กระทู้นี้ไม่ได้ตั้งเพื่อถามใคร แค่อยากระบายความรู้สึกที่มันอัดอั้นตันใจแต่ปรึกษาใครไม่ได้แม้แต่แม่ และเพื่อนสนิท

ขอเล่าความเปนมาคร่าวๆ เราแต่งงานและก็อยู่กับสามีมาได้สิบกว่าปีแล้ว แต่ยังไม่มีลูก ต่างคนต่างทำงาน เรื่องเงินไม่มีใครต้องพึ่งใคร
หลายปีก่อนเราเคยตั้งกระทู้เล่าเรื่องสามีมีกิ๊ก แต่ตอนนั้นเราไม่รู้สึกทุกข์ร้อนอะไรนัก เพราะคิดว่ามันเปนแค่เรื่องของเซ็กส์ เปนแค่เรื่องของการนอกกาย เรากับสามีอยู่ด้วยกันแบบเพื่อนที่รู้ใจกัน ช่วยเหลือเกื้อหนุนกันในทุกๆเรื่อง จนมาถึงวันที่เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้เมื่อสี่ปีก่อน

เราเริ่มรู้สึกเบื่อกับชีวิตคู่ และก็น้อยใจสามีที่ไม่ค่อยสนใจเราและก็ชอบหายไปกับกิ๊กบ่อยๆ เราก็เลยตัดสินใจเปลี่ยนงาน ย้ายไปทำงานภาคสนามซึ่งต้องไปทำงานต่างจังหวัด บางทีก็ต้องข้ามไปทำงานที่ลาว นานๆจะกลับบ้านครั้งนึง บ่อยให้สามีอยู่บ้านที่บางแสนคนเดียว ด้วยความที่คิดว่า การอยู่ไกลกันบ้างอาจจะทำให้อะไรๆมันดีขึ้น แต่มันไม่ใช่เลย ชีวิตวิศวกรภาคสนาม เลิกงานตกเย็นก็มีแต่เมา ยิ่งทำให้ไม่ค่อยได้คุยกับสามี มันยิ่งทำให้เราห่างกันออกไปมากขึ้น แต่ตอนนั้นเราคิดไปเองคนเดียวว่ามันดี ไม่เคยนึกถึงความต้องการของผู้ชายว่าจะทนได้แค่ไหนถ้าได้เจอกับเมียแค่สามเดือนครั้ง เราก็ใช้ชีวิตแบบนี้ไปเรื่อยๆสนุกกับการทำงาน และก็ปาร์ตี้หลังเลิกงาน และก็กลับมาหาสามีสามสี่เดือนครั้ง เป็นเวลาสามปี

จนมาถึงวันที่ 3 มกราคม 2014 วันนั้นสามีบอกเลิกเรา เพราะว่าเขาเจอคนใหม่ที่เข้ากันได้ดีกว่า วันนั้นเราร้องไห้อ้อนวอน ขอทำทุกทางที่จะได้กลับมาคืนดีกัน เขาขอเวลาเราคิดและก็ตัดสินใจเดือนนึง
ช่วงเวลาเดือนนึงสำหรับเรามันทรมานมาก อยู่แบบไม่มีหัวใจ เมามายร้องไห้ฟูมฟาย ดื่มเหล้าหนักจนปวดท้องต้องหามเข้าโรงพยาบาล
วันนั้นหมอสั่งห้าม ให้งดดื่มเหล้า พอเราหยุดดื่ม ช่วงเย็นๆเราก็จะว่างจะคุยกับแฟนก็ไม่ได้เพราะแฟนให้งดคุยเดือนนึง

เราก็เริ่มกลับมาติดเกม เล่นเน็ต อ่านพันทิป กระปุก อ่านทุกเว็บที่รู้จัก แล้วเราก็ได้เจอเว็บนึง ที่มีคนมาโพสหาเพื่อนคุย ส่วนใหญ่จะเป็นแบบว่าโพสขายตัว หาคู่นอน หาสาวโฟน แล้วเราก็มาสะดุดกับโพสของพี่คนนึง หาเพื่อนคุยทุกเรื่อง แล้วเขาทิ้งอีเมลลไว้ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น อยากมีเพื่อนคุย เราก็เมลไป