ถ้าคุณเป็นคนที่จบช้า.. ตอนนั้นที่คุณเห็นผลการเรียนเเล้วมั่นใจเเน่นอนว่าไม่จบพร้อมเพื่อน
คุณท้อไหม ในเมื่อคุณเป็นความหวังของครอบครัว
แล้วคนที่บ้านคุณก็รอฉลองงานรับปริญญา
เราเป็น1ในนั้น และลังหมดหวัง ท้อมาก. เพราะจริงๆเราดร็อปมา1ปี ดรอปตอนนั้นตอนปี2 ตอนนั้นเราไม่รู้ลิมิตตัวเอง เรียนเเย่ ไม่ตั้งใจเอง
ชอบโทรหลอกขอเงินพ่อกับเเม่ และรู้สึกผิดเลยดรอปเพื่อเรียนใหม่
อยากกลับตัว จากที่จะจบ4ปี กลายเป็น5ปี เลยมา1ปี แต่พ่อกับแม่ก็ยังรอได้
(ตอนนั้นพ่อยังสุขภาพดี)
ตอนนี้เราอยู่ปี4 เหลือแค่อีกเทอมเดียวเท่านั้น ก็จะมีเรื่องดีดีให้คนที่บ้านได้ภูมิใจ
แต่แล้วเราติดอีวิชาเอก ที่เป็นรหัสวิชาเรียนต่อกัน. เราต้องลงเรียนใหม่ปีการศึกษาหน้า ซึ่งจบช้ากว่า5ปีแน่นอน
เราคิดว่าปีหนึ่งมันนานนะสำหรับเราพ่อแม่ปู่ย่าก็แก่ขึ้นทุกวัน สุขภาพก็ไม่ดี ปี1ของคนเเก่คนเฒ่า ไม่เหมือนคนวัยหนุ่มสาว
ลืมบอกว่า เราทำงานไปด้วยเพื่อเอาเงินมาจ่ายค่าเทอม รับผิดชอบค่าใช้จ่ายส่วนตัว
รวมถึงให้ที่บ้านด้วย งานที่เราทำเป็นงานประจำ เราได้เข้ากะบ่าย เวลาเข้างานจริงๆ 13:00-22:00น
แต่หัวหน้าใจดีและเข้าใจ เลยให้เราเข้า5โมงเย็นในวันที่เรามีเรียนเลิกช้า และให้มาทำชดเชยชั่วโมงที่เราขาดไปในวันหยุดเรา
มันเหนื่อยมาก แล้วยิ่งเวลาสอบก็ต้องขยันมากๆ มีหยุดงานเพื่ออ่านหนังสือ แต่ความพยายามคงไม่พอจนได้อีมา แต่เราก็พยานามมากกว่าตอนปีสอง ที่ไม่ได้ทำงานและขอเงินพ่อแม่ (มารู้ทีหลังว่าท่านไปหายืมคนอื่นมาให้)
ที่ต้องทำงานประจำ เพราะพ่อเราไม่มีรายได้ และแม่เราเป็นแม่บ้านที่ทำความสะอาดสำนักงาน รายได้ไม่พอรายจ่ายอยู่แล้ว
ยังมีน้องชายอีกสองคนอีก น้องชายก็ตามภาษาเด็กชายติดเพื่อน บางทีเราก็เครียดเรื่องมันเพิ่มมาอีก
ที่คอยว่า ก็อยากให้ได้ดีตั้งใจเรียนไม่อยากให้ติดเพื่อน เดี๋ยวลำบากเหมือนแม่กับเรา 5
เหนื่อยนะคะชีวิตคนเรา ตกลงมาอยู่จุดต่ำสุด ก็อยากจะขึ้นไปจากตรงนี้ให้ไว้ที่สุด
อยากขึ้นไวไป ก็พลาดตกลงมาอีก.
