เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวผมเอง ปกติผมเป็นคนที่ไม่ค่อยเชื่อเรื่องพวกนี้เท่าไหร่ ประมาณเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อ 20 ปีที่แล้ว  ตอนนั้นผมได้เข้าเรียน ปวช. ที่วิทยาลัยเทคนิคแห่งหนึ่งในจังหวัดภาคอีสาน บ้านผมกับวิทยาลัยไกลกันพอสมควร ประมาณ 65 กิโลได้ ผมเลยเช่าห้องอยู่กับเพื่อนอีกคน ห้องเช่าที่ว่านี้ก็อยู่ไม่ห่างจากวิทยาลัยมากเท่าไหร่ พอเลิกเรียนก็เดินกลับมาที่ห้องได้เลย
    
          เรื่องมันเกิดขึ้นวันหนึ่งหลังจากที่เลิกเรียนแล้ว ผมจำได้เลยวันนั้นเป็นวันศุกร์ ผมกับเพื่อนที่อยู่ห้องด้วยกันนัดกับเพื่อนที่อยู่อีกแผนกหนึ่งว่าจะไปเล่นที่ห้องด้วย หอของเพื่อนอยู่ไกลจากห้องที่ผมพักอยู่พอสมควร วันนั้นหลังจากเลิกเรียนทำธุระอะไรเสร็จหมดแล้วก็ชวนกันไปหาเพื่อนที่นัดไว้ด้วยกัน  อธิบายที่ตั้งของหอเพื่อนนิดหนึ่ง โดยหอของเพื่อนที่จะไปหาจะอยู่นอกเขตเทศบาล คือประมาณว่า ถ้าเป็นนอกเขตเทศบาลไฟฟ้าที่อยู่ริมถนนจะไม่มี    คือมันจะมืดมาก สองข้างทางมีแต่ป่าขึ้นเต็มไปหมด บรรยากาศนี่ได้เลยหลอนสุดๆ ที่เดียว แล้วในละแวกนั้นในรัศมี 500 เมตร ก็มีแต่หอนี้หอเดียวซะด้วย ( มันก็เข้าใจเลือกจริงๆ ) เราสองคนก็เริ่มออกเดินกันก็เดินเรื่อยๆ ผ่านวิทยาลัย ผ่านร้านค้า บางร้านก็ปิดไปแล้ว ลืมบอกไปตอนนั้นเวลา 5 ทุ่มกว่าๆ ผมก็เดินไปเรื่อยๆ จนพอถึงสุดเขตเทศบาลพอหลังจากตรงนี้ไป สองข้างทางที่ผมเคยบอกไว้ก็จะไม่มีไฟฟ้าแล้ว แต่ก็ยังมีแสงไฟจากรถที่ขับสวนมาพอทำให้ลดความน่ากลัวไปได้บ้าง จนประมาณเที่ยงคืนนิดๆ ผมก็เดินมาถึงหอพักของเพื่อน
          ข้างหน้าหอจะไม่มีประตูนะครับคือเดินเข้าไปได้เลย พอกำลังจะเดินเข้าไปในเขตหอพัก ผมกับเพื่อนก็สังเกตเห็นว่าห้องข้างล่างก่อนที่จะขึ้นไปชั้นบน ดูเหมือนจะมีคนอยู่ข้างในด้วย คือผมเห็นแสงจากโคมไฟที่จะเป็นสีเหลืองๆออกส้มนิดๆแสงมันลอดออกมาทางประตูมุ้งลวด ( ห้องนี้เป็นของเจ้าของหอ ผมรู้จัก ) ผมก็เลยคุยกับเพื่อนว่าจะเข้าไปทักแกซักหน่อย เราสองคนก็เดินตรงเข้าไปที่ห้องเลย พอช่วงจังหวะที่กำลังจะเอื้อมมือเข้าไปผลักประตูมุ้งลวดออก ไม่รู้มีอะไรมาดลใจผมให้เปลี่ยนใจไม่เปิด ผมก็เลยบอกกับเพื่อนว่า เดี๋ยวเราขึ้นไปหาเพื่อนข้างบนก่อนดีกว่า เดี๋ยวมันจะรอนานขากลับค่อยแวะมาหาแกละกัน ผมก็เลยเดินขึ้นไปข้างบนกับเพื่อน แต่พอไปถึงห้องเพื่อนมันดันไม่อยู่แถมห้องยังล๊อคกุญแจอีกต่างหาก ผมก็เลยโทรหามันแต่ก็ไม่ติดก็ได้แต่ด่ามันว่านัดแล้วดันไม่อยู่ห้องอีก ก็เลยจะชวนกันกลับหอ
