ตอนม.ปลายเคยมีพวกรุ่นพี่บอกมานะคะว่าสังคมม.ปลายดีกว่ามหาลัย ถ้าเจอเพื่อนดีคือดีเลยแต่ถ้าไม่มันก็ยิ่งกว่าหน้ากากฉาบรองพื้น! มาเจอกับตัวแล้วชัดเลยคะ
ด้วยความที่เป็นคนง่ายๆ ยังไงก็ได้เลยไม่มีความเกรงใจกับเรา. เราไม่โกรธนะคะคือคิดว่าสนิทกันไม่อะไรหรอก. ในกลุ่มจะมีเพื่อนคนหนึ่งนางเงียบๆ วางตัวดูเรียบร้อย ใสๆ แต่จริงๆ ไม่เลยคะ เรารู้นะแต่เราไม่พูดเพราะถือว่ามันไม่ทำให้เรื่องเรียนของนางเสีย. อีกคนทำเป็นเฉยๆ แต่ชักสีหน้า แอบวีน กับคนนอกกลุ่มนางพูดดีมากกกกก ชอบแขวะเรา แต่พออยู่ด้วยกัน2คนนี่พูดดีกับเรามากกก ส่วนอีกนางแอ๊บใสๆ แต่ความแรงยังชัดเจน ขี้วีน เห็นแก่ตัว (มารู้ทีหลังว่าคนที่คณะมีแต่คนหมั่นไส้) อีกคนเอาเรียนนะคะแต่ก็ไม่พลาดโดนเพื่อนๆ ด่าว่าชอบกั๊กแนวข้อสอบ(คนนี้ไม่ได้อยู่ในกลุ่มจริงๆ จังๆ). ส่วนเราจะเฉยๆ ยังไงก็ได้ มีเหวี่ยงบ้างถ้าไม่พอใจแต่ส่วนใหญ่ไม่เคยเหวี่ยงใครเลย (เก็บไว้ในใจ)
เพื่อนเราชอบจับผิด ใช้กระเป๋าแบรนด์เนมหรือไม่แบรนด์ก็โดนแขวะตลอด
พอเราขาวขึ้น ไม่พอใจจะฟึดฟัด แขวะว่าโบกตัวมา (บำรุงก็พอปะ)
พอเราผอมก็อิจฉา ทำเป็นพูดว่าผอมไปไม่สวย พอเราอ้วนก็ด่าซะแทบอยากจะเอามีดกรีดไขมันออกทันที รู้สึกแย่มาก
พอเรียนเก่งกว่า ด่าว่ากั๊กข้อสอบไม่ยอมบอกกันทั้งๆ ที่บอกแต่ความสามารถในการจำแต่ละคนไม่เท่ากัน. แต่คนที่กั๊กคือพวกหล่อนนางมีการพูดก่อนเข้าห้องสอบ10นาทีว่า เนี่ย เพิ่งได้แนวข้อสอบมาจากเพื่อนอีกกลุ่ม ทั้งๆ ที่พวกนางได้กันมานานมากแต่ไม่บอกเพราะกลัวเราคะแนนดีกว่า. พอเราได้คะแนนน้อยก็ทำเป็นพูดว่า เป็นอะไรทำไมได้น้อยกว่าเค้า ไม่โกรธใช่มั้ยที่เค้าได้มากกว่า. คือเราไม่คิดจะแข่งกับใคร เราคิดแค่เรียนให้ดีไม่ติดเอฟก็บุญแล้ว
พอเราต้องรีบไปทำเอกสารต้องกลับก่อนด่าเรายังกับจะไปฆ่าใคร แต่ทำไมเพื่อนคนอื่นโดดเรียนไปเอากับผัวไม่มีใครด่า
แค่มีเพื่อนต่างสาขามาคุยกับเรา ด่าเราตีซี้ไปทั่วเฉย ทั้งๆ ที่เพื่อนพวกนั้นทักเราเอง
