สวัสดีค่ะ เพื่อนชาวพันทิพทุกคน
พึ่งต้องห่างจากแฟน หงอยๆ เศร้าๆ เลยมาตั้งกระทู้
เพื่อนๆที่มีประสบการณ์ Long distance relationship จัดการกับความสัมพันธ์นี้ยังไงคะ
เพื่อนหลายๆคนเคยพูดกับ จขกท. ว่ามันไม่มีทางเวิร์คบ้างล่ะ ทำไมไม่หาคนใกล้ๆ?
เป็นไปได้ยากมากบ้างล่ะ และอีกหลายๆคำสบประมาท (ชิชะ)
แต่จน ณ บัดนาว ก็ผ่านมา 2 ปีกว่าแล้วที่ จขกท. และหวานใจยังครองรักกันมาได้ในระยะทางข้ามทวีป
จขกท กับแฟน กว่าจะได้เจอกันครั้งแรกต้องรอนานกว่า 7 เดือนเชียวค่ะ
ทุกๆวัน ใครตื่นก่อนก็จะแชทมาบอก ว่า ตื่นแล้วนะ
วันไหน จขกท ลืมรายงานเขาว่า "ตื่นแล้ว" เขาตื่นมาแล้วไม่มีข้อความรายงาน จขกท จะโดนงอนแน่นอน
แฟน จขกท. ไม่ใช่คนปากหวานเท่าไหร่(โดยเฉพาะเวลาแชทคุย) เวลาพิมพ์คุยกันชอบพูดจาห้วนๆ บางทีเราพิมพ์อะไรหวานๆไป
ก็จะได้คำตอบกลับมาแค่ "อืม" ไม่ว่า จขกท จะพิมพ์ไปยาวแค่ไหน บางทีเพื่อนที่แอบเห็น(เจือก)ก็จะบอกว่า
เห้ยทำไมมุงกับแฟนคุยกันเย็นชาจังเลยวะ ฮ่าาาา
แต่หากโทรคุยกันปกติ เขาไม่เย็นชาเหมือนคำพูดเลย ขี้เล่น ขี้อ้อนมากด้วยซ้ำ แต่ถ้าถามว่า "คิดถึง/รักเค้าไหม" เขาจะตอบว่า "ไม่5555"
เขากลับบ้านตรงเวลาก็จะไลน์มาตามทุกวัน วันไหนจขกท กลับจากทำงานดึกก็จะบ่นและงอนตูดบิดไปเลย
ทุกๆคืน เราจะสไกป์กันก่อนนอน คุยเรื่อยเปื่อยปกติก็ชั่วโมง - 2 ชั่วโมง วันไหนเหนื่อยหน่อยก็แแค่ 15-30 นาที
วันไหนตอนเช้าไม่ต้องตื่นแต่เช้า ก็อาจคุยยันตี 3 ตี 4 ไม่มีเบื่อ
ด้วยเวลาบ้านเราเร็วกว่าบ้านเขา 6 ชั่วโมง ทุกคืนเวลาคุยกัน เขาจะนอนเฝ้า จขกท. หลับค่ะ
จขกท ก็ปิดไฟ ปิดกล้อง แต่ยังเปิดไมค์ปกติ พอเขาถือสายจนแน่ใจว่า จขกท. หลับแล้ว เขาก็จะวางสายไปเอง
สำหรับเรา เราอุ่นใจนะ ที่เขานอนเฝ้า "ทุกคืน" มาสองปีกว่าแล้วไม่เคยขาด
ครั้งแรกได้อยู่ด้วยกัน เขากลับมาอยู่กับ จขกท.ที่ไทยเกือบ 2 เดือน เป็นอะไรที่มีความสุขมากกกกก
เราตัวติดกันตลอดเวลาทุกที่ เขาเทคแคร์ดูแลทุกอย่าง ทำอาหารก็อร่อย ^^ ต่างกับเราซึ่งทำกับข้าวไม่เป็นเลย 555
ตอนเขากลับไปทำหน้าที่ของเขาที่ ตปท. หลังจากกลับจากส่งเขาที่สนามบิน เรานี่ทรุดแล้วร้องไห้หนักเลยค่ะ
เข้าใจไหม อารมณ์ของคนที่จู่ๆก็มีอีกคนเข้ามาเติมเต็มชีวิตแล้ววันหนึ่งเขาก็ต้องกลับไป
