สวัสดีค่ะ
วันนี้จะมาเล่าเรื่องความรักของตนเองอยากจะรู้ว่ามีใครเป็นแบบเราไหม?
เรื่องมีอยู่ว่าเราชื่อแบม(นามสมมุติ)กับแฟนที่เป็นทอมชื่อมาย(นามสมมุติ)เราคบกันมาประมาณปีกว่าๆ
เราทั้งคู่ต่างเรียนกันอยู่ในมหาลัยอยู่หอเดียวกันตลอดเวลาที่คบกันมาเขาดูแลเราดีมากบอกรักเราทุกวันกอดเรานอนกอดเราทุกเช้า
จนมาวันหนึ่งที่มายเริ่มเปลี่ยนไปปกติเราจะไปทานข้าวด้วยกันตลอดแต่มาวันนี้มายบอกไม่ว่างงานเยอะแต่เราก็ไม่คิดอะไรมากเลยไปกับเพื่อน
ตอนเย็นมายกลับเข้าหอมาเขาทำใบหน้าที่เหมื่อนจะซ่อนความลับไว้เราเองก็ถามไปว่า"เป็นอะไรรึป้าวมาย"มายตอบกลับเรามาแค่ว่า
มายง่วงมากอะไปอาบนํ้าก่อนน่ะเราก็เริ่มคิดแล้วว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ
เช้าวันต่อมาเราไปเรียนพร้อมกับมายแต่มายไม่ได้กอดเราเหมื่อนทุกๆวัน พอถึงมหาลัยก็แยกย้าย(เราเรียนคนละคณะกัน)เราไปนั่งกับเพื่อนเราอ่านหนังสือ
เพื่อนมาบอกว่าเห็นแฟนเราเดินกับผชชื่อบิว(นามสมมุติ)เราก็ไม่เชื่อหรอกคิดว่าเพื่อนอาจจะสร้างเรื่องแต่ก็อดไม่ได้จะไปถามมาย
มายก็ตอบเราวว่า"เเบม...มายก็ยังรักแบมเหมื่อนเดิมน่ะอย่าคิดมาก"เราถึงกับโล่งอกพอถึงช่วงเย็นจะกลับหอ
คราวนี้มายบอกเราว่าจะกลับบ้านไปนอนบ้านสักคืนเพราะคิดถึงพ่อแม่เราก็โอเคร
คืนนั้นเราโทรไปหามายไม่รับเราโทรอีก3สายจนมีเสียงผชรับละพูดว่า"มายหลับไปแล้วน่ะไม่ต้องโทรมาอีก"
เราก็มือสั่นทำอะไรไม่ถูก...ถึงกับวางสายละนั่งตาค้างนานมาก
วันต่อมาเราไปคณะเราไม่เจอมายเราเป็นห่วงเลยไปหาที่บ้านแม่มายบอกเมือคืนมายไม่ได้มาพักที่บ้าน
เราเริ่มคิดแล้วว่าสิ่งที่เพื่อนบอกมันคือความจริงเราโทรไปปรึกษาเพื่อนเพื่อนเลยบอกว่าให้ลองแอบตามมายดูว่าความจริงคืออะไรแน่ๆ
เย็นวันนั้นมายโทรกลับมาหาเราละบอกกับเราอีกว่าวันนี้งานไม่ว่างเลยช่วยพ่อกับแม่ทำงานคิดถึงแบมน่ะมายรักแบมน่ะค่ะวันนี้ยังไม่กลับหอน่ะ...เราได้ยินคำนั้นเราร็เลยว่าเขาโกหกเราตอนนั้นเราโกรธมากเลยแต่ก็ต้องอยู่เฉยๆไปวันต่อมาเราเจอมายเราก็ทำตัวปกติแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่เรารู้สึกได้ว่าเขามีกลิ่นนํ้าหอมผช
แต่เราก็เล่นบอกว่ามายแบมยืมมือถือหน่อยดิของแบมแบตหมด ตอนนั้นมายเขาเริ่มหวงมือถือมากละบอกว่าแบมยืมเพื่อนน่ะมายแบตใกล้หมดแล้วเราก็เลยตามนั้นเราชวนเขาไปกินกาแฟร้านประจำมายบอกว่าเที่ยงนี้มายนัดเพื่อนแล้วขอโทดด้วยน่ะแบมเราคิดในใจละว่าจะตามพอถึงตอนเที่ยงเราเห็นใครไม่รู้
มารับแบมไปข้างนอกเราก็ค่อยตามไปแต่ไม่ลืมจะตั้งกล้องบันทึกวีดีโอไว้พอตามไปเรื่อยๆเท่านั้นแหละเขาพากันเข้าม่านรูดเรานี้ร้องไห้เลย
