นานๆจะตั้งกระทู้สักที   เรื่องนี้ดูมาตั้งแต่ต้น  ซึมซับความน่ารักของตัวละคร
หมอศวัส+หอมน้ำ  แรกๆดูมันเหมือนจะไม่มีอะไรเลยละครก็ดูเรื่อยๆ  แต่พอถึงบทหมอศวัสกับหอมน้ำ

ทุกครั้งมันแอบมีมุมน่ารัก  นางเอกกระโปรงเปิดแบบฮาๆ  พระเอกเก็กหน้าทั้งคำพูดหน้าตา ดูเป็นผู้ใหญ่ดี
แต่..นานๆไปผู้ใหญ่อย่างหมอศวัสดูเหมือนจะป้วนเปี้ยนตอแย  ดุบ้างไรบ้างไปเรื่อยๆ
แบบว่าพยายามเข้าใกล้หอมน้ำเกินความจำเป็นอยู่บ่อยๆ   ไอ้เราดูๆไป  ก็เริ่มอมยิ้มทุกครั้งที่สองคนนี้อยู่ใกล้กัน

เออ!..เป็นบ้าอะไรฟ๊ะเรา   กอดก็ไม่ได้กอด อย่าว่าแต่จูบเลย แค่เข้าใกล้กันเคมีมันฟุ้งฟิ้งกระจัดกระจาย  ฟินมาละ
ทีนี้ยิ่งกว่าบ้าอีก   ตามมันทุกทู้ที่ใครตั้งให้ได้เข้าไปอ่าน  ไปตอบบ้าง  สรุปแล้ว  เราคงไม่บ้าไปใช่มั้ย  ใครก็ได้
ช่วยตอบที  ยิ่งฉากเมื่อคืนยิ่ง




                           ระรวยรินหอมกลิ่นพลับพลึงธาร
                        พี่สะท้านอุราพาใจหาย
                        หอมนวลน้องเหมือนใกล้ชิดแนบติดกาย
                        กรุ่นกำจายให้สับสนปนร้าวใจ
                          
                           หอมน้ำหอมนวลน้องพี่ปองรัก
                        ยากจะหักห้ามจิตคิดห่วงหา
                        กรุ่นกลิ่นแก้มแนบปรางกัลยา
                        ยิ่งโหยหาเหมือนมีเงาเจ้าข้างกาย