สวัสดีครับ กล่าวก่อนว่า ยูส นี้ผมยืมเพื่อนมาใช้อีกทีนึงนะครับ

ตอนนี้ผมคบหาดูใจกับคนคนนึงอยู่ครับ
เขาเป็นคนรักครอบครัว  มีความตั้งใจมุ่งมั่น เรียนปริญญา โท อยู่ประเทศที่มีจิงโจ้เยอะๆครับ เราคบกันมาได้สักพักใหญ่แล้ว อายุห่างกันประมาณสี่ปี
ผมเด็กกว่าครับ และแฟนผมเป็นผู้ชายครับ

แต่ช่วงระยะนี้เรามีปํญหาทะเลาะกันทุกวัน นับจากที่เขาบินกลับมาอยู่บ้านในช่วงปิดเทอมที่ไทย ทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องบ่อยมาก จนบางทีเริ่มเหนื่อยๆ เวลาทะเลาะกันจะชอบโทษกันไปมา ว่าคุณพูดก่อนบ้าง คุณเริ่มเรื่องบ้าง จนผมเริ่มรู้ว่าเราควรปรับปรุงตัวผมเอง ในระยะแรก ผมพยายามใช้เหตุผลพูด ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ต่อมาผมพยายามอ่อนลง เลือกที่จะขอโทษเขาก่อน เราผิดเขาผิดไม่รู้ผมเลือกขอโทษเขา เพื่อไม่ให้เรื่องมันบานปลาย เพื่อรักษาความรู้สึกดีๆที่มีต่อกันไว้ แต่เขาก็เป็นเช่นเดิม เขาพูดไม่ค่อยจะคิดถึงคนฟังอย่างผมเท่าไหร่ เวลาทะเลาะชอบพิมพ์มาทีคนอ่านอย่างผมสะดุ้งเลยก็มี แต่พอเวลาผ่านไปเขาก็บอกว่า "พิมพ์ไปตามอารมณ์ไม่ได้คิดอะไร คิดมากไปเองหรือเปล่า" ผมกลับกลายเป็นคนคิดมากทันที

การทะเลาะของเราทุกครั้งมันเกิดขึ้น จากการแชทครับ แชทแล้วทะเลาะกัน ผมไม่เข้าใจและหาเหตุผลไม่ได้ว่า ทำไมเขาต้องพยายามเหมือนเอาชนะผมทุกที ทั้งที่เราก็คบกันจะพยายามทะเลาะให้ชนะกันทำไม?

ผมต้องทำอย่างไรครับ เวลาผมอธิบายให้ฟังเขาก็ฟังให้เหมือนมันผ่านๆไป จนตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกท้อ

แล้วพี่ๆ น้องๆทำอย่างไรครับ เพื่อให้ความรักยืนยาว ผมก็ไม่อยากที่จะยอมเขาแบบนี้เรื่อยไป
บางทีก็นึกอยากให้เขารู้บ้างว่าผมรู้สึกแย่ เพราะช่วงนี้อะไรหลายอย่างในชีวิตผมก็แย่พอแล้วครับ

ขอบคุณมากครับ ถึงยาวไปหน่อยก็เถอะ