คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 14
พี่อยากให้น้องอ่านในมุมของพี่ ยาวหน่อยแต่มีประโยชน์ พ่อพี่มีเมียน้อยมาทั้งชีวิต ตลอดชีวิตเห็นแต่ความทุกข์ใจของแม่
เด็กๆพี่เป็นคนมีปม เพราะรู้สึกว่าชีวิตครอบครัวไม่มีความสุข ไม่อบอุ่น รู้สึกว่าการมีชีวิตอยู่มันไม่มีความสุขมันน่าเบื่อ
ไม่รู้จะปรึกษาใครไม่รู้จะคุยกับใคร ไม่มีใครเข้าใจชั้นหรอก เลือกใช้ชีวิตอย่างซังกะตาย เก็บกด เก็บตัว เพื่อนน้อย ไม่คุยกับใคร ไม่ร่าเริง
อายุประมาน สิบขวบ เริ่มรู้สึกหนักๆตั้งแต่ ป4 อยากหนีออกจากบ้าน อยากตาย แต่ไม่อยากทิ้งแม่
พี่เลือกอยู่อย่างคนมีปมซังกะตาย ไม่เรียน ไม่สนใจอะไร ไม่คุยไม่ยุ่งกับใคร ครูกับเพื่อนมองพี่ว่าเป็นตัวปัญหา ไม่น่าคบ
สอบได้ที่โหล่ก็ช่างมัน งานไม่ส่ง ครูก็โทรฟ้องแม่ ฟ้องพ่อ พี่เองก็ทำตัวขวางโลกเอาสุดๆเหมือนกัน ยิ่งโดนว่ายิ่งประชดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาได้ดีเพราะคำพูดของคนๆนึง ตอนพี่ขึ้น ป หก ครูประจำชั้นพี่ เรียกพี่มาคุย ตอนต้นเทอม ด้วยว่าครูประจำชั้นคนก่อนๆเล่าวีรกรรมกันมาว่าเด็กคนนี้มันยังงี้ๆๆๆๆๆนะ ครูคนนี้เป็นคนแรกที่ตั้งคำถามกับพี่ว่า ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้ มีอะไรในใจ ต้องการเป็นที่ปรึกษาให้พี่
พี่ก็ไม่พูดไงด้วยว่าใครจะเข้าใจชั้น ชีวิตมันแย่ ครูเห็นไม่พูด ก็พูดทำนองว่า ไม่รู้ว่าพี่ทำตัวแบบนี้ทำไม คนอื่นไม่เห็นศักยภาพในตัวพี่ แต่ครูเห็น ครูเชื่อว่าพี่จะดีได้ ครูอยากช่วย ครูอยากเข้าใจ
เท่านั้นแหละน้ำตาร่วงเลย จำได้ว่าบอกครูไปประมาณว่า ก็รู้สึกว่าชีวิตมันไม่ดี เลยไม่รู้จะดีทำไมเพื่อใคร ครูก็ถามว่าทำไมคิดแบบนี้ ตอนนั้นก็เล่าเลยว่าทำไม ครูก็ฟังฟังจนจบ และครูได้พูดบางอย่างที่เปิดไฟสว่างให้ชีวิตพี่
ถ้ายังไม่รู้ว่าชีวิตนี้จะดีเพื่อใคร อย่างน้อยขอให้คิดว่าดีเพื่อตัวเอง เรื่องที่บ้านจะยังไง มันขวางคนให้ได้ดีไม่ได้หรอก เรื่องของพ่อแม่ก็คือเรื่องของพ่อแม่ นั่นคือปัญหาที่เขาต้องจัดการกันเอง อย่าเอาปัญหาของผู้ใหญ่มาแบก เรายังเด็ก ทำตัวให้เป็นเด็ก เด็กที่ดี ให้พ่อแม่ภูมิใจ อย่างน้อยเราก็เป็นเรื่องดีๆให้แม่ได้ รักตัวเองให้มากๆ ชีวิตเรามีค่า ถ้ายังไม่รูอีกว่าจะดีเพื่อใคร ครูขอเพื่อครูได้ไหม อยากเห็นเราได้ดี
