เราชื่อปั๊บ ค่ะ เราชอบคนๆนึงคะตอนเรียนปี 1  เจอกี่ครั้ง เรายิ้มหน้าบานทั้งวันเลย เราเลยบอกเพื่อนสนิทคนนึงคะ ว่าชอบคนนี้ เขาสมบูรณ์แบบมากค่ะ หน้าตาดี ขาว สูง หล่อ แถมเรียนเก่งและเรียบร้อยด้วยคะ เขาเป็นคนขี้อายมากคะ มีอยู่วันนึงค่ะ เราเรียนถ่ายภาพ แล้วบังเอิญเค้าอยู่แถวจุดที่เรากำลังเรียนพอดี เพื่อนเราก็เลยถ่ายมาอวดเราคะ นางบอกว่า เอาไป ถ่ายมาให้ ภาพนึงคะ เรานี่แอบดูทุกวันทุกคืนเลยคะ ระหว่างเรียน 2 ปี เราก็เจอกันบ้างค่ะ สวนทางเวลาเดินไปเรียนบ้าง เรียนห้องใหญ่คน ประมาณ 500 คน เราเป็นคนสายตาสั้นที่ไม่ได้ใส่แว่นคะ แต่เรามองเห็นเค้าในระยะไกลได้คะ 55+  แล้วช่วงปี 3 คะ เค้าก็หายไปค่ะ ไม่เจอกันเลย แต่เราก็ไม่ลืมนะ จะให้ลืมได้ไงล่ะ รูปมันนั่งดูเวลา เหนื่อย เวลาท้อ แล้วยิ้มบ้าอยู่คนเดียว ฮ่าๆๆ เราเจอกันอีกครั้งคะในงานวันรับปริญญาของปั๊บ เจอกันแปปเดียวค่ะตอนเดินสวนทางกัน ใจหนูนี่เต้นแรงมากค่ะ เค้าก้อมองนะคะ แต่ก็คงไม่ได้คิดอะไร... TT แล้วก้อไม่เจอกันอีกเลยคะ2 ปี ต่อมา หนูนึกในใจเราจะได้เจอกันอีกมั้ย?  เชื่อมั้ยค่ะ หนูหาเฟสเค้าไม่เจอค่ะ พยายาม โคตรพยายามหาแล้วจากเพื่อนเค้าไม่เจอคะ เศร้าเลยยย ตอนนี้หนูทำงานมา 3 ปีแระคะแล้ว ก็ได้กริ๊ดอีกครั้งโอ้ยยๆๆๆ เค้ามาอ่านหนังสือที่หอสมุดที่ปั๊บทำงานค่ะ ตอนแรกหนูมองไม่เหนเค้าค่ะ แต่บังเอิญเดินเข้าใกล้มากๆๆเลยเหนค่ะ ใจแทบหล่น เค้าก็มองนะคะ แต่หนูเนี้ยจ้องเลยคะ เค้าคงกลัว คงคิดในใจอะรัยของมันฟร่ะ!!!! 55 ก็คนมันคิดถึงนิ ถ้าเป็นไปได้อยากนั่งจ้องตาทั้งวันเลย แล้วบอกว่าคิดถึงมากรู้มั้ย อ๊ากกก หนูเพ้อเจ้อใช่มั้ยคะ แต่มันรู้สึกยังงี้จริงๆนะ วันแรกเจอ วันที่สองหนูก็ลุ้นอีกคะว่าจะมาอีกมั้ย มาค่ะ วันที่สองมาอีกโอ้ยย ยิ้มตาปิดเลยย ฟินสุดๆ แต่เค้ามากับผู้หญิงคงเป็นแฟนเค้าล่ะมั้งแต่ไม่เป็นรัยค่ะ หนูไม่สนใจประเด็นนั้น 55 วันที่สามเค้าก้อมาอีกค่ะ หนูฟินติดต่อกันสามวันเลยค่ะ หนูจะมีโอกาสได้ทำอย่างที่คิดมั้ยน๊าาา คิดละท้อค่ะ นี่ก้อหลายปีแระน่ะที่หนู แอบมองแอบเฝ้าเค้าแต่ก้อเท่านั้นแระค่ะ เค้าไม่รู้นิเนอะ แล้วหลังจากวันนั้นเค้าก้อหายไปอีกแล้วค่ะ หนูก็ยังคงเฝ้ารอเหมือนเคยค่ะ ถ้าพูดออกไปได้หนูจะพูดว่า หายไปไหนมา รู้มั้ยว่าคิดถึง สวัสดีคะ ขอบคุณที่อ่านกันน่ะคะ เขียนครั้งแรกคะ ถ้าผิดพลาดอะไรก็ต้องขออภัยด้วยนะค่ะ