ผมยังจำคืนนั้นได้ดี ผมตื่นขึ้นมาตอนกลางคืน แล้วรู้สึกปวดฉี่ พอกำลังเดินไปฉี่ เดินไปไม่กี่ก้าว

ได้ยินเสียงตดปู้ดป้าดอยู่ในห้องน้ำ เป็นเสียงตดที่ลอยมาตามลม โหยหวน และทุกข์ระทม

พอเดินไปดูกลับไม่มีใครอยู่ในนั้น แต่ตรงโถส้วมมีสะเก็ดขี้อยู่เต็มไปหมด

ผมรู้สึกขนลุกขนชัน และ ตักน้ำมาเพื่อจะราด

แต่พอเงื้อมมือจะราดน้ำ  กลับได้ยินเสียงคนพูดข้างหูว่า  "อย่าราดขี้กู"

ผมตกใจมาก และรู้ว่าตัวเองไม่ได้หูฝาดไปแน่ๆเพราะเสียงนั้นมันชัดเจนเหลือเกิน

ผมรีบวิ่งลงไปชั้นล่าง แล้วเปิดไฟให้หมดทุกดวง วันนั้นทั้งบ้านผมไม่มีใครอยู่เลย เพราะทุกคนไปบ้านญาติที่ ตจว. กันหมด

ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ปวดฉี่ จึงเข้าห้องน้ำไปฉี่ แล้วไปนอนที่โซฟา แต่ไม่กล้าปิดไฟ เปิดไว้อย่างนั้นทั้งคืน

                 ผมเผลอหลับไป แล้วฝันว่า ผมเดินเข้าไปในป่ากล้วย แล้วเด็ดกล้วยกิน แต่คนปลูกกล้วยวิ่งมาไล่แล้วเอาปืนยิง

ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา แล้วเหลือบไปมองนาฬิกา ตอนนั้นเวลาประมาณ ตี 4  ใกล้จะเช้าแล้ว

ผมจึงตั้งใจจะลุกไปอาบน้ำ แล้วไปหาเพื่อนที่บ้านอยู่แถวนี้

แต่ผมกลับลุกไม่ขึ้นครับ รู้สึกเหมือนมีใครมานั่งทับไว้ หนักมากๆ ตอนนั้นรู้เลยครับว่าโดนแน่ๆ

ผมตั้งใจจะยกมือขึ้นพนมมือสวดมนต์ แต่ทำไม่ได้ เหมือนโดนกดทับไว้อยู่

แล้วเสียงก็ดังขึ้นมาข้างหูว่า "ไม่ต้องสวดเลย กูกลัว"

ผมตะโกนถามไปว่า "เป็นใครวะ ต้องการอะไร" ผมพยายามเปล่งเสียงเต็มที่แล้ว แต่มันออกมาเบามากๆ เพราะโดนกดทับอยู่ทั้งตัว

มันไม่ยอมตอบครับ ตอนนั้นรู้สึกเหมือนมีใครมานั่งตัวสั่นอยู่ข้างบนตัวผม สั่นแรงมากๆ แล้วก็หยุดไป

พอเงียบไปซักพักนึง ก็มีเสียงในหูอีกว่า "ดมซะมรืง"

พอจบประโยคเท่านั้นแหละครับ รู้สึกเหมือนทั้งหน้าโดนบีบทับ บีบแรงมากจนเหมือนมีคนมานั่งทับที่หน้า

มีเสียงดังฟู่วววววว ยาวๆ  แล้วก็มีลมพุ่งออกมาใส่บริเวณจมูกผมครับ

เหม็นมากๆ เหม็นบรรลัยเลย  ผมโกรธมากๆ แล้วพยายามจะลุก จนลุกได้

แล้วตะโกนด่าว่า "ตดใส่หน้ากูทำไมวะ ไอ้***"

มันไม่ตอบอะไรครับ  แล้วผมก็ได้ยินเสียงเหมือนคนหัวเราะเยาะ ดังมากับลมแล้วค่อยๆหายไป

ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกแล้วครับ เหงื่อก็ท่วมไปทั้งตัว กลิ่นนั้นก็ยังคงตุๆอยู่ในจมูกผม

ผมรีบอาบน้ำแล้วรีบเดินออกไปเพื่อจะไปหาเพื่อนแถวบ้านเลยครับ

แต่ระหว่างทาง มีคนแก่ๆคนนึงเดินมา เค้ามองหน้าผมแล้วผงะ เหมือนตกใจมาก

เค้าทักผมว่า  "เหม็นมากใช่มั้ยล่ะ ไอ้หนู"

ผมถามกลับไปว่า "ลุงรู้ได้ยังไงครับ"

ลุงคนนั้นยิ้มมุมปาก แล้วบอกว่า "ที่เอ็งเจอน่ะ เค้าเรียกพรายตด มันเป็นวิญญาณคนปวดตดที่ตายโหง มันจะไม่ได้ไปเกิดจนกว่าจะตดออกมา"

ผมตกใจมาก เมื่อเพิ่งรู้ว่าเจอกับอะไร ผมจึงถามลุงคนนั้นไปว่า "แล้วทำไมยังไงให้มันเลิกยุ่งกับผมครับ "

ลุงบอก "ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นแหละ เค้าไปเกิดเรียบร้อยแล้ว ไม่มารบกวนแล้วล่ะ"

พอผมได้ฟังผมก็สบายใจ  จึงเดินกลับบ้าน และเมื่อกลับไปที่บ้าน จึงพบว่า คราบสะเก็ดขี้ตามโถส้วมได้หายไปหมดแล้ว

แล้วตั้งแต่วันนั้นมาผมก็ไม่เจอพรายตดอีกเลยครับ



...จบบริบูรณ์...