โหน้ำตาไหลเลยอ่ะ ตอนนั้นคิดเลย ที่ผ่านมา โง่ว โง่วจริง สติมาปัญญาเกิด เหมือนหลังจากคุยกับพี่เสร็จ ครูก็เรียกแม่มาคุย แม่เหมือนตกใจที่รู้ว่าเพราะอะไร กลับบ้านแม่กอด แม่ร้องไห้ เลย พี่รู้สึกผิดมากๆๆๆๆ ที่ใช้ชีวิตแบบไม่แคร์ใคร แม้แต่ตัวเอง สุดท้ายตัวเองก็ไม่ดี คนที่รักเราก็เสียใจ
เปลี่ยนใหม่ พี่เปลี่ยนตัวเองใหม่นับแต่นั้น ตั้งใจเรียน เฟรนด์ลี่ มีเพื่อนเยอะมากขึ้น เรียนเก่งขึ้นจากคนที่สอบได้ที่โหล่ตลอดอันดับห้าสิบเจ็ด มาเป็นที่ สิบสอง ครูดีใจ แม่ดีใจน้ำตาไหล พี่ภูมิใจ เพื่อนอึ้งและทึ่ง พี่จึงใช้ชีวิตด้วยสติตั้งแต่นั้น เรียนไม่เคยต่ำกว่าเกรดสาม ม ปลาย สอบได้เลขตัวเดียวตลอด เอ็นติดมหาลัยดังแม้จะไม่ใช่คณะที่ชอบ มีกลุ่มเพื่อนสนิทเป็นของตัวเอง ทุกวันนี้ก็มีความสุขดี
ปัญหาทุกปัญหา มันแก้ได้ ถ้าแก้ไม่ได้นั่นเพราะมันไม่ใช่ปัญหา ของเรา อย่าเอามาแบก เราต้องหัดปลง ใช้สติในการดำเนินชีวิต และรักตัวเองให้มากๆ เพราะเรามีค่า ยังมีคนที่รักเรา ที่สำคัญอย่าไปแคร์ใคร ที่ไม่แคร์เรา สิ่งที่เราพลาดคือเรื่องของเรา คนอื่นคือคนอื่นที่ไม่ได้เข้าใจในความทุกข์เรา ไม่เคยผ่านอะไรแบบเรา เขาไม่มีสิทธิ์จะมาตัดสินสิ่งที่เราทำค่ะ ดูเอาไว้ ว่าใครเป็นยังไง เพื่อนดีๆเค้าจะไม่ซ้ำ คิดซะว่านี่คือบทเรียน แก้ไขทำตัวเองให้ดี ทำให้คนพวกนี้ทึ่งซะ เค้าจะหุบปากไปเองค่ะ
ส่วนพ่อพี่ก็ยังมีเรื่องผู้หญิงค่ะ มีภรรยาใหม่แล้ว ทั้งที่แม่พี่ป่วยโคม่า พี่สงสารแม่ แต่นี่คือชีวิตคู่พ่อแม่ สิ่งที่พี่ทำได้คือทำตัวให้ดีเป็นขวัญกำลังใจให้แม่ เราจะเป็นขวัญกำลังใจให้คนอื่นได้ ใจเรานั้นต้องดีก่อน ส่วนพ่อ พี่ปล่อยวางค่ะ โกรธไปเกลียดไป ทะเลาะไป ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก ใจเราร้อนเผาไหม้ด้วยทุกข์เปล่าๆ ดังนั้นจงเลือกใช้ชีวิตให้ตนเองดีมีความสุขค่ะ ปล่อยวางซะ เรื่องของพ่อ ชีวิตพ่อ ก็ให้เขาเลือกเองเถอะ เพราะมนุษย์ทุกคนมีสิทธิ์เลือกใช้ชีวิตของตนเอง และมีกรรมเป็นของตนเอง