เวลาจะทำงานกลุ่มปากพูดเรื่องงานแต่มือนี่เล่นเฟส ไอจี. ไอ้เรานั่งทำงานเงียบๆ แต่แค่เช็คไลน์พวกนางด่าเราไม่ยอมทำงานมีแต่พวกนางทำเองทั้งๆ ที่เราทำ
ชอบโหกแล้วพูดกับคนอื่นจนคนพวกนั้นมองเราแย่ (แต่ตอนนี้ทุกคนรู้ความจริงหมดแล้ว)
ชอบทำเสียงดัง ขึ้นเสียงใส่ โชว์พาว
มีเพื่อนในกลุ่มยอมศัลยกรรมเพราะกลัวเพื่อนไม่คบ จนตอนนี้ซิลิโคนทุกคนยกเว้นเรา เราเป็นไซนัสไม่กล้าทำ
คือที่จริงมีมากกว่านี้นะคะ เราอยากออกจากกลุ่มนี้มากแต่ถ้าออกมาก็แคร์คำพูดคนถึงแม้ทุกคนจะรู้ดีว่าใครเป็นยังไงแต่ในเมื่อพวกนางปากหมาและอยู่เป็นหมู่แบบนี้. เราคนเดียวจะทนพวกนางแขวะไหวหรอ. เรายอมรับเราเคยแรงมาก่อนแต่พอถึงจุดที่โตเราก็เฉยๆ กลับมาปกติ วางตัวธรรมดา ไม่ได้ใจร้อนบ้าระห่ำเหมือนตอนม.ปลาย. แต่เพื่อนกลุ่มนี้เหมือนง้องแง้งจนเราก็หน่าย. อยากด่าแต่มันคงดีกว่าที่ทำตัวเฉยๆ ไม่ต้องสร้างศัตรู ตั้งใจแค่เรียนก็ทำแต่ไม่พ้นโดนแขวะ เราก็ไม่ได้โลกสวยแต่รู้สึกมุมที่พวกนางมองมันก็โหดไปรึเปล่า. เพื่อนๆ เจอแบบนี้จะทำไงคะ.
เมื่อเจอสังคม:)และเห็นแก่ตัวในมหาลัยแบบนี้จะทำไงดีคะ
ด้วยความที่เป็นคนง่ายๆ ยังไงก็ได้เลยไม่มีความเกรงใจกับเรา. เราไม่โกรธนะคะคือคิดว่าสนิทกันไม่อะไรหรอก. ในกลุ่มจะมีเพื่อนคนหนึ่งนางเงียบๆ วางตัวดูเรียบร้อย ใสๆ แต่จริงๆ ไม่เลยคะ เรารู้นะแต่เราไม่พูดเพราะถือว่ามันไม่ทำให้เรื่องเรียนของนางเสีย. อีกคนทำเป็นเฉยๆ แต่ชักสีหน้า แอบวีน กับคนนอกกลุ่มนางพูดดีมากกกกก ชอบแขวะเรา แต่พออยู่ด้วยกัน2คนนี่พูดดีกับเรามากกก ส่วนอีกนางแอ๊บใสๆ แต่ความแรงยังชัดเจน ขี้วีน เห็นแก่ตัว (มารู้ทีหลังว่าคนที่คณะมีแต่คนหมั่นไส้) อีกคนเอาเรียนนะคะแต่ก็ไม่พลาดโดนเพื่อนๆ ด่าว่าชอบกั๊กแนวข้อสอบ(คนนี้ไม่ได้อยู่ในกลุ่มจริงๆ จังๆ). ส่วนเราจะเฉยๆ ยังไงก็ได้ มีเหวี่ยงบ้างถ้าไม่พอใจแต่ส่วนใหญ่ไม่เคยเหวี่ยงใครเลย (เก็บไว้ในใจ)
เพื่อนเราชอบจับผิด ใช้กระเป๋าแบรนด์เนมหรือไม่แบรนด์ก็โดนแขวะตลอด
