เมื่อก่อนใฝ่ฝัน คาดหวัง เเละจะทำให้ได้ค่ะ
เพื่อมุ่งไปสู๋การมีงานที่ดี มั่นคง เพื่อกลับมาดูเเลครอบครัวได้เป็นอย่างดี (ที่บ้านก็ลำบากๆนิดๆ อยากให้สบายตอนเเก่กัน55)
คิดในใจว่า เราไปทำงานไกลๆ นานๆกลับทีก็ได้ ให้น้องชายดูเเล เเล้วเราค่อยส่งเงินมา
.
เเต่ปัจจุบัน โรคภัยเริ่มทำให้เห็นเวลาของชีวิตมากขึ้น
เเละเริ่มทำทุกวันเหมือนกับว่าเป็นวันสุดท้าย ใส่ใจครอบครัวด้วยตัวเองมากขึ้น ทุกอย่างเริ่มดี
(ยกเว้นงาน ที่ยังไม่ได้ไปจุดมั่นคงนะคะ55555)
.
จนกระทั่งช่วงนี้จุดเปลี่ยนของการเริ่มได้ทำงานจริง
เเละคำพูดของผู้ใหญ่ที่ว่า "ไม่นึกถึงอนาคตตัวเองบ้างหรอ"
ใครว่าไม่นึก นึกมากๆ
เเต่ก็ดันไปสะดุ้งกับคำพูดนึง ซึ่งเห็นด้วย
...."เราอาจทำงานได้ดี มีเงินส่งมามาก มีตั๋วไปเที่ยวให้พวกเขาไปกัน เเต่บางที...พวกเค้าเเก่เเล้ว อาจต้องการเเค่คนที่จะทำกับข้าวให้พวกเขาทานบ้างก็ได้"
.
มันจึ้ก มันสะอึก เเละคิดว่ามันจริงมาก
สุดท้ายก็ใช้เวลาด้วยกันมันก็ดูสำคัญมากที่สุดๆจริงๆนี่นา
.
เงินสำคัญ ในการเอามาดูเเลพวกเขา
เเต่เวลาที่อยากอยุ่ด้วยกันก็อยากมี
....
....
...
สำหรับทุกท่านคิดเห็นว่ายังไงคะ
ที่คิดหนักเพราะต้องไปทำงานต่างจังหวัดเลยละคะ
เคยมีคนรุ้จักทำบริษัทนี้เเล้ว โอเคผลตอบเเทนดีมากๆ บริษัทดี เเต่...ไม่ได้กลับบ้าน เเละเจอที่บ้านเลย ยกเว้นอีเว้นสำคัญ