เด็กๆพี่เป็นคนมีปม เพราะรู้สึกว่าชีวิตครอบครัวไม่มีความสุข ไม่อบอุ่น รู้สึกว่าการมีชีวิตอยู่มันไม่มีความสุขมันน่าเบื่อ
ไม่รู้จะปรึกษาใครไม่รู้จะคุยกับใคร ไม่มีใครเข้าใจชั้นหรอก เลือกใช้ชีวิตอย่างซังกะตาย เก็บกด เก็บตัว เพื่อนน้อย ไม่คุยกับใคร ไม่ร่าเริง
อายุประมาน สิบขวบ เริ่มรู้สึกหนักๆตั้งแต่ ป4 อยากหนีออกจากบ้าน อยากตาย แต่ไม่อยากทิ้งแม่
พี่เลือกอยู่อย่างคนมีปมซังกะตาย ไม่เรียน ไม่สนใจอะไร ไม่คุยไม่ยุ่งกับใคร ครูกับเพื่อนมองพี่ว่าเป็นตัวปัญหา ไม่น่าคบ
สอบได้ที่โหล่ก็ช่างมัน งานไม่ส่ง ครูก็โทรฟ้องแม่ ฟ้องพ่อ พี่เองก็ทำตัวขวางโลกเอาสุดๆเหมือนกัน ยิ่งโดนว่ายิ่งประชดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาได้ดีเพราะคำพูดของคนๆนึง ตอนพี่ขึ้น ป หก ครูประจำชั้นพี่ เรียกพี่มาคุย ตอนต้นเทอม ด้วยว่าครูประจำชั้นคนก่อนๆเล่าวีรกรรมกันมาว่าเด็กคนนี้มันยังงี้ๆๆๆๆๆนะ ครูคนนี้เป็นคนแรกที่ตั้งคำถามกับพี่ว่า ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้ มีอะไรในใจ ต้องการเป็นที่ปรึกษาให้พี่
พี่ก็ไม่พูดไงด้วยว่าใครจะเข้าใจชั้น ชีวิตมันแย่ ครูเห็นไม่พูด ก็พูดทำนองว่า ไม่รู้ว่าพี่ทำตัวแบบนี้ทำไม คนอื่นไม่เห็นศักยภาพในตัวพี่ แต่ครูเห็น ครูเชื่อว่าพี่จะดีได้ ครูอยากช่วย ครูอยากเข้าใจ
เท่านั้นแหละน้ำตาร่วงเลย จำได้ว่าบอกครูไปประมาณว่า ก็รู้สึกว่าชีวิตมันไม่ดี เลยไม่รู้จะดีทำไมเพื่อใคร ครูก็ถามว่าทำไมคิดแบบนี้ ตอนนั้นก็เล่าเลยว่าทำไม ครูก็ฟังฟังจนจบ และครูได้พูดบางอย่างที่เปิดไฟสว่างให้ชีวิตพี่
ถ้ายังไม่รู้ว่าชีวิตนี้จะดีเพื่อใคร อย่างน้อยขอให้คิดว่าดีเพื่อตัวเอง เรื่องที่บ้านจะยังไง มันขวางคนให้ได้ดีไม่ได้หรอก เรื่องของพ่อแม่ก็คือเรื่องของพ่อแม่ นั่นคือปัญหาที่เขาต้องจัดการกันเอง อย่าเอาปัญหาของผู้ใหญ่มาแบก เรายังเด็ก ทำตัวให้เป็นเด็ก เด็กที่ดี ให้พ่อแม่ภูมิใจ อย่างน้อยเราก็เป็นเรื่องดีๆให้แม่ได้ รักตัวเองให้มากๆ ชีวิตเรามีค่า ถ้ายังไม่รูอีกว่าจะดีเพื่อใคร ครูขอเพื่อครูได้ไหม อยากเห็นเราได้ดี
