ผมกำลังอยู่ในโหมดนั้นเลยครับ เห็นใครเค้ามีแฟนกันก็ยินดีด้วย ในใจก็มีอิจฉาอยู่บ้าง และก็อยากมีบ้าง แต่มันก็จะถูกกลบด้วยความรู้สึกเศร้าๆ เหนื่อยๆ จากประสบการณ์ครั้งก่อนๆ จะหาคนที่มีความพอดีกับตัวเรา และสามารถที่จะอยู่เติมความรู้สึกดีๆ กันไปนานๆ ยากเหลือเกิน หรือคงเป็นอย่างที่เคยได้ยินมา    ความรัก ถ้ายิ่งไขว่คว้าหา ก็ยิ่งเหนื่อย ตอนนี้ก็รู้สึกเหนื่อย แต่ก็ไม่เข็ดสักที ในใจมันอยากหยุดที่ใครสักคน ซึ่งเค้าเป็นใครก็ไม่รู้ จะได้เจอไหมก็ไม่รู้  การเรียนก็ไม่ได้เอื้อให้ได้เจอกับใคร นอกจากเพื่อนคณะหน้าเดิมๆที่เห็นหน้ากันจนเบื่อ เหอๆ  และผมก็ไม่ได้แสดงออกหรือเปิดตัวมากนัก จนคนอาจไม่กล้าเข้ามาคุยก็ได้ และด้วยถ้าไม่รู้จักกัน ก็จะเป็นคนหน้านิ่งๆ ทั้งที่จริงถ้าสนิทกันก็คุยเก่งนะครับ 55
       เคยเปิดใจลองคุยกับคนในโลกออนไลน์เหมือนกัน เจอคนดีก็มี เจอคนที่คุยแล้วอยู่ดีๆก็หายไป คนพวกหลังนี้ทำให้รู้สึกท้อ และเสียดายความรู้สึกดีๆที่มีให้ รวมถึงเสียดายเวลาด้วย
       ขอพื้นที่เข้ามาบ่นและพร่ำเพ้อ บางทีก็อยากบ่นเรื่องแบบนี้ให้ใครฟังบ้าง  ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