Intro
ผมมีความฝันเหมือนหลายๆ คนว่าอยากเป็น ศิลปิน นักร้อง ที่มีเพลงเป็นของตัวเอง และ มีคนร้องเพลงของผมได้ และผมก็เหมือนกับหลายๆ คนที่ความฝันนั้นยังไม่เป็นจริง. แต่ผมก็ยังไม่เลิกฝัน!!!!!! ณ ตอนนี้อัลบัมของผมที่แต่งเอง ทำเอง ก็น่าจะได้ ราวๆ 70%. ผมก็จะโพสเรื่องราวไปเรื่อยๆๆ จนกว่าเพลงจะเสร็จออกมา ที่ละเพลง ที่ละเพลง
จุดเริ่มต้น
มันเริ่มจาก มีการแสดงดนตรี วันวิชาการประจำปีของโรงเรียน “ มันสุดยอดมาก “ จำได้ว่า วันนั้นรุ่นพี่ ม.5-6 เล่นเพลง เคย ของ Audy และ บุษบา ของ Modern Dog มันเหมือนกับ ความร้อน เชื้อเพลิง ออกซิเจน มารวมตัวกัน ก็เกิด เพลิงในใจล่ะสิครับ!!!!!!
หัดบรรเลง
หลังจากวันนั้น ผมก็ทำการตีซี๊ รุ่นพี่มือกีต้าร์ทันที แกก็แนะนำว่าเอ็งต้องมีกีต้าร์ เอ็งไม่มีแล้วจะเอาไรเล่นว่ะ 5+. แล้วสวรรค์ก็เข้าข้างผม มีคนขาย FUJIYAMA ราคา 500 บาทไทยถ้วน. ได้มาผมก็ถอดสาย เช็ดทำความสะอาด. ลงทุนซื้อโปสเตอร์ตารางคอร์ด มาหัด. แต่ด้วยความเป็นมือใหม่ ผมใส่สายสลับกันมั่วตั๊ว และเข้าใจว่าการตั้งสายคือการหมุนลูกบิดพอตึงๆๆ 5+
แล้วกีต้าร์ก็ทำให้ผมเจ็บ
เพลงแรกที่หัดเล่นคือ อะไรก็ยอม ของ โลโซ. ผมข้ามขั้นจาก คอร์ด C ไปเล่น A ที่เป็นคอร์ดทาบ(เทพ!!). มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องเจ็บนิ้ว. แม่ผมเลยแนะนำว่าต้องทำให้ปลายนิ้วด้าน ถึงจะไม่เจ็บ. ผม : แล้วทำงัยอ่ะแม่ .
แม่ : ต้องเอาน้ำตาเทียนหยดใส่ปลายนิ้ว
ผม : กล้าๆ กลัวๆ แต่ว่า อะไรก็ยอม เลยหยดใส่ไปซะ 4 นิ้ว (ฉลาดพอที่จะรู้ว่านิ้วโป้งไม่ต้อง)
เหลือเชื่อ ได้ผลครับ !!! นิ้วระบมกดสายกีต้าร์ไม่ได้เลย บ้านผมเลยอยู่กันได้อย่างสงบ ปราศจากเสียงกีต้าร์มั่วๆของผม. ได้ผลครับ วิธีนี้ของแม่ได้ผล 5+
ขึ้นเวทีแรก
มันเป็นความโชคดีที่บ้านของเพื่อนผมทำวงดนตรี. ทุกเย็นผมจะไปที่วงนี้ทุกวัน จะเจอพ่อของเพื่อนแกะเพลงทุกเย็น ถ้าโชคดีหน่อยจะเจอเค้าซ้อมเพลงเป็นวงกัน. เพลินมากมาย rock bottom เอย Highway star เอย. ไปบ่อยจนพ่อของเพื่อนเริ่มสอน กีต้าร์ให้. แล้วผมก็ถูก Rock ครอบงำ. ต่อมาก็ได้เดินสายไปกับทางวง เวลามีงานจ้างไปแสดง บางทีก็ได้มีโอกาสขึ้นไปตีคอร์ดเบาๆ เป็นการฝึกให้ชินเวที.