จากที่กอดได้ หอมได้ ก็ต้องกลายมาเป็นกอดหอมผ่านหน้าจอมือถืออีกเกือบปี
เจอกันครั้งที่สองหลังจากที่รอมาเกือบปีก็เหมือนเดิมค่ะ คือมีความสุขมาก มาคราวนี้ได้ไปเที่ยวด้วยกันเยอะขึ้น
ทำให้มีโมเมนท์ดีๆให้จดจำมากขึ้นเยอะค่ะ ทะเลาะกันบ้าง ทะเลาะแต่ละครั้งแรงมากด้วย
เพราะโมโหร้ายมากทั้งคู่ แต่สุดท้ายเขาก็จะเข้ามากอด หอมแล้วขอโทษค่ะ
จนก่อนเขากลับ เราตั้งใจมากๆที่จะเก็บเงินเพื่อไปหาเขาบ้าง
เราใช้เวลาเก็บเงินประมาณ 3 เดือนกว่าค่ะ ทุกสิ่งทุกอย่าที่เคยฟุ่มเฟือยก็ลดน้อยลง
จนเก็บเงินได้สำเร็จ ก็ดำเนินการเรื่องวีซ่า ช่วงนั้นค่อนข้างว้าวุ่นเพราะงานก็เหนื่อย เรื่องให้ทำให้จัดการก็เยอะแยะ ต่างๆนาๆก็ถาโถมมาพอสมควร
แต่ก็ฝ่าฟันกัน ช่วยเป็นคู่คิดให้กันจนวีซ่าผ่าน และมีเวลาว่างไปหาเขาช่วงคริสท์มาสและปีใหม่ที่ผ่านมาพอดี
นี่เป็นครั้งแรกเลยค่ะ ที่ได้ไปหาเขาที่นั่นบ้าง ก็ได้รู้วงจร ความเป็นของเขา ทำให้เข้าใจเขามากขึ้นค่ะว่าแต่ละวัน เขาอยู่เขาทำงานเขาเหนื่อยยังไง
ไปสัมผัสอากาศหนาวด้วยกัน อารมณ์ประมาณว่าหนาวกายแต่ใจอบอุ่นมากพูดเลย ฮ่าาาเน่า
เราแค่อยากจะบอกว่า สำหรับเรา ระยะทางถามว่ามีผลกับความสัมพันธ์ไหม มันก็มีนะคะ
ตรงที่เราไม่สามารถไปไหนมาไหนกับเขาได้ กอดๆก็ไม่ได้ กินข้าวไม่กินคนเดียวก็ต้องไปกับเพื่อน(ซึ่งเพื่อนส่วนใหญ่ดันไปกับแฟน T T)
แรกๆเราก็ทำตัวไม่ค่อยถูกนะคะ แต่หลังๆดันกลายเป็นชอบไปไหนมาไหนคนเดียวซะงั้น แต่ถามว่าถ้าได้อยู่กับแฟนยังชอบไปไหนคนเดียวไหม
ตอบได้เลยว่า "ไม่" ติดแฟนมาก 55555
และด้วยความโชคดีของเรา ที่เจอคนๆนี้ เขาเสมอต้นเสมอปลายค่ะ ตะก่อนเราคุยกันปฏิบัติต่อกันยังไง ปัจจุบันก็ยังเป็นแบบนั้นค่ะ
เวลาเหนื่อย ท้อ ร้องไห้ผ่านกล้อง แม้เขาจะมาปาดน้ำตา เช็ดน้ำมูกให้เหมือนตอนอยู่ด้วยกันไม่ได้ แต่เขาจะทำให้เรารู้สึกดีขึ้นด้วยคำพูดและเพลงเพี้ยนๆที่เขาร้องให้ฟังค่ะ 55555 แต่ก็มีหลายๆครั้งที่แอบใจดำนะคะ ไม่ปลอบไม่อะไรทั้งสิ้น เขาบอกเขาไม่อยากให้อ่อนแอ อยากให้เป็นคนเข้มแข็ง
และเราก็รู้ว่า ถ้าเขาอยู่ข้างๆ เขาคงดึงเราไปกอดแล้ว ^_^
และอีกอย่าง เวลาทะเลาะเราไม่เคยทิ้งกันค่ะ
สิ่งที่เราเคยกังวล คืออยู่ห่างกันถ้าทะเลาะกันแล้วไม่เคลียร์ หากเขาแค่ไม่รับสาย ไม่ตอบข้อความ ซะอย่าง เราก็คงทำอะไรไม่ได้เลยใช่ไหม
