ผมเดือนร้อนจากการที่หมาของเพื่อนบ้านมาขี้ใส่หน้าบ้านช่วงเช้าทุกวันครับ

เรื่องมีอยู่แว่ (ว่า)
แถวบ้านผมมีเพื่อนบ้านรายหนึ่งแกเลี้ยงหมาไว้ 2 ตัว แต่เนื่องด้วยเป็นเพื่อนบ้านกันเราก็เก็บเรื่องนี้มาเป็นปีๆแล้ว จริงๆไม่ได้อยากมีปัญหาไรหรอกที่ผ่านมาก็คุยกันดีอยู่ คือแบบว่าหมาของเพื่อนบ้านคนนั้น เป็นอะไรไม่รู้ชอบมาขี้ใส่หน้าบ้าน แถมแมร่งเหมือนเก็บกดมารึป่าว ขี้ทีนี่ก้อนเบ้อเริ่ม ขี้ทุกวัน แล้วมันจะและที่สำคัญเลย มันขี้ตอนเวลาเจ้าของบ้านมันออกไปทำงาน คือเวลา 7.00 นะ เจ้าของบ้านมันออกไปทำงานปุ๊บมันวิ่งตามรถเจ้าของบ้านไปจนถึงหน้าซอยนู้นก็ไกลอยู่ แต่พอซักพักมันก็วิ่งกลับมา พอมันวิ่งกลับมาปุ๊บสิ่งที่มันจะทำก่อนเลยคือมาขี้ไว้ที่หน้าบ้านเรา วันไหนเราอยู่บริเวณหน้าบ้านเราก็จะไล่อยู่ แต่ส่วนใหญ่แล้วบ้านเรา จะเริ่มทยอยกันออจากบ้าน 7.15 เป็นต้นไป วันไหนฟลุ๊คออกเร็วหน่อยก็จะเจอมันกำลังขี้เสร็จเลย ไม่ผม พ่อ แม่ ยาย ก็ต้องล้างกันทุกวัน เอาน้ำฉีดเอาไม้กวาดมากวดไล่ขี้ลงท่อระบายน้ำไป เห้อ ลองคิดดูสิ กำลังจะไปทำงานแท้ๆเลย แต่งตัวหล่อสวยกันแล้วพร้อมกันแล้ว แต่ต้องมากวาดขี้หมากันก่อน เหมือนเป็นกิจวัตรประจําวัน อย่างหนึ่งยังไงก็ไม่รู้ จนมีวันนึงพ่อผมเขาได้ไปทำธุระตอนเช้าซึ่งออกจากบ้านไป 6.30น และกลับมาถึงบ้านเวลา 7.00น ปรากฎว่า เจอขี้หมานี่มากองอยู่บ้านเลยครับ และแม่เพื่อนบ้านคนนั้น กำลังยืนกวาดใบไม้บริเวณหน้าบ้านตัวเอง (จริงๆพ่อผมจะไปบอกเขานานละเรื่องขี้หมา แต่ก็ติดเกรงใจมาตลอด) พ่อผมได้เดินไปของเขาว่า >บทสนทนาข้างล่าง<

พ่อ : สวัสดีครับ
แม่เพื่อนบ้าน : สวัสดีจ้า วันนี้ ไม่ไปทำงานหรอคะ
พ่อ : อ่อ พอดีไปสายหน่อยครับวันนี้ ติดธุระตอนเช้า
แม่เพื่อนบ้าน : ยิ้มให้ แฮ่ะๆ
พ่อ : อ่าคือว่า หมาบ้านคุณมาขี้ใส่หน้าบ้านผมทุกวันเลยครับ ผมต้องล้างต้องกวาดกันทุกวันเลยครับ
ดันใดนั้นเอง ฝั่งแม่เพื่อนบ้าน พูดสวนขึ้นมา
แม่เพื่อนบ้าน : ไม่ใช่หมาบ้านฉันหรอก มันเป็นหมาที่อื่น ฉันเห็นอยู่มีสองสามตัว (ในใจคิด หมาซอยกูมีแค่หมาบ้านสองตัวเท่านั้น ที่ปล่อยให้มันอยู่ข้างนอกทุกวัน)
พ่อ : จะไม่ใช่หมาบ้านคุณได้อย่างไรละครับ เสร็จแล้วพ่อผมก็ชี้ นี่ละไอ้ตัวนี้ละ (เสร็จแล้วหมามันก็วิ่งเข้าบ้านเพื่อนบ้านไป)
แม่เพื่อนบ้าน : ไม่ใช่หมาฉันหรอก หมาฉันมันขี้ในบ้านทุกวันหน่ะ (และแกก็เดินมา กวาดขี้ไปให้)