          เรื่องมันเริ่มหลอนจากตรงนี้เลย ขากลับเราก็เดินลงทางเดิมปกติซึ่งจะต้องผ่านห้องเจ้าของหอเหมือนเดิม พอถึงหน้าห้องแก เกิดอะไรขึ้นรู้ไหมครับ   ห้องไม่มีคนอยู่ ??  ปิดไฟ แถมยังมีกุญแจล๊อคไว้ข้างนอกอีกด้วย พอเห็นแบบนั้นผมกับเพื่อนมองหน้ากันเลย ก็เลยพูดกันเบาๆว่า "อะไรวะเมื่อกี้ยังเหมือนมีคนอยู่ในห้องเลย" แต่ตอนนั้นก็ยังคิดว่าเป็นคนไม่น่าจะใช่ผี แล้วก็เดินออกมากันจนถึงถนนใหญ่ตรงที่มีเสาไฟข้างถนน ก็ยังมายืนคุยกันว่า "ไม่น่าจะใช่ผีวะ น่าจะเป็นแกนั่นแหละที่ออกไปข้างนอกแล้วล๊อคห้องไว้ ก็เออๆ กลับไปนอนเดี๋ยววันจันทร์ค่อยถามมันอีกทีว่ามันไปไหนกัน"
          พอถึงเช้าวันจันทร์ก็ไปเรียนกันปกติ พอเจอหน้าเพื่อนก็ถามเลย ไปไหนมาวะนัดไว้ไม่เป็นนัดเลยเพื่อนผมมันก็ตอบออกมาว่า “พอดีแม่โทรตามกลับบ้าน ตจว. ด่วนโทรศัพท์แบตก็หมดโทษทีวะ  แล้วเจอใครป่าววะ” ผมก็เลยตอบมันไป “ก็เจอป้าเจ้าของหอก็ว่าจะเข้าไปทักอยู่นะ แต่พอลงมาแกดันกลับก่อนเลยไม่เจอกัน” พอเพื่อนผมมันได้ยินมันก็ถามอีกว่า “เมื่อกี้ว่าเจอใครนะ” “ ก็ป้าคนนั้นไง “ พอได้ยินเพื่อนผมมันก็หน้าเสียไป ผมสงสัยเลยถามมันว่าเป็นอะไร ก็เลยได้คำตอบมาว่า วันนั้นที่หอไม่มีคนอยู่เพราะป้าแกไปจ่ายค่าไฟไม่ทัน หอเลยโดนตัดไฟ คนที่หอเลยพากันกลับบ้านกันหมด รวมทั้งตัวป้าแกเองด้วย ( ตอนเจอเพื่อนผมยังไม่ได้เล่าว่าเห็นแสงเหมือนโคมไฟในห้องแกด้วย ) ผมก็ "เฮ้ย!!! จริงหรอวะ" แล้วแสงไฟที่เห็นมาจากไหน แถมยังเห็นประตูห้องเปิดอีกด้วย ( วันหลังผมไปถามป้าแกๆก็บอกว่าแกไม่อยู่ที่หอนะ ) พอเพื่อนผมได้ฟังเรื่อง แสงไฟกับเรื่องห้องที่เปิดประตูไว้ ทีนี่มันก็หน้าซีดเลย !!! มันก็เลยบอกว่าหอนั้นเคยมีคนเห็นบ่อยเหมือนกัน

          ผมก็เลยมานั่งคิดว่าถ้าวันนั้นผมเปิดประตูเข้าไปจะเจอกับอะไร ผี หรือ คน !!!


ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบครับ
ปล. ประสบการณ์ตรงครั้งแรกที่ถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือครับ