คือเรามีเพื่อนผู้ชายคนนึงสนิทกันมากพอสมควร อยู่ห้องเดียวกันม.ต้น ม.ปลายเรียนคนละสายแต่อยู่ชมรมเดียวกัน
พอมาช่วงม.หกแม่เราเริ่มปล่อยให้ไปไหนมาไหนเองละ ไปเรียนพิเศษก็กลับด้วยกันคือเราเรียนบ่ายมันเรียนทั้งเช้าและบ่าย
ช่วงนั้นตัวเกือบติดกันเลยก็ว่าได้ ช่วงพักเที่ยงชอบไปอยู่ที่ชมรมกัน ไปช่วยงานครู ไปนอนกลางวัน(อิอิ..เลว..)
เวลาโดนใช้ให้ไปเบิกของหรือจะไปซื้อของที่สหกรณ์ไรงี้
มันมักจะชวนเราไปตลอดๆ แล้วทีนี้คนในห้องก็เห็นเดินด้วยกันละก็ชอบมาถามว่านั่นใคร
เราก็ตอบไปตรงๆเนาะว่าเพื่อน คนนั้นก็ถามอีกว่าแน่เร้ออว่าเพื่อน ไม่ใช่เพื่อนล่ะม้างง  closed friendหรือfriend with benefitกันแน่ (อันนี้ในใจเรานี่คิดละนะว่าเอ็งแรงไปมั้ย)
พอมันไปร.ด.ก็โดนเพื่อนแซวว่าเรากับมันเป็นแฟนกัน ละมันก็มาเล่าให้เราฟังวันหลัง
แล้วเวลากับมันคุยกันงี้ส่วนใหญ่ใช้สรรพนาม เรา-แก ผม-คุณ(บางทีเราก็แทนตัวเองว่าผมเวลาคุยกับมัน) อีป้า-อีลุง
แล้วเป็นแบบนี้อยู่บ่อยจนเรารู้สึกว่า
เห้ย พวกเอ็งไม่มีอะไรจะเล่นแล้วหรือไง ครั้งสองครั้งไม่ว่าหรอกแต่ทำบ่อยๆข้ารำคาญนะเว้ย
แล้วพฤติกรรมเรากับมันนี่ส่อเค้าขนาดนั้นเลยหรอ?