มาบอกเล่าประสพกาม เอ้ย ประสพการณ์ครั้งแรกในชีวิตนะครับ เรื่องการขับรถหาที่จอดรถในห้างเกือบสองชั่วโมง ไม่มีที่จอดรถ แถมรถติดแหงกอยู่ในตึกลานจอดรถ กว่าจะขยับได้ทีละชั้นกินเวลานานมาก และไม่มีที่จอดรถเลย รถเยอะสุดๆ ติดอยู่ในที่จอดรถเกือบสองชั่วโมงเต็ม โดยที่ไม่มีที่จอดรถ หาไม่ได้ เลยขับกลับบ้านเลย

เรื่องมันเกิดขึ้นที่ห้างสยามพารากอน เมื่อวานนี้ วันอาทิตย์ ประมาณบ่ายสามโมง หากดูจากการจราจรภายนอกห้างไปถึงตรงที่รับบัตรจอดรถ ก็ดูปกติดีนะครับ ไม่ได้ดูว่ารถมันจะเยอะวินาศสันตะโรอะไรขนาดนั้น แต่พอรับบัตรจอดรถปุ๊ปและเริ่มขึ้นชั้นต่อไปปุ๊ป เค้าลางแห่งความหายนะก็เริ่มมีให้เห็นคือรถติดกันในลานจอดรถมาก ทั้งรถขึ้น และรถลง ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี

กว่าจะขยับขึ้นได้ทีละชั้นกินเวลานานมาก และไม่ว่าชั้นไหนๆก็ที่จอดรถเต็ม และรถติดกันมาก ขับวนถึงชั้นบนสุด กินเวลาชั่วโมงหนึ่ง ไม่มีที่จอดรถเลย และแทบไม่เห็นว่ามีรถคันไหนที่ร่วมชะตากรรมเดียวกับเราจะได้ที่จอดรถเลย เพราะไม่เห็นมีคนเอารถออกเลย

เมื่อผ่านไปชั่วโมงหนึ่ง เอาล่ะ ยอมแพ้ ขับรถกลับบ้านก็ได้ฟะ แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้น ด้วยความที่รถติดในลานจอดรถขนาดนั้น กว่าเราจะขับรถออกมาข้างนอกได้กินเวลาอีก 40 นาที โอ้ แม่เจ้า

ระหว่างทางขับรถลงมา เราเริ่มเห็นว่า เรื่มมีคนมาเที่ยวห้างบางคนเริ่มเอารถออกบ้าง แต่ก็น้อยมาก แต่หายนะอีกอย่างที่พบเห็นก็คือ คนที่จอดรถอยู่ในซองจะเอารถออกยังออกไม่ได้ เพราะรถที่จอดซ้อนคันนั้น มันจอดซะเต็มทางจนแทบไม่เหลือที่ให้เข็นรถได้เลย คนจะเอารถออกหลายๆคนต้องเรียกยามมาดู มาช่วยหาทางเข็นให้ ซึ่งก็ใช้เวลานานมาก กว่ารถจะออกได้แต่ละคัน ทีนี้นึกออกมั้ยครับ พอมีคนทำท่าจะออก รถคันที่รอจอดอยู่ก็เปิดไฟเลี้ยวรอจอดแทนทันที แต่ปัญหาก็คือ รถคันที่จะออกนั้นไม่สามารถออกได้ในทันที เพราะต้องใช้เวลาในการเข็นรถกันนาน ทำให้รถคันที่รอจอดก็ต้องรอนาน กว่าจะได้จอด และนั่นก็ทำให้รถที่อยู่ด้านหลังก็ติดยาวกันเป็นขบวน กว่าจะรอรถที่จะออก ออกได้ และรอรถคันนี้จอดแทน

ผมเองก็เคยเจอประสพการณ์หาที่จอดรถนานอยู่บ้าง แต่หนักสุดก็ชั่วโมงหนึ่ง และก็ยังหาที่จอดได้ในที่สุด

นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตจริงๆครับ ที่ติดอยู่ในที่จอดรถเป้นเวลาประมาณ หนึ่งชั่วโมงสี่สิบห้านาที โดยที่ไม่สามารถหาที่จอดรถได้เลย และต้องขับกลับบ้านเฉยๆ