ก็จริงที่ว่า การให้ผู้ให้มันสุขใจ
แต่บางที ให้มาตลอด ไม่เคยได้เป็นผู้รับ มันเหนื่อยนะ
โดยเฉพาะกับครอบครัว

พี่สาวกับน้องสาวเรา รายได้ไม่ได้เยอะเท่าเรา
ทุกวันนี้ เราเป็นคนให้เงินพ่อ แม่ พี่น้องไม่เคยให้
เวลามีอะไรดีๆ อยากพาครอบครัวไปกินอะไรอร่อยๆนอกบ้าน เราเป็นคนจ่าย 100% ตลอด
เห็นหลานๆ อยู่จนๆอดๆอยากๆ เราก็ให้เงินหลาน อิแม่มันก็เอาไป อ้างว่าที่บ้านไม่มีเงินซื้อข้าวกิน
เราอยากให้พี่สาวเรามีอาชีพ ก็ลงทุนเช่าห้องพักให้ ใกล้ๆที่ทำกิน เดือนละ 2,000 บาท
บอกว่า จะให้ช่วยเพื่อตั้งตัวได้ หลังจากนี้จ่ายเอง
พอถึงคราวเค้าต้องเริ่มจ่ายเอง ก็มาบอกว่าไม่มีเงินซื้อข้าว หลานก็อยู่กันอดอยาก
เราก็ต้องให้เงินผ่านแม่ ให้ไปจ่ายค่าเช่าให้ต่อไป

คือ มันเหนื่อยนะ เป็นผู้ให้มาตลอด เห็นแล้วก็สงสารเค้า เห็นใจเค้า
ทุกวันนี้ เริ่มเห็นใจตัวเอง ที่มีเงินมากกว่า ก็ไม่ได้มีเพราะมันหล่นมาจากฟ้านะ ทำงานหนักมาเหมือนกัน
เกิดมาโชคดีเท่าไรแล้ว ที่ก็มีครบ 32 แต่พี่น้องเรามันขี้เกียจ มันเลยเงินน้อยกว่า
แล้วแบบนี้ ถ้าเราอยากเห็นครอบครัว เห็นพี่น้องได้มีได้กินอะไรดีๆบ้าง เราต้องเป็นคนจ่ายตลอดไปเลยใช่ป่ะ
ถ้าไม่อยากจ่าย family event ก็ไม่ต้องมงต้องม่กันเลยใช่ไหม

กะอีกแค่เสนอตัวจ่ายบางมือ มันจะสักกี่ร้อยกี่พันกัน
เงินร้อยเงินพัน ไม่ใช่ไม่เคยผ่านมือพี่น้องเรา
พวกเค้าแค่ไม่มีกะใจจะเป็นผู้ให้กับครอบครัว

เราเหนื่อยว่ะค่ะ