เพื่อนๆ เคยเป็นแบบผมมั้ยครับ ผมว่าน่าจะหลายคนที่เคยเป็นแบบผม ?
เรื่องมีอยู่ว่าผมชอบผู้หญิงคนนึงตอนขึ้นมหาลัยแล้วก็คุยกันตั้งแต่วันแรกที่เจอกันคือผมเป็นคนขี้อายน่ะแต่ก่อนแต่ก่อนขึ้นมหาลัยผมเปลี่ยนตัวเองใหม่เริ่มจากนิสัยขี้อายของผมเนี่ยผมคิดว่าผมต้องลบมันออกไปให้ได้เลย และแล้วผมก็ลบนิสัยนี้ได้กล้าที่คุยกับคนอื่นแต่ผมจะไม่กล้าเข้าหาผู้ชายเท่าไรผมเลยเข้าหาผู้หญิงก่อนเลย( ออกหน้า หม้อนิดๆ ) แต่ ญ ที่ผมเจอตั้งแต่วันแรกเธอนั้งอยู่ไกลๆ จากผมไปสัก 4 เก้าอี้ผมเป็นคนขอลายคนข้างๆแล้วอยู่ดีๆ คนข้างๆก็ขอไปยาวๆ จนถึงเธอแล้วผมก็ได้คุยกับเธอ คุยไปคุยมาเกี่ยวกับเรื่องสับเพเหละ ตามภาษาคนเข้าไปจีบแต่ไม่ได้เล่นมุกหวานหรือแสดงตัวว่าจะจีบเค้ามากเท่าไรวันต่อมาที่ไป ม. ผมบอกเค้าว่าเดียวเข้าเรียนพร้อมกัน เค้าก็บอก เคๆ เพราะว่าเธอไม่มีเพื่อนมาเรียนที่นี้ด้วยแล้วผมก็มาตัวคนเดียวเหมือนกัน แล้วผมก็นั้งรถไป ม. ตามปกติเธอมา รอผมก่อนตลอดเป็นเวลาเดือนกว่าๆ (มีบ้างครั้งผมก็ไปรอก่อนบ้าง) เราก็คุยกันมาเลื่อยๆ จนมีงานเยอะขึ้นเลื่อยๆ ผมเลยไม่ค่อยมีเวลาคุยกับเธอเท่าไรแล้วเธอก็ไม่ค่อยตอบด้วยบ้านก็อยู่คนและทาง แล้วก็เงียบหายไป แต่.......
ไม่นานผมก็ได้เห็นเธอขึ้นสถานในเฟตว่ามีแฟนแล้วก็เห็นรักกันดีผมก็ยิ่นดีด้วยแล้วตอนที่เธอมีแฟนเราได้ตารางเรียนตรงกันทุกวิชาเลยได้เรียนด้วยกันได้คุยกันถึงเรื่องว่าแฟนเป็นไงแบบนู้แบบนี้เธอมาบ่นให้ผมฟังเรื่องแฟนบ้างร้องไห้บ้างผมก็ปอบๆไป บ้างครั้งผมรู้สึกเสียใจยังไงบอกไม่ถูก สุดถ้ายเธอคนนั้นกับแฟนก็ต้องเลิกกันก่อนปีใหม่เนี่ยและ แล้วผมก็ได้กลับมาคุยอีกครั้งแต่ตอนนี้ผมแปลกๆ ไปเวลาเดินกับเค้าหึงคนอื่นที่มา หม้อแล้วเธอก็น่าจะรู้แล้วว่าผมชอบแต่ก็น่ะ ผมจีบใครแล้วจบด้วยการเป็นเพื่อนทุกที แต่เค้าแสดงถ้าทางเป็นหวั่งเวลาเราไปไหนซื้อของห้กินบ้าง แต่ผมก็ยังคิดดูถูดตัวเองอยู่ดีว่าเค้าไม่ได้คิดอะไรกับเราหลอก เรามันหน้าตาบ้านๆ เวลาทักไปแล้วไม่ตอบผมเนี่ยกระวนกระวายมากเลยเพราะแบบก็น่ะ ผมโครตอยากรู้เลยว่าผมเนี่ยเป็น สถานะอะไรเนี่ย !! แล้วมีใครเป็นเหมือนผมบ้างครับตอนนี้ T^T
สถานะอะไรเนี่ย ตู !!!