เขียนเพลงแรก
แต่งเพลงแรก ช่วงนั้นผมอยู่ ม.2 แล้วผมก็ได้เพลงมา 1 เพลงเรียบร้อย. ด้วยความอยากอวด จึงเอาไปร้องให้เพื่อนๆฟัง โดยได้ กระแส Feed back กลับมาว่า “ นี่มัน คิดถึงเธอของ นากา นี่หว่า . ฮาๆๆ ก็ตอนนั้น นากา ดังมาก แล้วผมก็ซึมซับมาโดยไม่รู้ตัว.
ผมจึงคิดเองไปว่า เวลาเราแต่งเพลงเราก็ใช้ทำนองจากท่วงทำนองที่เราเคยสัมผัสเคยได้ยินมานั่นแหละ. มือใหม่หน่อยเอามาทั้งดุ้น. เก๋าหน่อยก็มีการประยุกต์นู่นนี่นั่น. ก็ว่ากันไป.
ตั้งวงดนตรี
พอเข้า ปวช ก็มีโอกาสรวมวงกับเพื่อนๆ เล่น free concert (เล่นฟรีนั่นเอง) พวกงานทำบุญแผนก กิจกรรมของวิทยาลัย งานที่จะได้เงินบ้างก็คือ งานประกวดวงดนตรี (ถ้าได้ 123 นะ). มีอยู่งานนึงวงเราถูกประท้วงด้วยเหตุผลที่ว่า กติกาคือประกวดวงสตริงแต่วงผมใช้เพลงเพื่อชีวิตประกวด. คำถามเกิดขึ้นมากมายในใจผมว่า อะไรคือ สตริง เพื่อชีวิต เค้าแบ่งกันยังไง แต่ผมว่าเพลง กัญชา ของ คาราบาวที่วงเราใช้ประกวด
โคตร Rock อ่ะ.
ประกวดมือกีต้าร์
ผมมีโอกาสได้เข้าเรียนระดับปริญญาที่สถาบันรัฐแห่งหนึ่ง ซึ่งมีการออดิชั่นนักดนตรีเข้าชมรมดนตรีสากล แน่นอนผมเข้าร่วมประกวดในตำแหน่งมือกีต้าร์ และ บิงโก!!!!!!!!! ที่ 1 ครับ. หลังจากนั้นมีการนัดและให้โน้ตเพลงไปดูไปแกะเพื่อซ้อม แต่วันซ้อมจริงผมและมือกลอง เบส ที่คัดเลือกเข้ามาได้แต่นั่งดูครับ คนได้เล่นก็คนที่ประกวดตกรอบนั่นแหละ เป็นอย่างนี้ร่วมอาทิตย์ ผมและเพื่อนๆเลยคุยกันว่าเค้าคงมีคนของเค้าแล้วหล่ะ ไปตั้งวงกันเองเหอะ.... จึงได้ปมในใจมาว่า ค่าของคน อยู่ที่คนของใคร Thank you.
