อายุอยู่ในวัยทำงานแล้วค่ะ

เคยคบทอมมาตลอดตั้งแต่เรียนหนังสือ คบกันนานมาก เป็นคนที่คบแล้วไม่ต้องการเลิก แต่ก็มีเหตุให้เลิกกันไป

ตอนนี้โสดมาปีกว่าแล้ว เราเคยชอบผู้ชายนะ ไม่ใช่คนที่แอนตี้ผู้ชาย แต่ตลอดมาคือถ้าปิ๊งแบบคิดเป็นแฟนเลยมีแต่กับทอมที่เป็นแฟนเรานั่นแหละ

หลังเลิกกับแฟนพักใหญ่เราชอบผู้ชายคนนึง ก็คิดอยากคบมากกว่าเพื่อนเหมือนกัน แต่ความรู้สึกมันยังไม่ลึกซึ้งเท่ากับที่เคยคิดกับแฟนเก่าที่เป็นทอม

เราเข้าใจว่าการมีสามี แต่งงาน สร้างอนาคตกันเป็นสิ่งที่ดี เราเห็นเพื่อนๆ แต่งงานไป มีลูก มีครอบครัวที่ดีโพสลงเฟซก็หลายคน

เราก็ยินดีด้วยญาติๆ กับเพื่อนๆ เราก็เชียร์ให้เราชอบผู้ชายนะคะ เราก็ไม่ได้ขัดแย้งความคิดใคร

แต่ก็ไม่ได้สับสนในเพศของตัวเองเลยสักครั้ง เพราะการที่เราคบทอมมาก่อน เราคบกับเขาเพราะนอกจากเราชอบและรักคนนั้นจริงๆ ก็คือเราเลือกที่จะมีแฟนเป็นคนๆ นั้น


ต่อมาเมื่อไม่นานมานี้ เราได้เจอกับแฟนเก่าที่เป็นทอมอีกครั้ง หลังจากไม่ติดต่อกันหลายปี

ตอนแรกเราก็เข้าใจนะว่าตัวเองสามารถแต่งงานได้ มีแฟนเป็นผู้ชายได้

แต่พอได้เจอกับแฟนเก่า ได้กอดกันอีกครั้ง เรารู้สึกอบอุ่นมาก จนเราอยากอยู่กับผู้หญิงด้วยกันมากกว่า



ความแตกต่างระหว่างที่คิดแบบเดียวกันคืออยากมีคู่ครองเป็นใคร หรืออยากใช้ชีวิตกับทอมหรือผู้ชายก็คือ

เวลาที่คิดนั้น กับทอมเราสบายใจกว่า มีความอิ่มใจ พอใจกว่า รู้สึกเป็นตัวเองมากกว่า

แต่กับผู้ชายถ้าเทียบกันแล้ว ก็แค่คิดขึ้นมาเฉยๆ ไม่ได้รู้สึกลึกซึ้ง หรืออมยิ้มได้เท่ากับที่คิดกับทอมหรือแฟนเก่าของเรา



มีใครรู้สึกแบบเราบ้างมั้ยคะ

ที่...ถ้าเลือกได้ อยากมีคู่ชีวิตเป็นเพศเดียวกัน ที่อยู่กินด้วยกัน ไปด้วยกัน ดูแลกันไปตลอด