เรื่องมีอยู่ว่าผมชอบผู้หญิงคนนึงตอนขึ้นมหาลัยแล้วก็คุยกันตั้งแต่วันแรกที่เจอกันคือผมเป็นคนขี้อายน่ะแต่ก่อนแต่ก่อนขึ้นมหาลัยผมเปลี่ยนตัวเองใหม่เริ่มจากนิสัยขี้อายของผมเนี่ยผมคิดว่าผมต้องลบมันออกไปให้ได้เลย และแล้วผมก็ลบนิสัยนี้ได้กล้าที่คุยกับคนอื่นแต่ผมจะไม่กล้าเข้าหาผู้ชายเท่าไรผมเลยเข้าหาผู้หญิงก่อนเลย( ออกหน้า หม้อนิดๆ ) แต่ ญ ที่ผมเจอตั้งแต่วันแรกเธอนั้งอยู่ไกลๆ จากผมไปสัก 4 เก้าอี้ผมเป็นคนขอลายคนข้างๆแล้วอยู่ดีๆ คนข้างๆก็ขอไปยาวๆ จนถึงเธอแล้วผมก็ได้คุยกับเธอ คุยไปคุยมาเกี่ยวกับเรื่องสับเพเหละ ตามภาษาคนเข้าไปจีบแต่ไม่ได้เล่นมุกหวานหรือแสดงตัวว่าจะจีบเค้ามากเท่าไรวันต่อมาที่ไป ม. ผมบอกเค้าว่าเดียวเข้าเรียนพร้อมกัน เค้าก็บอก เคๆ เพราะว่าเธอไม่มีเพื่อนมาเรียนที่นี้ด้วยแล้วผมก็มาตัวคนเดียวเหมือนกัน แล้วผมก็นั้งรถไป ม. ตามปกติเธอมา รอผมก่อนตลอดเป็นเวลาเดือนกว่าๆ (มีบ้างครั้งผมก็ไปรอก่อนบ้าง) เราก็คุยกันมาเลื่อยๆ จนมีงานเยอะขึ้นเลื่อยๆ ผมเลยไม่ค่อยมีเวลาคุยกับเธอเท่าไรแล้วเธอก็ไม่ค่อยตอบด้วยบ้านก็อยู่คนและทาง แล้วก็เงียบหายไป แต่.......
ไม่นานผมก็ได้เห็นเธอขึ้นสถานในเฟตว่ามีแฟนแล้วก็เห็นรักกันดีผมก็ยิ่นดีด้วยแล้วตอนที่เธอมีแฟนเราได้ตารางเรียนตรงกันทุกวิชาเลยได้เรียนด้วยกันได้คุยกันถึงเรื่องว่าแฟนเป็นไงแบบนู้แบบนี้เธอมาบ่นให้ผมฟังเรื่องแฟนบ้างร้องไห้บ้างผมก็ปอบๆไป บ้างครั้งผมรู้สึกเสียใจยังไงบอกไม่ถูก สุดถ้ายเธอคนนั้นกับแฟนก็ต้องเลิกกันก่อนปีใหม่เนี่ยและ แล้วผมก็ได้กลับมาคุยอีกครั้งแต่ตอนนี้ผมแปลกๆ ไปเวลาเดินกับเค้าหึงคนอื่นที่มา หม้อแล้วเธอก็น่าจะรู้แล้วว่าผมชอบแต่ก็น่ะ ผมจีบใครแล้วจบด้วยการเป็นเพื่อนทุกที แต่เค้าแสดงถ้าทางเป็นหวั่งเวลาเราไปไหนซื้อของห้กินบ้าง แต่ผมก็ยังคิดดูถูดตัวเองอยู่ดีว่าเค้าไม่ได้คิดอะไรกับเราหลอก เรามันหน้าตาบ้านๆ เวลาทักไปแล้วไม่ตอบผมเนี่ยกระวนกระวายมากเลยเพราะแบบก็น่ะ ผมโครตอยากรู้เลยว่าผมเนี่ยเป็น สถานะอะไรเนี่ย !! แล้วมีใครเป็นเหมือนผมบ้างครับตอนนี้ T^T