3 เพลงแรกในชีวิต
รุ่นพี่ผมได้ออกอัลบั้มกับค่ายยักใหญ่ของเมืองไทย ผมจึงคิดว่า เฮ้ย! เราก็มีเพลงนี่หว่า ทำไมไม่ลองทำ demo ไปส่งดูบ้างว่ะ
ผ่านไปนานนนนมาก ด้วยความช่วยเหลือจากพี่นนท์ ทำจังหวะกลองกับ line เบสให้ ผมจึงมี 3 เพลงแรก ฝันของผมถูกบรรจุในเทปคลาสเสตตลับละ 25บาท พร้อมที่จะบุกไปส่งค่ายดัง
บุกแบบบุ่มบ่าม
ผมชวนเพื่อน Roommate อีก 2 คนไปด้วยกันเนื่องจาก ก็กล้าๆกลัวๆ คนนึงไปเพราะคงเห็นความมานะของผม อีกคนอยากไปเที่ยวล้วนๆๆ5+ ก่อนจะไปผมเช็คหลังปกเทป ค่ายนี้อยู่ไหน ชั้นไหน (รอบคอบ)
ถึงจุดหมาย ผมกับเพื่อนเดินเข้าตึกทันที
ประชาสัมพันธ์ : สวัสดีค่ะ
ผม : สวัสดีครับ ผมมาส่ง DEMO ครับ
ประชาสัมพันธ์ : นัดใครไว้หรือเปล่าค่ะ
ผม : ไม่ได้นัดครับ
ประชาสัมพันธ์ : งั้นเชิญที่ชั้น 2X ค่ะ
พร้อมกับได้บัตรมาติด พร้อมกับให้ผมไปที่ลิฟต์ซึ่งไปได้แค่ชั้น 2X. แต่ผมจะไปชั้น 3X เพราะผมต้องการอยู่กับฮีโร่ของโผมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ผมใช้เวลาครุ่นคิดไม่นาน ก็มีกลุ่มคนแต่งตัวดีๆ เดินมา ผมกับเพื่อนเลยเนียนไปขึ้นลิฟต์กับเขา แล้ว ....................... ผมก็มาถึงจนได้
ป้ายบริษัทติดไว้ยืนยันว่าผมมาถึงแล้ว แต่ ดั้นมี รปภ หน้าห้อง สรุป ผมได้แค่ฝากฝันของผมไว้กับ พี่ รปภ พร้อมกับคำยืนยันว่า ถึงมือ คุณ XXXX แน่นนอน
หลังจากนั้น ผมจึงเข้าใจกับคำว่า การรอคอยเป็นสิ่งที่ ทรมาน.
ระหว่างทาง.......สายดนตรี
ผมมีความฝันเหมือนหลายๆ คนว่าอยากเป็น ศิลปิน นักร้อง ที่มีเพลงเป็นของตัวเอง และ มีคนร้องเพลงของผมได้ และผมก็เหมือนกับหลายๆ คนที่ความฝันนั้นยังไม่เป็นจริง. แต่ผมก็ยังไม่เลิกฝัน!!!!!! ณ ตอนนี้อัลบัมของผมที่แต่งเอง ทำเอง ก็น่าจะได้ ราวๆ 70%. ผมก็จะโพสเรื่องราวไปเรื่อยๆๆ จนกว่าเพลงจะเสร็จออกมา ที่ละเพลง ที่ละเพลง
จุดเริ่มต้น
มันเริ่มจาก มีการแสดงดนตรี วันวิชาการประจำปีของโรงเรียน “ มันสุดยอดมาก “ จำได้ว่า วันนั้นรุ่นพี่ ม.5-6 เล่นเพลง เคย ของ Audy และ บุษบา ของ Modern Dog มันเหมือนกับ ความร้อน เชื้อเพลิง ออกซิเจน มารวมตัวกัน ก็เกิด เพลิงในใจล่ะสิครับ!!!!!!