อ่า ค่อยโอเคหน่อย เมื่อเจรจากันเสร็จ พ่อผมก็ต้องเข้าบ้านมาเตรียมตัวเพื่อไปทำงานต่อ ผมเองก็นั่งฟังเขาเถียงกับเพื่อนบ้านอยู่เหมือนกัน จนพ่อเดินมาคุยด้วย

พ่อ : นี่หมาเขามาขี้หน้าบ้านทุกวันเราก็ไม่ไหวเหมือนกันนะ พ่อต้องมาล้างมาตลอดเลย
ผม : นั่นดิพ่อ หนูเจอหนูก็ต้องล้างทุกวัน จะไปบอกเขาก็กลัวผิดใจกัน (ผมอายุ 24 ครับ แต่ใช้ แทนตัวเองว่าหนู เมียมาบ้าน ผมก็แทนตัวเองกับพ่อแม่ว่าหนู 555+)
พ่อ : เออ ไม่เป็น ตะกี้พ่อคุยละ แต่พ่อว่าเขาคงโกรธ พ่อหน่ะละ (พ่อหัวเราะ แฮะๆ)

วันต่อมาครับ
เช้าช่วงเวลาใกล้ 7.00น วันนี้ผมออกไปทำงานเร็วครับ ซึ่งจะเจอหน้ากับเพื่อนบ้านหลังดังกล่าวครับ ทุกๆครั้งผมกับเขานี่ จะคุยทักทายกัน ยิ้มให้กันตลอดครับ ผมเองก็มองๆอยู่กะจะทักทายครับ เขาหันมามองครับ แต่ไม่ทักครับ ไม่ยิ้มครับ อิอิ ผมคิดในใจว่าสงสัยเขาคงรีบ

วันต่อมาอีกครับ
เวลาเดิมครับ ใกล้ๆ 7.00น ผมออกมาเดินสูดบรรยากาศตอนเช้าบริเวณหน้าบ้านครับ เจอท่านเพื่อนบ้านหลังดังกล่าวครับ ผมเองอยากจะทักครับ แต่เขากลับเมินครับ ไม่ยิ้มให้เลย ผมนี่ ยิ้มเก้อเลยครับ อิอิ  

และหลังจากวันนั้น จนมาถึงตอนนี้ เป็นเวลา 2 อาทิตย์แล้ครับ ที่เพื่อนบ้านหลังดังกล่าวได้ตัดขาดความสัมพันธ์กับบ้านผม
ผมเองมานั่งคิด มันตลกนะ มาทะเลาะกันเรื่องขี้หมา

อยากจะเตือนอยากจะบอกคนที่ชื่นชอบและเลี้ยงหมานะครับ โดยส่วนตัวผมเอง ได้ยินเสียงหมาเห่าทั้งวันทั้งคืนผมก็รำคาญมากๆแล้วครับ แต่คือ ผมยอมได้ครับ เพราะมันห้ามกันไม่ได้ แต่ปล่อยหมามาขี้หน้าบ้านคนอื่นแบบนี้ มันไม่ถูกครับ หนำซ้ำ พอพูดออกไปแล้ว กลับต้องผิดใจกันอีกครับ

ขอบคุณที่อ่านครับ ยาวหน่อยครับ อัดอั้นใจมาเป็นปีๆ ล้างขี้มาเป็นปีๆ ขอระบายหน่อย จุบุ