ปู้น ปู้น ปู้น
เสียงรถไฟดังกึกก้องไปทั่วสถานีรถไฟหัวลำโพง
วันนี้เป็นวันศุกร์อาทิตย์ก่อนสุดท้ายของปี ผู้คนจึงไม่ถึงกับเยอะมากนัก ส่วนใหญ่ล้วนแต่เป็นนักท่องเที่ยว ทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ มีแก๊งปั่นจักรยานหอบหิ้วจักรยานพับขึ้นมา 3-4 คันหวังจะเอาไปปั่นรับลมชมวิวที่สถานีปลายทาง

ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เราได้นั่งรถไฟตู้นอนไปเชียงใหม่ รถไฟเป็นรถไฟตู้นอนปรับอากาศชั้น 2 ในแต่ละโบกี้จะมีจุดที่เป็นห้องน้ำที่ปล่อยลงตรงๆ (เคยสงสัยว่าถ้าปวดหนักจะทำไงดีหว่า><!) และที่ล้างหน้าแปรงฟันอยู่ปลายสุดของโบกี้ ส่วนตรงกลางโบกี้จะมีปลั๊กไฟพอให้สามารถชาร์ตโทรศัพท์ได้บ้าง
สักประมาณไม่ถึง 2 ทุ่ม พนักงานรถไฟเริ่มมาปรับเก้าอี้ให้กลายเป็นที่นอนกันบ้างแล้ว พอสัก 4 ทุ่ม ทั้งโบกี้ก็เงียบสนิท มีเพียงเสียงของรถไฟที่กระทบกับตัวรางสลับกับเสียงกรนของใครบ้างคนดังขึ้นมาเป็นจังหวะ  ไม่รู้จะเรียกว่านอนหลับดีไหม 55555+
พอเกือบ 6 โมงเช้า เกือบทุกที่นอนก็ปรับเป็นที่นั่ง เรานั่งดูวิวสองข้างทางไปเรื่อยๆ จนถึงเชียงใหม่ราวๆ 8โมงกว่า

หากมีเวลาว่าง ยอมเสียเวลาสักวันแลกกับการได้นั่งรถไฟในช่วงกลางวันไม่ต้องเร่งรีบ ปล่อยจิตปล่อยใจให้ว่าง เพลิดเพลินกับธรรมชาติสองข้างทางที่ไร้การปรุงแต่งใดๆ ก็ถือว่าเป็นวันพักผ่อนที่ดีวันหนึ่งเลยทีเดียว