โหน้ำตาไหลเลยอ่ะ ตอนนั้นคิดเลย ที่ผ่านมา โง่ว โง่วจริง สติมาปัญญาเกิด เหมือนหลังจากคุยกับพี่เสร็จ ครูก็เรียกแม่มาคุย แม่เหมือนตกใจที่รู้ว่าเพราะอะไร กลับบ้านแม่กอด แม่ร้องไห้ เลย พี่รู้สึกผิดมากๆๆๆๆ ที่ใช้ชีวิตแบบไม่แคร์ใคร แม้แต่ตัวเอง สุดท้ายตัวเองก็ไม่ดี คนที่รักเราก็เสียใจ
เปลี่ยนใหม่ พี่เปลี่ยนตัวเองใหม่นับแต่นั้น ตั้งใจเรียน เฟรนด์ลี่ มีเพื่อนเยอะมากขึ้น เรียนเก่งขึ้นจากคนที่สอบได้ที่โหล่ตลอดอันดับห้าสิบเจ็ด มาเป็นที่ สิบสอง ครูดีใจ แม่ดีใจน้ำตาไหล พี่ภูมิใจ เพื่อนอึ้งและทึ่ง พี่จึงใช้ชีวิตด้วยสติตั้งแต่นั้น เรียนไม่เคยต่ำกว่าเกรดสาม ม ปลาย สอบได้เลขตัวเดียวตลอด เอ็นติดมหาลัยดังแม้จะไม่ใช่คณะที่ชอบ มีกลุ่มเพื่อนสนิทเป็นของตัวเอง ทุกวันนี้ก็มีความสุขดี
ปัญหาทุกปัญหา มันแก้ได้ ถ้าแก้ไม่ได้นั่นเพราะมันไม่ใช่ปัญหา ของเรา อย่าเอามาแบก เราต้องหัดปลง ใช้สติในการดำเนินชีวิต และรักตัวเองให้มากๆ เพราะเรามีค่า ยังมีคนที่รักเรา ที่สำคัญอย่าไปแคร์ใคร ที่ไม่แคร์เรา สิ่งที่เราพลาดคือเรื่องของเรา คนอื่นคือคนอื่นที่ไม่ได้เข้าใจในความทุกข์เรา ไม่เคยผ่านอะไรแบบเรา เขาไม่มีสิทธิ์จะมาตัดสินสิ่งที่เราทำค่ะ ดูเอาไว้ ว่าใครเป็นยังไง เพื่อนดีๆเค้าจะไม่ซ้ำ คิดซะว่านี่คือบทเรียน แก้ไขทำตัวเองให้ดี ทำให้คนพวกนี้ทึ่งซะ เค้าจะหุบปากไปเองค่ะ
ส่วนพ่อพี่ก็ยังมีเรื่องผู้หญิงค่ะ มีภรรยาใหม่แล้ว ทั้งที่แม่พี่ป่วยโคม่า พี่สงสารแม่ แต่นี่คือชีวิตคู่พ่อแม่ สิ่งที่พี่ทำได้คือทำตัวให้ดีเป็นขวัญกำลังใจให้แม่ เราจะเป็นขวัญกำลังใจให้คนอื่นได้ ใจเรานั้นต้องดีก่อน ส่วนพ่อ พี่ปล่อยวางค่ะ โกรธไปเกลียดไป ทะเลาะไป ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก ใจเราร้อนเผาไหม้ด้วยทุกข์เปล่าๆ ดังนั้นจงเลือกใช้ชีวิตให้ตนเองดีมีความสุขค่ะ ปล่อยวางซะ เรื่องของพ่อ ชีวิตพ่อ ก็ให้เขาเลือกเองเถอะ เพราะมนุษย์ทุกคนมีสิทธิ์เลือกใช้ชีวิตของตนเอง และมีกรรมเป็นของตนเอง
