังดี แต่นี้เหมือนเรือรั่วที่ลอยอยู่กลางทะเล
เบื่ออะจบไปก็ไร้อนาคต แต่ตอนนี้ไม่จบยิ่งไร้หนทางกว่า อยากหาที่ปรึกษาเรื่องพวกนี้มากคับ เพราะไม่ไหวแล้วอะท้อไปหมด ไม่มีกำลังใจเลย มีแต่คนด่า คนดูถูกเต็มไปหมด มองหน้าแม่ มองหน้าอาจารย์ไม่ติด เพื่อน แฟนก็ไม่มี เครียดมาก อยากได้มากคือกำลังใจ เหอ ดูเมะแล้วอยากให้คองโกมากอดเราบ้างจังเลย ตอนนี้กำลังใจผมเท่าเรือพิฆาตเลย