คือดูคลับฟรายเดย์ แล้วเห็นตอนน้องมิวส์ขายตั๋วเรือ เลยนึกถึงเรื่องน่ารักๆ ของพนักงานคนนึงในmrtได้...
น่าจักสักปี 47 -48..ตอนนั้นไม่ได้เรียนทำงานในคลับแห่งนึง..อยู่แถวเอกมัย..บ้านเราตินนั้นอยู่บางซ่อน..พอรถใต้ดินเปิดเลยเป็นเส้นทางประจำที่จะนั่งจากสถานี บางซื่อไปลงเพชรบุรี...แล้วต่อรถเมล์อีกทีถึงหน้าร้านพอดี..ก็ปกติไม่มีไรทุกวันประมาณทุ่มนึงเราก็จะขึ้นรถ..ตอนนั้นไม่ได้ซื้อบัตรนะกดตู้เอาเหรียญเองอ่ะ...
แล้ววันนึงคือไม่มีแบงค์ย่อยไม่มีตังค์เหรียญ...มีแบงค์ร้อยคือถ้าใครเคยหยอดคงรู้มันทอนมาแต่เหรียญ...ม่ายนะคะ...เลยไปตู้พนง.แลก...ก็ไม่มีไรยื่นเงิน..พนักงานถามว่าสถานีไหนครับ...เลยมองหน้านิสนึง...อุ้ยหล่อ...ลงเพชรบุรีคะ...ได้เหรียญมาพร้อมเงินทอน...
ผ่านมาสามสีวัน...มีแต่แบงค์ร้อยอีกแล้ว...เดินไปถึงตู้มีเสียงถามว่าไปชะอำใช่มั้ยครับ...งงเป๊บ...อ้อชะอำอยู่เพชรบุรี....หัวเราะพอเป็นพิธี...รับตังค์ทอนกะเหรียญ...มีของแถมเป็นฮาร์ทบีท...
อมยิ้มเบาๆนั่งรถไปก็คิดขึ้นได้...วันๆพนง.ต้องเจอคนตั้งเยอะไปตั้งหลายที่...จำได้ไงฝะ...นั้นเนะคิดไรแน่ๆ...เดี่ยวมาต่อเป๊บ