เพิ่งไปภูเก็ตโดยเครื่องบินมาครับ ซึ่งที่สนามบินภูเก็ตนั้นขึ้นชื่อมานานเรื่องค่าโดยสารแท็กซี่เข้าเมืองหรือไปยังที่พักตามชายหาดราคามหาโหด ก็เลยตัดสินใจนั่งแอร์พอร์ตบัสเข้าเมืองครับ ซึ่งก็ต้องรอนานพอสมควรกว่ารถจะมาจอดให้ขึ้น ซึ่งพอให้อภัยได้ แต่ที่ให้อภัยไม่ได้คือ การเอารถตู้มาวิ่งแทนรถบัส ขณะที่ผู้โดยสารรออยู่จำนวนมาก เลยถามกระเป๋าดูว่าทำไมไม่นำรถบัสมาวิ่ง ก็ได้รับคำตอบว่า รถบัสมี 2 คัน เสียซะ 1 คัน ก็เลยต้องนำรถตู้มาวิ่งแทน ก็งงอยู่ว่าทำไมไม่ใช้ 2 คัน ให้พอกับจำนวนผู้โดยสาร คุณกระเป๋าเธอก็ขอร้องให้นั่งเบียดๆ กันไป และแนะนำผู้โดยสารที่สูงไม่มากนักยืนไปกับรถตู้ สงสารฝรั่งที่สูงเกินยืนไปไม่ได้และก็ยังไปได้ไม่หมด ทำให้หลายคนต้องไปหาแท็กซี่กันเอง จะให้รอรถบัสอีกเที่ยวก็ต้องรออีก 2 ชั่วโมง

ขากลับจากตัวเมืองภูเก็ต ตอนแรกก็คิดว่าไม่มีปัญหาอะไร เพราะเป็นรถบัส แม้ผู้โดยสารค่อนข้างแน่น บางส่วนต้องยืนไป แต่ก็เจอดีอีกรอบเมื่อรถมาเสียกลางทาง ถามโชว์เฟอร์ที่ลงไปซ่อมได้ความว่าคันเร่งขาด จากรอยแผลเดิมที่ใช้ลวดมัดลวดขาดเลยไปต่อไม่ได้ ผู้โดยสารเริ่มกระวนกระวายเนื่องจากใกล้เวลาเครื่องบินออก ผู้โดยสารหญิงคนหนึ่งชวนเราไปจ้างชาวบ้านซึ่งมีรถเก๋งจอดอยู่ฝั่งตรงข้ามซึ่งก็ซึ้งในน้ำใจชาวภูเก็ต เพราะคุณท่านเรียกซะ 1,000 บาท ทั้งที่ห่างจากสนามบินไม่กี่กิโลเมตร ขอร้องคุณท่านยอมลดเหลือ 800 บาท ต่อรองอยู่อีกพักใหญ่จึงยอมลดให้เหลือ 600 บาท จะไปกัน 5 คน คุณท่านก็ไม่ยอม ก็เลยไปกัน 4 คน ต้องจ่ายคนละ 150 บาท พอถึงสนามบินต้องรีบวิ่งขึ้นเครื่องกันตับแล่บ โชคดีที่เช็กอินออนไลน์กันมาก็เลยทันชนิดเฉียดฉิว แต่คาดว่าผู้โดยสารอีกหลายคนโดยเฉพาะชาวต่างชาติที่หารถไปสนามบินไม่ทันหรือไม่เช็กอินออนไลน์ไว้ก่อนต้องตกไฟล์ทแน่นอน

ก็งงกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องปล่อยให้บริษัทผู้ให้บริการแอร์พอร์ตบัสที่ขาดความพร้อมและไร้มาตรฐานให้บริการอยู่ได้อย่างไร ภูเก็ตเป็นเมืองท่องเที่ยวระดับโลกนะ ช่างน่าอายจริงๆ