....ความเสียใจ ที่ค้างคา....

นานมาแล้ว....
สมัยเรียนผมเป็นคนที่เรียนช้ามาก(จาว่าโง่ก้อเกรงใจตัวเอง  คริ  คริ)
จนเพื่อนเป็นห่วงว่าวัวที่แม่ผมขายเพื่อส่งควายอย่างผมมาเรียนเมืองกรุงจะสูญเปล่า
เมื่อใกล้สอบผมจึงโดนเพื่อนบังคับให้อ่านหนังสือแทบจะไม่ได้ออกไปไหนเลย
วันหยุดเราอ่านหนังสืออยู่ในห้องกันทั้งวันจนคนในบ้านเข้าใจว่าเราเป็นแฟนกัน
แต่นางฟ้าคนเก่งอย่างมัน  ไม่คิดสั้นเอาควายอย่างผมเป็นแฟนมันแน่ เอิ๊กๆ(หัวเราะช้ำๆ)



วันนี้เพื่อนมาอ่านหนังสือทบทวนให้ผมตามปกติ
แต่วันนี้เพื่อนสวยเหลือเกิน   ริมฝีปากแดงๆบนใบหน้าขาวใสอมชมพู กลิ่นหอมจากสบู่อ่อนๆนั้น
เย้ายวนให้หัวใจผมอ่อนไหวเกินห้ามใจ   ผมค่อยๆก้มลงหมายสูดดมความหอมจากเส้นผมเธออย่างลืมตัว

โป๊ก.......โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

เธอยกหัวขึ้นจากการอ่านหนังสือทำให้หัวมาชนกับจมูกผมอย่างแรง  จนจมูกผมแทบหักน้ำตาไหลซึมออกมา
“อ้าวมาอยู่ข้างหลังตอนไหนน่ะ ขอโทษนะเจ็บมากมั้ย”   เธอหันมาขอโทษผมด้วยน้ำเสียงและแววตาห่วงใย
.
.
เมื่อเจ็บ  ความคิดไม่ดีที่มีต่อเธอก้อสงบลงพักใหญ่ๆ
แต่ความสวยของเธอ สวยเย้ายวนใจเหลือเกิน  หัวใจที่สงบมันค่อยๆทวีความต้องการมากขึ้นทุกทีๆ
ผมค่อยๆขยับเข้าไปใก้ลเธอทำทีเป็นเอื้อมมีอผ่านหลังของเธอเพื่อ
ไปหยิบดินสอที่วางอยู่อีกด้านหนึ่งก่อนจะวางท่อนแขนลงบนไหล่ของเธออย่างแผ่วเบา
แล้วค่อยๆยื่นปลายจมูกเข้าหาไรผมครงช่วงคอที่ขาวเนียนนั้น

พลั่ก.........โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

เธอบิดตัวทำให้ศอกของเธอบังเอิญมากระทบกับปากผมอย่างแรงจนปากผมแตก
“เจ็บมากมั้ย  ท่อนแขนเธอมันหนักน่ะ  เราเลยจะบิดตัวให้เธอหยิบดินสอได้สะดวก”
เธออธิบาย  ในขณะที่เอาผ้ามาซับเลือดที่ปากให้ผมอย่างนิ่มนวล
.
.
เจ็บครั้งนี้ทำผมหมดความรู้สึก  หมดความต้องการไปแล้วจริงๆ
แต่ท่ายืนยืดแขนขึ้นบิดตัวไล่ความเมื่อยล้าของเธอ  ที่เน้นให้เห็นความกลมกลึงของทรวงอกคู่นั้น
ทำให้ผมลืมทุกๆสิ่ง   ผมลุกขึ้นยืนรวบตัวเธอไว้ในอ้อมแขน  แล้วดึงเธอล้มลงนอนบนตัวผม

อั้ก....อุ๊บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

ผมจุกจนหน้าเขียว  เพราะในขณะที่ผมดึงเธอล้มลงมาบนตัวผมนั้น
เข่าของเธอบังเอิญกระแทกเข้ากับลิ้นปี่ของผมอย่างเต็มแรง
“เป็นอะไรมากหรือป่าว   คราวหน้าอย่าเล่นอะไรอย่างนี้ซิ” เธอนั่งลงลูบหลังให้ผมอย่างห่วงใย
เมื่อผมทุเลาลง  ผมค่อยๆเอื้อมมือไปโอบรอบเอวเธออย่างแผ่วเบา
เธอหันมามองผมด้วยแววตาขำๆก่อนจะพูดว่า”เรียนจะเป็นควายอยู่แล้วยังจะSexอีก”
เธอพูดพร้อมทั้ง  จิ้มนิ้วลงที่หน้าผากผมอย่างแรง  จนผมหงายหลังนอนราบลงกับที่นอน
และพูดสำทับ  “นอนพักซะ  ตื่นขึ้นมาก้อเอาหนังสือมาอ่านทบทวนซะด้วย”
“แล้วพรุ่งนี้จะมาอธิบายให้ฟังอีกครั้งหนึ่ง”
เธอส่งยิ้มให้ผมก่อนจะเดินออกจากห้องไป
เธอเป็นคนดี  เป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ
.
.
ณ.วันนี้  เวลาผ่านมานานเหลือเกิน  แต่ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องราวครั้งนั้น
ผมรู้สึกเสียใจกับการกระทำของตัวเองทุกครั้ง....เสียใจที่ทำไมวันรุ่งขึ้นผมไม่ลองอีกครั้งนะ
ฟ่ออออ  ฟ่ออออออออออออ  ฟ่ออออออออออออออออออออ  ฟ่อออออออออออออออออออออออออออ

*******เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.......อย่าไว้ใจทาง  อย่าวางใจงู    นะ หนูๆ*******