ผมได้เจอเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมาเกือบ 20 ปี ก็ 30 กว่าทั้งคู่ เป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมรอคอยมานาน ผมตามหาเค้าตลอด จนวันหนึ่ง ผมหาข้อมูลทางgoogle ก็รู้ว่าเธอทำงานเเห่งหนึ่ง ผมก็ติดต่อเธอ เเล้วเราก็ได้คุยกัน  เธอยังไม่เเต่งงาน เเต่งมีเเฟนมาก่อน ผมเสียใจเล็กๆ เเต่ก็ดีใจที่เธอยังไม่มีใคร  ผมถามว่ามีใครหรือยัง เธอบอกว่ายังไม่มีใคร เเต่เธอรู้ว่าผมจบเธอตั้งเเต่เด็กๆเเล้ว เเล้วห่างหายกันไป ผมบอกว่า

เธอเป็นที่ผมรอมานาน เเละไม่เคยจีบใครเลย เธอยินดีที่ให้ผมจีบ ตลอดระยะเวลาเกือบ 6 เดือน ทะเลาะกันบ่อยมาก เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์
ตัวเล็กๆ เเต่คนจีบเยอะ เเต่เธอเองก็มาเยอะกับผมมาก ผมยอมรับว่ามีคนคุยเเต่ไม่ถึงกับแฟน  เค้าจะเช็คผมตลอด ว่าไปไหนมาคุยกับใคร ผมก็โอเค
เพราะก่อนหน้านี้ตกลงกันเเล้ว ว่าจะบอกกันทุกเรื่อง ผมจีบเธอไม่นาน เราก็มีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง ทำให้ผมคิดว่า เค้ารักผมเเล้ว  

ผมไปบ้านเธอเกือบทุกอาทิตย์  พาไปเที่ยว ดูหนังกินข้าว เเต่ทางบ้านเธอค่อนข้างเข็มงวด ทำให้ช่วงหลังๆไม่ได้ พาไปไหน เหราะที่บ้านจะไม่ให้ไป  ทั้งๆที่เราก็ 30 กว่าทั้งคู้ ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ปล่อยซะที  เเม้เธอจะเป็นคนเล็กก็ตาม   ผมเครียดมากที่ไม่ได้ไปไหนกับเธอ จะพาไปกินข้าว ก็ต้องขอพ่อเเม่เธอ บางครั้งต้องกินข้าวผัดที่บ้านพ่อเธอเเทน  ผมอึดอัดมาก

ผมรักเธอมาก ซื้อของอะไรให้หมด ผมอยากทุ่มเทคนที่ผมรอ เเละรักมานาน เเต่เธอก็ไม่ตอบตกลงว่าผมเป็นเเฟนซะที  จนมาวันหนึ่ง ผมได้พาเธอไปเที่ยวปีใหม่กับพร้อมครอบครัวเธอ ตอนถึงบ้านก็ขอพ่อเเม้ธอไปดูไฟ ตามห้างเเล้วถ่ายรูปด้วยกัน เเล้ววันรุ้งขึ้น ผมก็ส่งภาพคู้ที่ถ่ายด้วยกันไปที่ไลน์เธอ  

จนมาวันหนึ่ง ผมได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง เค้าบอกว่าเป็นผู้ชายที่คบกับผู้หญิงที่ผมจีบอยู่ เป็นปีเเล้ว เเล้วมีแผนที่ จะเเต่งกันปีนี้ (เค้าเห็นภาพที่ผมส่งไปให้เพราะเค้ามีรหัสเข้าไลน์เเฟนผม เเล้วเค้าก็โทรมาถามความสัมพันเธอกับผม) เเค่นี้ผมหัวใจสลาย
ผมนอนไม่หลับเลยคืนนั้น ตัวชาไปทั้งตัว มันเจ็บปวดมาก ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องจริง ผมข่มตานอนให้หลับให้ได้ กว่าจะนอนก็ตี4-5  
(เค้าเข้าไลน์เเฟนผมได้เพราะแฟนให้ upload การ์ตูนเเปลกๆของต่างประเทศ ที่หาในไทยไม่ได้)