*~ Chocolate Factory ~* ซึ้ง, Chu_EE48 ถูกใจ, ใต้เงาพระจันทร์แรม ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 881814 ถูกใจ, โปรแกรมเมอร์แก่ๆ ถูกใจ, Tiki-Taka ถูกใจ, แหวนโอปอ ถูกใจ, kumaphile ซึ้ง, ฟ้าสีเทา ๆ ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1592150 ซึ้งรวมถึงอีก 54 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ฆ่าตัวตายแต่ไม่ตาย กลับทรมานแทน
ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ วันนี้ว่าง ๆ อยากบ่นอยากระบาย ตามประสาคนขาดความอบอุ่น55555555
หลังจากที่ไปปฏิบัติธรรมมาแล้ว จิตใจก็ดีขึ้นในระดับหนึ่ง แต่ร่างกายนี่สิคะ ไม่ไหวเลย
อาการแทรกซ้อนจากการกินน้ำยาล้างห้องน้ำไปมันเริ่มเห็นผล
เราจะหิวมากๆ ต้องหาอะไรกินตลอด เหมือนเป็นปอป เป็นแร้งเห็นสัตว์ตายแล้วมันรีบโฉบลงมารุมกินอะ
วันนึงกินข้าววันหลายมื้อมาก คือแบบมันหิวได้ตลอดเวลา อาจเป็นเพราะตอนนอน รพ ได้น้ำเกลือเข้าไปหลายถุง
ตอนนอน รพ ไม่ได้กินไรเลย แม้กระทั่งน้ำ จนออกถึงได้กิน แล้วก็กินๆๆๆๆๆๆๆๆ จนมีแต่คนทักว่าอ้วน
ตอนไปปฏิบัติธรรม ก็เกือบไม่รอด นั่งสมาธิไป ท้องร้องโอ้กอ้ากๆ น่าอายมาก555555555
ที่กินเยอะๆ นี่ มีผลเสียตามมาอีก คือ อยากอ้วกค่าาาา คลื่นไส้ อ้วกออกมาตลอดหลังจากกินอะไรเข้าไป
อยู่บ้านก็อ้วกออกมาหมด แต่ไป รร กลั้นใจไม่อ้วก อายเขาาาTT
เราเป็นคนชอบกินเผ็ดด้วย กินไรไปเรื่อย แล้วก้จะปวดท้องตลอด
รู้สึกไม่ชอบ เพื่อนชอบล้อเรา เรียกชื่อ เเล้วต่อด้วยเป็ดโปร เหมือนเขามองเป็นเรื่องตลกกัน เหมือนเขาซ้ำเติมเรา
เพื่อนด่าคำแรง ๆ ควายงี้
นี่เราควายจริง โง่จริง เลยไม่ต่อสั้นต่อยาว แต่มันก้แอบมีนอยด์
เราทำผิดพลาดไป จะเอามาพูดตอย้ำเราทำไมอีก
ไม่รู้จะบอกเพื่อนยังไงว่า เราไม่ชอบนะที่มาพูดมาล้อแบบนี้
หมอนัดไปส่องกล้องว่ายังมีสารพิษตกค้างอยู่ในลำไส้หรือไม่ เดือนละ1ครั้ง 3เดือนค่ะ
สายท่อส่อง ขนาดเท่านิ้วกลาง ซุกลงไปๆๆๆ โอ่ยย เจ็บ น้ำตาจะไหล
เราเข็ดหลาบมาก พรุ่งนี้หมอนัด ยังทำใจไม่ได้เลย
ย้อนกลับไปจะมีสติกว่านี้ TT
แวะมาระบายเฉย ๆ นอนแล้วค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ฝันดีนะคะทุกๆคน