แต่เขาไม่เคยเป็นแบบนั้นเลยค่ะ ทะเลาะกันทุกครั้ง ให้ตายยังไงเราก็จะยังหันหน้ามาคุยกันจนเข้าใจ
แต่หลังจากนี้ เราคิดว่าเราคงทะเลาะกันน้อยลงมากแล้วล่ะค่ะ อาจเพราะเราได้มีช่วงเวลาดีๆด้วยกันให้จดจำมากขึ้น
ได้รับรู้วงจรชีวิตของแต่ละคน ทุ่มเท เก็บเงินเพื่อที่จะได้เจอกัน และหลายๆอย่างที่เราไม่ได้กล่าว มันทำให้เรารู้ว่าเขารักเราและทำเพื่อเราแค่ไหน
คนที่กำลังมีรักทางไกล อย่าให้รักแท้แพ้ระยะทางนะคะ
แต่ละคู่ก็คงมีวิถีต่างกัน บางคู่อาจจะมีสเปซให้กันมากกว่านี้ บางคู่ก็อาจเหมือน จขกท ที่ติดต่อ แชร์เรื่องราวชีวิตให้กันแทบตลอดเวลาที่ว่าง
เราก็ยังไม่รู้หรอก ว่าเรากับเขาจะไปกันได้ไกลแค่ไหน
เรารู้แค่ว่าทุกวันนี้เราก็สู้เพื่อกันและกันมาเยอะแล้ว และจะทำให้ดีที่สุดต่อไป
กระทู้นี้ตั้งเพราะเราพึ่งห่างแฟนอีกครั้งและคิดถึงแฟนมากกกกกกกกค่ะ และคิดว่าคนที่มีรักทางไกลแบบเรา ตอนนี้ก็คงคิดถึงแฟนไม่ต่างกับเรา
เลยอยากให้มาแชร์ความน่ารักมุ้งมิ้งของแฟนกันค่ะ ว่าอะไรที่ทำให้เขามัดใจคุณได้ทั้งๆที่อยู่ไกลกัน
มาแชร์ประสบการณ์ Long distance relationship กันค่ะ
Long Distance Relationship ของคุณเป็นแบบไหน ? มาแชร์กันค่ะ
พึ่งต้องห่างจากแฟน หงอยๆ เศร้าๆ เลยมาตั้งกระทู้
เพื่อนๆที่มีประสบการณ์ Long distance relationship จัดการกับความสัมพันธ์นี้ยังไงคะ
เพื่อนหลายๆคนเคยพูดกับ จขกท. ว่ามันไม่มีทางเวิร์คบ้างล่ะ ทำไมไม่หาคนใกล้ๆ?
เป็นไปได้ยากมากบ้างล่ะ และอีกหลายๆคำสบประมาท (ชิชะ)
แต่จน ณ บัดนาว ก็ผ่านมา 2 ปีกว่าแล้วที่ จขกท. และหวานใจยังครองรักกันมาได้ในระยะทางข้ามทวีป
จขกท กับแฟน กว่าจะได้เจอกันครั้งแรกต้องรอนานกว่า 7 เดือนเชียวค่ะ
ทุกๆวัน ใครตื่นก่อนก็จะแชทมาบอก ว่า ตื่นแล้วนะ
วันไหน จขกท ลืมรายงานเขาว่า "ตื่นแล้ว" เขาตื่นมาแล้วไม่มีข้อความรายงาน จขกท จะโดนงอนแน่นอน
แฟน จขกท. ไม่ใช่คนปากหวานเท่าไหร่(โดยเฉพาะเวลาแชทคุย) เวลาพิมพ์คุยกันชอบพูดจาห้วนๆ บางทีเราพิมพ์อะไรหวานๆไป
ก็จะได้คำตอบกลับมาแค่ "อืม" ไม่ว่า จขกท จะพิมพ์ไปยาวแค่ไหน บางทีเพื่อนที่แอบเห็น(เจือก)ก็จะบอกว่า
เห้ยทำไมมุงกับแฟนคุยกันเย็นชาจังเลยวะ ฮ่าาาา
แต่หากโทรคุยกันปกติ เขาไม่เย็นชาเหมือนคำพูดเลย ขี้เล่น ขี้อ้อนมากด้วยซ้ำ แต่ถ้าถามว่า "คิดถึง/รักเค้าไหม" เขาจะตอบว่า "ไม่5555"
