คือ เราชื่อเเคนดี้นะ ตอนนี้เราเป็น แฟน (ldr) กับหนุ่มอังกฤษคนนึง เค้าอายุ 19 ปี ใส่เเว่นสายตา ดูเนิร์ดดีสูงมาก(188-189 cm.)
ขาว ตาสีฟ้า นิ้วมือเรียว สวย รูปร่างดีมากกก วาดรูปการ์ตูนหรือสเก็ตภาพเก่งอีกตะหาก
คุยกันที่skype คะ เวลาเค้าทำอะไร เราทำอะไร เราก็จะอัพเดทกันตลอด
เค้านิสัยดีมากคะ ไม่เมือนกะทีนส์ทั่วไปใน uk เค้าเเคร์มาก ดีมากกกก
อยากระบายด้วยคะ เเคนดี้ต้องต่อสู้กับระยะทาง 5945 ไมล์  ทั้งเวลาที่ต่างกันเกือบ 7 ชม.
มีบางทีที่ร้องไห้ เหนื่อยทั้งการบ้าน ทั้งงานที่โรงเรียน ทั้งเรื่องเพื่อนมันถาโถมเข้ามา
เเคนดี้ก็จะระบายให้เค้าฟัง บางทีก็ปล่อยโฮT Tเลยยย เค้าก็โอ๋ เรา ทำทุกย่างให้เรายิ้ม
เวลาเค้ามีปัญหาอะไร เเคนดี้ก็อยู่กับเค้าคะ ดึกเเค่ไหนเเคนดี้ก็ยังคุยกับเค้า
ถ้าเป็นวันธรรมดา เค้ารู้ว่าเเคนดี้มีเรียน ต้องตื่นเช้าไปเรียน เย็นมาก็เรียนพิเศษ เเละก็แอบมีบ่นเรื่องการบ้านให้เค้าฟังบ้าง
เค้าไม่เคยบอว่า น่ารำคาญ หรือโกรธเลย เค้าจะชอบถามว่าตอนนนี้ี่ที่ไทยกี่โมงเเล้ว ไปนนอนได้เเล้วนะ
มันดึกเเล้ว เดี๋ยว พรุ่งนี้คุนจะเหนื่อยนะ ผมworry กับคุนมากๆ ถ้าคุนนอนตอนนี้(22.45) คุณก็จะต้องตื่นตอนประมาน 7-8 โมงเช้า
ก็จะโอเคมากๆ เเละมีบางครั้งก็เป็นครูสอนภาษา เเละเป็นคนที่บอกการบ้านด้วย
ไม่ใช่เเค่การบ้านวิชาภาษาอังกฤษนะคะ วิชาอื่นๆอีกตะหาก
เราไม่ได้คุยกับเค้า ประมาน 1 อาทิตย์ เค้าก็มารอที่ skype ทุกวัน
พอช่วงหลังๆ เราก็เเลกเบอร์โทรกัน หลังจากนั้นเราก็โทรหากันข้ามประเทศ ทุ่มเทมากกกก จะโทรในวันที่เเคนดี้ไม่ได้ออน skype
เเต่ยอมรับได้คะว่าความเหงาจะมาเยือนเลย ตอนที่ไม่ได้คุยยกันหรือตอนที่ end the call.....
คิดถึงมาก เป็นห่วงมากด้วยยยย
ถ้าเกิดคุณอยู่ในสถานะเเบบนี้คุณจะทำยังงัย คุณจะกลัวไหม คุยจะระเเวงไหม (มันเป็นรักเเรกกับหนุ่มฝรั่งคะ)???