สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผม มีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยนะครับ
สืบเนื่องจากผมเคยเห็นการถกเถียงกันเรื่องศาสนากับคนรุ่นใหม่ และที่สำคัญคือผมกำลังแต่งนิยาย แหะๆ
ผมลองไปเซอเวย์ถามเพื่อนผม(ม.4)เกี่ยวกับความเห็นในเรื่องนับถือศาสนาดู

คนแรก







อีกคน (ผมให้เขาไปถามคนอื่นอีกทีด้วย)
คนนี้กับผมค่อนข้างชอบหยิบยกประเด็นต่างๆมาถกเถียงวิจารณ์ด้วยกันบ่อยๆนะครับ
ก็เลยดูเข้มข้นนิดนึง แหะๆ











ผมเห็นว่าเด็กๆเดี๋ยวนี้(ผมก็โดน)มักถูกผู้ใหญ่บีบบังคับให้เชื่อเรื่องพิสูจน์ไม่ได้ จนกลายเป็นการเป็นการอคติไปเลย
แล้วคนทั้งหลายก็มาบอกเด็กไม่ดี เสื่อมโทรม สารเลว ไร้ธรรมมะศาสนา ผมก็อยากจะถามกลับไปนะครับว่า แล้วผู้ใหญ่อย่างคุณเข้าใจธรรมะดีแล้วเหรอ
เถียงพ่อเถียงแม่ตายไปกลายเป็นเปรต? ไม่รับฟังความเห็นลูกเอาแช่งๆไปนี่จะขึ้นสวรรค์?
ผมก็ไม่ได้เรียนธรรมะจริงจังนะครับ ศีล5จำได้ แต่ท่องเป็นภาษาบาลี-สันสกฤตก็ไม่ได้นะครับ รู้แค่แก่นศาสนาพุทธสอนให้คนขจัดทุกข์และทำดีครับ
แต่ทั้งๆที่คุณจะสอนให้ลูกแบบพอดีๆ ไม่บังคับให้เชื่อในสิ่งที่คุณสอน แต่ให้เขาเชื่อในสิ่งที่เขาคิด สำคัญคือปลูกฝังจิตสำนึกนะครับ
ไม่ใช่บีบคอห้ามนู่นห้ามนี้ แค่สอนให้เขารู้เกี่ยวกับผลที่ตามมาในการกระทำเหล่านั้น เพราะคุณเป็นผู้ใหญ่ที่มีสิ่งที่ดีกว่าเด็กสมัยนี้คือประสบการณ์ แล้วก็ทำให้เป็นตัวอย่าง ไม่ใช่สอนก็สอนไปเหอะ พาวัดก็พาไป แต่พอรถปาดด่าx่องตาย? แล้วคุณมีหน้ามาประณามเด็กอย่างเขาที่พร้อมเรียนรู้ทุกอย่างจากคุณหรอครับ?

แล้วพวกท่านล่ะครับ(โดยเฉพาะเด็กรุ่นใหม่) มีความคิดอย่างไรเกี่ยวกับศาสนาบ้าง
พวกคุณคิดว่ามีส่วนในการใช้ชีวิตคุณไหม เลือกได้จะนับถือไหม
แล้วคิดว่าคนเรากับศาสนาสมัยนี้เป็นยังไงครับ