พอเราขาวขึ้น ไม่พอใจจะฟึดฟัด แขวะว่าโบกตัวมา (บำรุงก็พอปะ)
พอเราผอมก็อิจฉา ทำเป็นพูดว่าผอมไปไม่สวย พอเราอ้วนก็ด่าซะแทบอยากจะเอามีดกรีดไขมันออกทันที รู้สึกแย่มาก
พอเรียนเก่งกว่า ด่าว่ากั๊กข้อสอบไม่ยอมบอกกันทั้งๆ ที่บอกแต่ความสามารถในการจำแต่ละคนไม่เท่ากัน. แต่คนที่กั๊กคือพวกหล่อนนางมีการพูดก่อนเข้าห้องสอบ10นาทีว่า เนี่ย เพิ่งได้แนวข้อสอบมาจากเพื่อนอีกกลุ่ม ทั้งๆ ที่พวกนางได้กันมานานมากแต่ไม่บอกเพราะกลัวเราคะแนนดีกว่า. พอเราได้คะแนนน้อยก็ทำเป็นพูดว่า เป็นอะไรทำไมได้น้อยกว่าเค้า ไม่โกรธใช่มั้ยที่เค้าได้มากกว่า. คือเราไม่คิดจะแข่งกับใคร เราคิดแค่เรียนให้ดีไม่ติดเอฟก็บุญแล้ว
พอเราต้องรีบไปทำเอกสารต้องกลับก่อนด่าเรายังกับจะไปฆ่าใคร แต่ทำไมเพื่อนคนอื่นโดดเรียนไปเอากับผัวไม่มีใครด่า
แค่มีเพื่อนต่างสาขามาคุยกับเรา ด่าเราตีซี้ไปทั่วเฉย ทั้งๆ ที่เพื่อนพวกนั้นทักเราเอง
เวลาจะทำงานกลุ่มปากพูดเรื่องงานแต่มือนี่เล่นเฟส ไอจี. ไอ้เรานั่งทำงานเงียบๆ แต่แค่เช็คไลน์พวกนางด่าเราไม่ยอมทำงานมีแต่พวกนางทำเองทั้งๆ ที่เราทำ
ชอบโหกแล้วพูดกับคนอื่นจนคนพวกนั้นมองเราแย่ (แต่ตอนนี้ทุกคนรู้ความจริงหมดแล้ว)
ชอบทำเสียงดัง ขึ้นเสียงใส่ โชว์พาว
มีเพื่อนในกลุ่มยอมศัลยกรรมเพราะกลัวเพื่อนไม่คบ จนตอนนี้ซิลิโคนทุกคนยกเว้นเรา เราเป็นไซนัสไม่กล้าทำ
คือที่จริงมีมากกว่านี้นะคะ เราอยากออกจากกลุ่มนี้มากแต่ถ้าออกมาก็แคร์คำพูดคนถึงแม้ทุกคนจะรู้ดีว่าใครเป็นยังไงแต่ในเมื่อพวกนางปากหมาและอยู่เป็นหมู่แบบนี้. เราคนเดียวจะทนพวกนางแขวะไหวหรอ. เรายอมรับเราเคยแรงมาก่อนแต่พอถึงจุดที่โตเราก็เฉยๆ กลับมาปกติ วางตัวธรรมดา ไม่ได้ใจร้อนบ้าระห่ำเหมือนตอนม.ปลาย. แต่เพื่อนกลุ่มนี้เหมือนง้องแง้งจนเราก็หน่าย. อยากด่าแต่มันคงดีกว่าที่ทำตัวเฉยๆ ไม่ต้องสร้างศัตรู ตั้งใจแค่เรียนก็ทำแต่ไม่พ้นโดนแขวะ เราก็ไม่ได้โลกสวยแต่รู้สึกมุมที่พวกนางมองมันก็โหดไปรึเปล่า. เพื่อนๆ เจอแบบนี้จะทำไงคะ.