ไม่มีอะไรครับ พอดีอารมณ์ไหนไม่ทราบ นึกถึงเรื่อง "เก้าอี้เสริม" ในโรงหนังสมัยก่อน หรือที่เรียกว่า "ตีตั๋วเสริม"
ที่เวลาดูหนังแล้ว คนแน่นจัด เต็มทุกที่นั่ง ถ้าจะดู ต้องนั่งเก้าอี้เสริม โดยวางเก้าอี้ ตรงขั้นบันได สองฟากซ้ายขวา
เป็นเก้าอี้แบบเอนโยกไม่ได้ ประมาณพวกเก้าอี้พับได้นั่งแข็งๆ ดูไปก็เมื่อยหลังไป ขั้นบันไดนึงวางได้ประมาณ 2 ตัวมั้งครับ ถ้าจำไม่ผิด
จำได้ว่า เคยหลายหนเหมือนกันครับ

อีกอย่าง สมัยก่อนเวลาขายตั๋วหนัง จะมีกระดาษเป็นผัง เก้าอี้นั่ง ถ้าเป็นสมัยนี้ก็เป็นคอมกราฟฟิค
พอซื้อตั๋ว คนขายก็จะเขียนเลขที่นั่งลงไปที่ตั๋ว แล้วกากากบาท ที่ผังเก้าอี้ เพื่อให้รู้ว่า ที่นั่งนี้ขายแล้ว
ที่ผังที่นั่งก็จะเขียน รอบฉายไว้ กรณีซื้อตั๋วรอบอื่น ประมาณจองตั๋วรอบหน้า หรือล่วงหน้า คนขายก็จะหยิบ
ผังที่นั่ง ที่เขียนรอบที่เราจะซื้อล่วงหน้า หรือจองล่วงหน้าไว้ มาเพื่อขายให้

สมัยก่อน รู้สึกจะเลือกที่นั่งเองไม่ได้ แล้วแต่อารมณ์คนขาย จะกาที่นั่งไหนให้ และก็อยู่ที่ว่าจะซื้อที่นั่ง
ที่ชั้นราคาเท่าไร สมัยก่อนเค้าเรียกว่า ชั้นบน ชั้นกลาง ชั้นล่าง และหน้าจอ
บางที ถ้าเราเข้าโรงช้า หนังฉายไปบ้างแล้ว พอหนังจบ ยังขอคนส่องไฟยืนดูต่อ รอบใหม่เฉพาะตอนต้นเรื่อง
ที่เข้าโรงดูไม่ทันก็ได้ครับ อันนี้เคยประจำ  เค้าไม่ว่าอะไร
ส่วนเพลงสรรญเสริญพระบารมี ยุคก่อนก็จะเปิดตอนหนังจบ ไม่ใช่หนังเริ่ม

ย้อนมาไกลแล้วครับ ถือว่าเป็นการแชร์ ประสบการณ์ดูหนังสมัยก่อน ที่โรงหนังยังเป็น แสตนอโลน
ขอบคุณมากครับ