ผมโกรธมากเรื่องความเป็นส่วนตัว เเละ เธอไม่บอกอะไรผมเลย ทั้งๆที่ผมบอกทุกอย่าง ผมเสียใจมาก จนเช้าผมโทรไปต่อว่า เเต่เช้าเพราะมันรอไม่ไหว
เราทะเลาะกันรุนเเรง เธอบอว่าเป็นเเค่เพื่อน จนเรานัดกันคุยอีกวันต่อมาเธอยืนยันเช่นเดิม เเม้มันจะจบเเต่มันค้างใจผมตลอดไม่ไม่เหมือนเดิมเเล้วต่อความรู้สึกที่มีต่อเธอ เเม้จะรัก เเต่ไม่ไว้วางใจเลย

จนผ่านไปได้สัปดาห์ ผมไปต่างจังหวัด ผมได้คุยกับผู้ชายคนนั้นทางไลน์ อีกครั้ง ซึ่งก็ขอผ่านไลน์เเฟนผม เพราะสองคนนี้จะรู้กันอยู่เเล้ว ผมไปคุย เพราะ
อยากจะรู้ว่าผู้ชายคนนั้นได้มีความสัมพันธ์อะไร กับแฟนผมหรือยัง เค้าไม่ตอบ เเต่เค้าตอบว่าเค้ารู้เรื่องผมมา ตลอด ผมไม่พอใจอย่างมาก  ทำไมคนที่ผมรักทำกับผมอย่างงี้ เเละเค้าเองก็บอกผมว่าแฟนผม ไม่ได้บอกเค้าเลย เหมือนเเฟนผมก็รับขนมจีบทั้งสองฝั่ง เเต่ผู้หญิงของผมก็ไม่ตอบรับว่าใครเป็นเเฟนเลย  คืนนั้นนอนไม่หลับเช่นเคย

จนตอนเช้าผมโทรไปทวงของที่ผมให้ไปทั้งหมดจากเธอทั้งหมด เธอไม่พอใจอย่างมาก เราทะเลาะกันรุนเเรงมากน ผมอยู่ตจว. โทรทะเลาะ ตลอดเกือบทั้งวัน โทรหาพี่สาวเธอ เพื่อถามว่าคนนี้เป็นใคร พี่สาวเธอก็ตอบว่าเป็นเพื่อนเเละ แฟนผมไม่เคยคุยเรื่องเเต่งงานเลย เเต่ผมก็ไม่เชื่อแล้วเพราะ
อารมร์มันขึ้นไปหมด ไม่เชื่อใครทั้งสิ้น จนช่วงบ่ายเราทะเลาะกันเเรงมาก เธอหาว่าผมคุยข้ามหัวเขา เเละถามเรื่องที่ไม่ควรถามเธอโกรธมาก

ผมโทรว่าเธอรุนเเรงมากที่สุด  เเต่ผมไม่ได้ตั้งใจเพราะผมเองก็โดนกดดันหลายๆเรื่องทั้งที่บ้านเธอ การโกหกของเธอ ความเป็นส่วนตัวของผมที่คนอื่นรู้
จนช่วงบ่าย เธอโทรว่าผมรุนเเรง ผมก็บอกว่าขอโทษ เเต่เธอไม่ฟังเเล้ว ที่ผ่านมายังกลับมาคืนดีได้ เเต่ครั้งนี้เธอบอกว่าอย่างมายุ้งกับชีวิตเธออีก

ผมรู้เลยว่าเค้าโกรธผมมาก และไม่รู้ว่าจะคืนดีเหมือนเดิมหรือไม่ เเก้วที่ร้าวยากที่ประสานเเล้ว ผมเสียใจมากที่เธอทำกับผม ผมซื่อสัตย์กับเธอเสมอมา
เเต่สิ่งที่ตอบเเทนผม ผมเครียดมาก จนต้องไปหาเบียร์มากิน ตอนอากาศหนาว มันนอนไม่หลับจริงๆ ผมกลับไปกรุงเทพ ผมไม่รู้เลยว่าจะเดินต่อยังไงดี
อยากจะถามว่าผมผิดหรือเปล่ากับสิ่งที่ผมทำ เเละควรจะเลิกกับผู้หญิงคนนี้ไหม ผมไม่อยากเลิกเลย ผมอยากให้โอกาสกับเธอเช่นเดียวกับเธอที่จะให้อภัยผมเเละให้โอกาสผมอีกครั้ง.....................................

ผมควรไปง้อเธอไหม.....
เธอจะให้อภัยผมไหม.....

ขอบคุณมากครับที่ฟังเรื่องราวของผม