หัดบรรเลง
หลังจากวันนั้น ผมก็ทำการตีซี๊ รุ่นพี่มือกีต้าร์ทันที แกก็แนะนำว่าเอ็งต้องมีกีต้าร์ เอ็งไม่มีแล้วจะเอาไรเล่นว่ะ 5+. แล้วสวรรค์ก็เข้าข้างผม มีคนขาย FUJIYAMA ราคา 500 บาทไทยถ้วน. ได้มาผมก็ถอดสาย เช็ดทำความสะอาด. ลงทุนซื้อโปสเตอร์ตารางคอร์ด มาหัด. แต่ด้วยความเป็นมือใหม่ ผมใส่สายสลับกันมั่วตั๊ว และเข้าใจว่าการตั้งสายคือการหมุนลูกบิดพอตึงๆๆ 5+
แล้วกีต้าร์ก็ทำให้ผมเจ็บ
เพลงแรกที่หัดเล่นคือ อะไรก็ยอม ของ โลโซ. ผมข้ามขั้นจาก คอร์ด C ไปเล่น A ที่เป็นคอร์ดทาบ(เทพ!!). มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องเจ็บนิ้ว. แม่ผมเลยแนะนำว่าต้องทำให้ปลายนิ้วด้าน ถึงจะไม่เจ็บ. ผม : แล้วทำงัยอ่ะแม่ .
แม่ : ต้องเอาน้ำตาเทียนหยดใส่ปลายนิ้ว
ผม : กล้าๆ กลัวๆ แต่ว่า อะไรก็ยอม เลยหยดใส่ไปซะ 4 นิ้ว (ฉลาดพอที่จะรู้ว่านิ้วโป้งไม่ต้อง)
เหลือเชื่อ ได้ผลครับ !!! นิ้วระบมกดสายกีต้าร์ไม่ได้เลย บ้านผมเลยอยู่กันได้อย่างสงบ ปราศจากเสียงกีต้าร์มั่วๆของผม. ได้ผลครับ วิธีนี้ของแม่ได้ผล 5+
ขึ้นเวทีแรก
มันเป็นความโชคดีที่บ้านของเพื่อนผมทำวงดนตรี. ทุกเย็นผมจะไปที่วงนี้ทุกวัน จะเจอพ่อของเพื่อนแกะเพลงทุกเย็น ถ้าโชคดีหน่อยจะเจอเค้าซ้อมเพลงเป็นวงกัน. เพลินมากมาย rock bottom เอย Highway star เอย. ไปบ่อยจนพ่อของเพื่อนเริ่มสอน กีต้าร์ให้. แล้วผมก็ถูก Rock ครอบงำ. ต่อมาก็ได้เดินสายไปกับทางวง เวลามีงานจ้างไปแสดง บางทีก็ได้มีโอกาสขึ้นไปตีคอร์ดเบาๆ เป็นการฝึกให้ชินเวที.
เขียนเพลงแรก
แต่งเพลงแรก ช่วงนั้นผมอยู่ ม.2 แล้วผมก็ได้เพลงมา 1 เพลงเรียบร้อย. ด้วยความอยากอวด จึงเอาไปร้องให้เพื่อนๆฟัง โดยได้ กระแส Feed back กลับมาว่า “ นี่มัน คิดถึงเธอของ นากา นี่หว่า . ฮาๆๆ ก็ตอนนั้น นากา ดังมาก แล้วผมก็ซึมซับมาโดยไม่รู้ตัว.
ผมจึงคิดเองไปว่า เวลาเราแต่งเพลงเราก็ใช้ทำนองจากท่วงทำนองที่เราเคยสัมผัสเคยได้ยินมานั่นแหละ. มือใหม่หน่อยเอามาทั้งดุ้น. เก๋าหน่อยก็มีการประยุกต์นู่นนี่นั่น. ก็ว่ากันไป.