เขากลับบ้านตรงเวลาก็จะไลน์มาตามทุกวัน วันไหนจขกท กลับจากทำงานดึกก็จะบ่นและงอนตูดบิดไปเลย
ทุกๆคืน เราจะสไกป์กันก่อนนอน คุยเรื่อยเปื่อยปกติก็ชั่วโมง - 2 ชั่วโมง วันไหนเหนื่อยหน่อยก็แแค่ 15-30 นาที
วันไหนตอนเช้าไม่ต้องตื่นแต่เช้า ก็อาจคุยยันตี 3 ตี 4 ไม่มีเบื่อ
ด้วยเวลาบ้านเราเร็วกว่าบ้านเขา 6 ชั่วโมง ทุกคืนเวลาคุยกัน เขาจะนอนเฝ้า จขกท. หลับค่ะ
จขกท ก็ปิดไฟ ปิดกล้อง แต่ยังเปิดไมค์ปกติ พอเขาถือสายจนแน่ใจว่า จขกท. หลับแล้ว เขาก็จะวางสายไปเอง
สำหรับเรา เราอุ่นใจนะ ที่เขานอนเฝ้า "ทุกคืน" มาสองปีกว่าแล้วไม่เคยขาด
ครั้งแรกได้อยู่ด้วยกัน เขากลับมาอยู่กับ จขกท.ที่ไทยเกือบ 2 เดือน เป็นอะไรที่มีความสุขมากกกกก
เราตัวติดกันตลอดเวลาทุกที่ เขาเทคแคร์ดูแลทุกอย่าง ทำอาหารก็อร่อย ^^ ต่างกับเราซึ่งทำกับข้าวไม่เป็นเลย 555
ตอนเขากลับไปทำหน้าที่ของเขาที่ ตปท. หลังจากกลับจากส่งเขาที่สนามบิน เรานี่ทรุดแล้วร้องไห้หนักเลยค่ะ
เข้าใจไหม อารมณ์ของคนที่จู่ๆก็มีอีกคนเข้ามาเติมเต็มชีวิตแล้ววันหนึ่งเขาก็ต้องกลับไป
จากที่กอดได้ หอมได้ ก็ต้องกลายมาเป็นกอดหอมผ่านหน้าจอมือถืออีกเกือบปี
เจอกันครั้งที่สองหลังจากที่รอมาเกือบปีก็เหมือนเดิมค่ะ คือมีความสุขมาก มาคราวนี้ได้ไปเที่ยวด้วยกันเยอะขึ้น
ทำให้มีโมเมนท์ดีๆให้จดจำมากขึ้นเยอะค่ะ ทะเลาะกันบ้าง ทะเลาะแต่ละครั้งแรงมากด้วย
เพราะโมโหร้ายมากทั้งคู่ แต่สุดท้ายเขาก็จะเข้ามากอด หอมแล้วขอโทษค่ะ
จนก่อนเขากลับ เราตั้งใจมากๆที่จะเก็บเงินเพื่อไปหาเขาบ้าง
เราใช้เวลาเก็บเงินประมาณ 3 เดือนกว่าค่ะ ทุกสิ่งทุกอย่าที่เคยฟุ่มเฟือยก็ลดน้อยลง
จนเก็บเงินได้สำเร็จ ก็ดำเนินการเรื่องวีซ่า ช่วงนั้นค่อนข้างว้าวุ่นเพราะงานก็เหนื่อย เรื่องให้ทำให้จัดการก็เยอะแยะ ต่างๆนาๆก็ถาโถมมาพอสมควร
แต่ก็ฝ่าฟันกัน ช่วยเป็นคู่คิดให้กันจนวีซ่าผ่าน และมีเวลาว่างไปหาเขาช่วงคริสท์มาสและปีใหม่ที่ผ่านมาพอดี
นี่เป็นครั้งแรกเลยค่ะ ที่ได้ไปหาเขาที่นั่นบ้าง ก็ได้รู้วงจร ความเป็นของเขา ทำให้เข้าใจเขามากขึ้นค่ะว่าแต่ละวัน เขาอยู่เขาทำงานเขาเหนื่อยยังไง
ไปสัมผัสอากาศหนาวด้วยกัน อารมณ์ประมาณว่าหนาวกายแต่ใจอบอุ่นมากพูดเลย ฮ่าาาเน่า
