ถ้าเราจะศึกษาธรรมะจนเข้าใจแล้วก็จะรู้ว่า การปฏิบัตินั้นมันก็อยู่ในชีวิตประจำวันของเราทุกคนอยู่แล้ว

เพราะธรรมะคือหน้าที่ ซึ่งหน้าที่ก็คือการปฏิบัติเพื่อไม่ให้เกิดความทุกข์ทั้งแก่ร่างกายและจิตใจ

ดังนั้นเพียงเราทำหน้าที่ของเราให้ถูกต้อง ก็เรียกว่าเป็นการปฏิบัติธรรมแล้วอย่างถูกต้อง

ไม่ต้องมานั่งหรือเดินที่เป็นการแสดงละครหลอกคนอื่นเพื่อหวังลาภสักการะชื่อเสียงอย่างที่ผู้ไม่เข้าใจทั้งหลายชอบทำกันอยู่

ซึ่งมันได้อะไร นอกจากเพิ่มทุกข์ ยิ่งมีเงินมาก มีชื่อเสียงมากแล้วลุ่มหลงติดใจ ก็ยิ่งทำให้ทุกข์ใจมากขึ้น และมีปัญหาตามมามากขึ้น

การปฏิบัติธรรมไม่ใช่เพื่อหวังผลพวกนี้ เพียงเราคอยระวังอย่าให้จิตมันเกิดกิเลสขึ้นมาอยู่เสมอ ก็เรียกว่าปฏิบัติตรงตามที่พระพุทธเจ้าสอนแล้ว