ตั้งวงดนตรี
พอเข้า ปวช ก็มีโอกาสรวมวงกับเพื่อนๆ เล่น free concert (เล่นฟรีนั่นเอง) พวกงานทำบุญแผนก กิจกรรมของวิทยาลัย งานที่จะได้เงินบ้างก็คือ งานประกวดวงดนตรี (ถ้าได้ 123 นะ). มีอยู่งานนึงวงเราถูกประท้วงด้วยเหตุผลที่ว่า กติกาคือประกวดวงสตริงแต่วงผมใช้เพลงเพื่อชีวิตประกวด. คำถามเกิดขึ้นมากมายในใจผมว่า อะไรคือ สตริง เพื่อชีวิต เค้าแบ่งกันยังไง แต่ผมว่าเพลง กัญชา ของ คาราบาวที่วงเราใช้ประกวด
ประกวดมือกีต้าร์
ผมมีโอกาสได้เข้าเรียนระดับปริญญาที่สถาบันรัฐแห่งหนึ่ง ซึ่งมีการออดิชั่นนักดนตรีเข้าชมรมดนตรีสากล แน่นอนผมเข้าร่วมประกวดในตำแหน่งมือกีต้าร์ และ บิงโก!!!!!!!!! ที่ 1 ครับ. หลังจากนั้นมีการนัดและให้โน้ตเพลงไปดูไปแกะเพื่อซ้อม แต่วันซ้อมจริงผมและมือกลอง เบส ที่คัดเลือกเข้ามาได้แต่นั่งดูครับ คนได้เล่นก็คนที่ประกวดตกรอบนั่นแหละ เป็นอย่างนี้ร่วมอาทิตย์ ผมและเพื่อนๆเลยคุยกันว่าเค้าคงมีคนของเค้าแล้วหล่ะ ไปตั้งวงกันเองเหอะ.... จึงได้ปมในใจมาว่า ค่าของคน อยู่ที่คนของใคร Thank you.
3 เพลงแรกในชีวิต
รุ่นพี่ผมได้ออกอัลบั้มกับค่ายยักใหญ่ของเมืองไทย ผมจึงคิดว่า เฮ้ย! เราก็มีเพลงนี่หว่า ทำไมไม่ลองทำ demo ไปส่งดูบ้างว่ะ
ผ่านไปนานนนนมาก ด้วยความช่วยเหลือจากพี่นนท์ ทำจังหวะกลองกับ line เบสให้ ผมจึงมี 3 เพลงแรก ฝันของผมถูกบรรจุในเทปคลาสเสตตลับละ 25บาท พร้อมที่จะบุกไปส่งค่ายดัง
บุกแบบบุ่มบ่าม
ผมชวนเพื่อน Roommate อีก 2 คนไปด้วยกันเนื่องจาก ก็กล้าๆกลัวๆ คนนึงไปเพราะคงเห็นความมานะของผม อีกคนอยากไปเที่ยวล้วนๆๆ5+ ก่อนจะไปผมเช็คหลังปกเทป ค่ายนี้อยู่ไหน ชั้นไหน (รอบคอบ)
ถึงจุดหมาย ผมกับเพื่อนเดินเข้าตึกทันที
ประชาสัมพันธ์ : สวัสดีค่ะ
ผม : สวัสดีครับ ผมมาส่ง DEMO ครับ
ประชาสัมพันธ์ : นัดใครไว้หรือเปล่าค่ะ
ผม : ไม่ได้นัดครับ
ประชาสัมพันธ์ : งั้นเชิญที่ชั้น 2X ค่ะ
พร้อมกับได้บัตรมาติด พร้อมกับให้ผมไปที่ลิฟต์ซึ่งไปได้แค่ชั้น 2X. แต่ผมจะไปชั้น 3X เพราะผมต้องการอยู่กับฮีโร่ของโผมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ผมใช้เวลาครุ่นคิดไม่นาน ก็มีกลุ่มคนแต่งตัวดีๆ เดินมา ผมกับเพื่อนเลยเนียนไปขึ้นลิฟต์กับเขา แล้ว ....................... ผมก็มาถึงจนได้
ป้ายบริษัทติดไว้ยืนยันว่าผมมาถึงแล้ว แต่ ดั้นมี รปภ หน้าห้อง สรุป ผมได้แค่ฝากฝันของผมไว้กับ พี่ รปภ พร้อมกับคำยืนยันว่า ถึงมือ คุณ XXXX แน่นนอน
หลังจากนั้น ผมจึงเข้าใจกับคำว่า การรอคอยเป็นสิ่งที่ ทรมาน.