เราแค่อยากจะบอกว่า สำหรับเรา ระยะทางถามว่ามีผลกับความสัมพันธ์ไหม มันก็มีนะคะ
ตรงที่เราไม่สามารถไปไหนมาไหนกับเขาได้ กอดๆก็ไม่ได้ กินข้าวไม่กินคนเดียวก็ต้องไปกับเพื่อน(ซึ่งเพื่อนส่วนใหญ่ดันไปกับแฟน T T)
แรกๆเราก็ทำตัวไม่ค่อยถูกนะคะ แต่หลังๆดันกลายเป็นชอบไปไหนมาไหนคนเดียวซะงั้น แต่ถามว่าถ้าได้อยู่กับแฟนยังชอบไปไหนคนเดียวไหม
ตอบได้เลยว่า "ไม่" ติดแฟนมาก 55555
และด้วยความโชคดีของเรา ที่เจอคนๆนี้ เขาเสมอต้นเสมอปลายค่ะ ตะก่อนเราคุยกันปฏิบัติต่อกันยังไง ปัจจุบันก็ยังเป็นแบบนั้นค่ะ
เวลาเหนื่อย ท้อ ร้องไห้ผ่านกล้อง แม้เขาจะมาปาดน้ำตา เช็ดน้ำมูกให้เหมือนตอนอยู่ด้วยกันไม่ได้ แต่เขาจะทำให้เรารู้สึกดีขึ้นด้วยคำพูดและเพลงเพี้ยนๆที่เขาร้องให้ฟังค่ะ 55555 แต่ก็มีหลายๆครั้งที่แอบใจดำนะคะ ไม่ปลอบไม่อะไรทั้งสิ้น เขาบอกเขาไม่อยากให้อ่อนแอ อยากให้เป็นคนเข้มแข็ง
และเราก็รู้ว่า ถ้าเขาอยู่ข้างๆ เขาคงดึงเราไปกอดแล้ว ^_^
และอีกอย่าง เวลาทะเลาะเราไม่เคยทิ้งกันค่ะ
สิ่งที่เราเคยกังวล คืออยู่ห่างกันถ้าทะเลาะกันแล้วไม่เคลียร์ หากเขาแค่ไม่รับสาย ไม่ตอบข้อความ ซะอย่าง เราก็คงทำอะไรไม่ได้เลยใช่ไหม
แต่เขาไม่เคยเป็นแบบนั้นเลยค่ะ ทะเลาะกันทุกครั้ง ให้ตายยังไงเราก็จะยังหันหน้ามาคุยกันจนเข้าใจ
แต่หลังจากนี้ เราคิดว่าเราคงทะเลาะกันน้อยลงมากแล้วล่ะค่ะ อาจเพราะเราได้มีช่วงเวลาดีๆด้วยกันให้จดจำมากขึ้น
ได้รับรู้วงจรชีวิตของแต่ละคน ทุ่มเท เก็บเงินเพื่อที่จะได้เจอกัน และหลายๆอย่างที่เราไม่ได้กล่าว มันทำให้เรารู้ว่าเขารักเราและทำเพื่อเราแค่ไหน
คนที่กำลังมีรักทางไกล อย่าให้รักแท้แพ้ระยะทางนะคะ
แต่ละคู่ก็คงมีวิถีต่างกัน บางคู่อาจจะมีสเปซให้กันมากกว่านี้ บางคู่ก็อาจเหมือน จขกท ที่ติดต่อ แชร์เรื่องราวชีวิตให้กันแทบตลอดเวลาที่ว่าง
เราก็ยังไม่รู้หรอก ว่าเรากับเขาจะไปกันได้ไกลแค่ไหน
เรารู้แค่ว่าทุกวันนี้เราก็สู้เพื่อกันและกันมาเยอะแล้ว และจะทำให้ดีที่สุดต่อไป
กระทู้นี้ตั้งเพราะเราพึ่งห่างแฟนอีกครั้งและคิดถึงแฟนมากกกกกกกกค่ะ และคิดว่าคนที่มีรักทางไกลแบบเรา ตอนนี้ก็คงคิดถึงแฟนไม่ต่างกับเรา
เลยอยากให้มาแชร์ความน่ารักมุ้งมิ้งของแฟนกันค่ะ ว่าอะไรที่ทำให้เขามัดใจคุณได้ทั้งๆที่อยู่ไกลกัน
มาแชร์ประสบการณ์ Long distance relationship กันค่ะ