เอาเป็นว่าใครมีวิธีช่วย หรือให้คิดยังไงมาแบ่งปันวิธีกันนะคะ
และใครรับสอน,ติว ภาษาฝรั่งเศส ก็ติดต่อมาได้นะคะ
ขอราคาน่ารักค่ะ อยากผ่านกรามแมร์ 555 อยากหลุดพ้นเป็นบัวพ้นน้ำค่ะ
มีใครเรียนไม่จบมหาวิทยาลัย ในระยะเวลาตามเกณฑ์บางไหมคะ
คุณท้อไหม ในเมื่อคุณเป็นความหวังของครอบครัว
แล้วคนที่บ้านคุณก็รอฉลองงานรับปริญญา
เราเป็น1ในนั้น และลังหมดหวัง ท้อมาก. เพราะจริงๆเราดร็อปมา1ปี ดรอปตอนนั้นตอนปี2 ตอนนั้นเราไม่รู้ลิมิตตัวเอง เรียนเเย่ ไม่ตั้งใจเอง
ชอบโทรหลอกขอเงินพ่อกับเเม่ และรู้สึกผิดเลยดรอปเพื่อเรียนใหม่
อยากกลับตัว จากที่จะจบ4ปี กลายเป็น5ปี เลยมา1ปี แต่พ่อกับแม่ก็ยังรอได้
(ตอนนั้นพ่อยังสุขภาพดี)
ตอนนี้เราอยู่ปี4 เหลือแค่อีกเทอมเดียวเท่านั้น ก็จะมีเรื่องดีดีให้คนที่บ้านได้ภูมิใจ
แต่แล้วเราติดอีวิชาเอก ที่เป็นรหัสวิชาเรียนต่อกัน. เราต้องลงเรียนใหม่ปีการศึกษาหน้า ซึ่งจบช้ากว่า5ปีแน่นอน
เราคิดว่าปีหนึ่งมันนานนะสำหรับเราพ่อแม่ปู่ย่าก็แก่ขึ้นทุกวัน สุขภาพก็ไม่ดี ปี1ของคนเเก่คนเฒ่า ไม่เหมือนคนวัยหนุ่มสาว
ลืมบอกว่า เราทำงานไปด้วยเพื่อเอาเงินมาจ่ายค่าเทอม รับผิดชอบค่าใช้จ่ายส่วนตัว
รวมถึงให้ที่บ้านด้วย งานที่เราทำเป็นงานประจำ เราได้เข้ากะบ่าย เวลาเข้างานจริงๆ 13:00-22:00น
แต่หัวหน้าใจดีและเข้าใจ เลยให้เราเข้า5โมงเย็นในวันที่เรามีเรียนเลิกช้า และให้มาทำชดเชยชั่วโมงที่เราขาดไปในวันหยุดเรา
มันเหนื่อยมาก แล้วยิ่งเวลาสอบก็ต้องขยันมากๆ มีหยุดงานเพื่ออ่านหนังสือ แต่ความพยายามคงไม่พอจนได้อีมา แต่เราก็พยานามมากกว่าตอนปีสอง ที่ไม่ได้ทำงานและขอเงินพ่อแม่ (มารู้ทีหลังว่าท่านไปหายืมคนอื่นมาให้)
ที่ต้องทำงานประจำ เพราะพ่อเราไม่มีรายได้ และแม่เราเป็นแม่บ้านที่ทำความสะอาดสำนักงาน รายได้ไม่พอรายจ่ายอยู่แล้ว
ยังมีน้องชายอีกสองคนอีก น้องชายก็ตามภาษาเด็กชายติดเพื่อน บางทีเราก็เครียดเรื่องมันเพิ่มมาอีก
ที่คอยว่า ก็อยากให้ได้ดีตั้งใจเรียนไม่อยากให้ติดเพื่อน เดี๋ยวลำบากเหมือนแม่กับเรา 5
เหนื่อยนะคะชีวิตคนเรา ตกลงมาอยู่จุดต่ำสุด ก็อยากจะขึ้นไปจากตรงนี้ให้ไว้ที่สุด
อยากขึ้นไวไป ก็พลาดตกลงมาอีก.
เอาเป็นว่าใครมีวิธีช่วย หรือให้คิดยังไงมาแบ่งปันวิธีกันนะคะ
และใครรับสอน,ติว ภาษาฝรั่งเศส ก็ติดต่อมาได้นะคะ
ขอราคาน่ารักค่ะ อยากผ่านกรามแมร์ 555 อยากหลุดพ้นเป็นบัวพ้นน้ำค่ะ