ใจทั้งใจสลายแต่เราไม่ขับเข้าตามน่ะแอบจอดรถไว้แถวนั้นพอบ่าย2เขาขับรถออกมาเราก็ตามไปต่อเขาเวะเซเว่นมีผชเดินลงรถไปส่วนมายเดินบิดก้น
ไปห้องนํ้าเรานี้โอ้วววววแม่เจ้าาารีบโทรบอกเพื่อนเลยละจากนั้นมาเราเริ่มห่างจากมายไปสัก2วันเขาแทบไม่มาให้เราเห็นจนมาวันนี้มายเข้าหอมาละบอกว่า
คิดถึงแบมจังไหนกอดหน่อยเราก็ไม่ยอมละถามว่าหายไปไหนมา2วันเขาบอกว่างานหนักมากขอโทดที่ไม่ได้บอกน่ะเราถามเขาว่าไปนอนบ้านใครมาเขาก็บอกว่าบ้านมายนี้แหละเราถามต่อว่าแน่ใจหรอมายทำสีหน้าไม่พอใจละถามว่า
มาย:ทำไม?พูดอย่างกับไมม่เชื่อใจกัน
เรา:ความเชื่อใจเรามันหมดตั้งแต่เห็นเธอเข้าม่านรูดกะผชไปแล้ว
ทอม
ไรนอนกับผช
มาย:ก็เพราะกูเบื่อผญไงรู้สะก็ดีเลิกๆจบๆไปสะ
มายก็เก็บของละออกไปอย่างไม่ใยดี...พอออกห้องไปเท่านั้นแหละเราทรุดละร้องไห้หนักเลย
***ขอบคุณที่อ่านน่ะค่ะเราไม่รู้จะทำยังไงต่อแล้วมีใครเจอแบบเราบ้างช่วยคอมเม้นด้วยน่ะค่ะ.ขอบคุณค่ะ"
แฟนทอมกลายเป็นสาว
วันนี้จะมาเล่าเรื่องความรักของตนเองอยากจะรู้ว่ามีใครเป็นแบบเราไหม?
เรื่องมีอยู่ว่าเราชื่อแบม(นามสมมุติ)กับแฟนที่เป็นทอมชื่อมาย(นามสมมุติ)เราคบกันมาประมาณปีกว่าๆ
เราทั้งคู่ต่างเรียนกันอยู่ในมหาลัยอยู่หอเดียวกันตลอดเวลาที่คบกันมาเขาดูแลเราดีมากบอกรักเราทุกวันกอดเรานอนกอดเราทุกเช้า
จนมาวันหนึ่งที่มายเริ่มเปลี่ยนไปปกติเราจะไปทานข้าวด้วยกันตลอดแต่มาวันนี้มายบอกไม่ว่างงานเยอะแต่เราก็ไม่คิดอะไรมากเลยไปกับเพื่อน
ตอนเย็นมายกลับเข้าหอมาเขาทำใบหน้าที่เหมื่อนจะซ่อนความลับไว้เราเองก็ถามไปว่า"เป็นอะไรรึป้าวมาย"มายตอบกลับเรามาแค่ว่า
มายง่วงมากอะไปอาบนํ้าก่อนน่ะเราก็เริ่มคิดแล้วว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ
เช้าวันต่อมาเราไปเรียนพร้อมกับมายแต่มายไม่ได้กอดเราเหมื่อนทุกๆวัน พอถึงมหาลัยก็แยกย้าย(เราเรียนคนละคณะกัน)เราไปนั่งกับเพื่อนเราอ่านหนังสือ
เพื่อนมาบอกว่าเห็นแฟนเราเดินกับผชชื่อบิว(นามสมมุติ)เราก็ไม่เชื่อหรอกคิดว่าเพื่อนอาจจะสร้างเรื่องแต่ก็อดไม่ได้จะไปถามมาย
มายก็ตอบเราวว่า"เเบม...มายก็ยังรักแบมเหมื่อนเดิมน่ะอย่าคิดมาก"เราถึงกับโล่งอกพอถึงช่วงเย็นจะกลับหอ
คราวนี้มายบอกเราว่าจะกลับบ้านไปนอนบ้านสักคืนเพราะคิดถึงพ่อแม่เราก็โอเคร
คืนนั้นเราโทรไปหามายไม่รับเราโทรอีก3สายจนมีเสียงผชรับละพูดว่า"มายหลับไปแล้วน่ะไม่ต้องโทรมาอีก"
เราก็มือสั่นทำอะไรไม่ถูก...ถึงกับวางสายละนั่งตาค้างนานมาก
วันต่อมาเราไปคณะเราไม่เจอมายเราเป็นห่วงเลยไปหาที่บ้านแม่มายบอกเมือคืนมายไม่ได้มาพักที่บ้าน
เราเริ่มคิดแล้วว่าสิ่งที่เพื่อนบอกมันคือความจริงเราโทรไปปรึกษาเพื่อนเพื่อนเลยบอกว่าให้ลองแอบตามมายดูว่าความจริงคืออะไรแน่ๆ
เย็นวันนั้นมายโทรกลับมาหาเราละบอกกับเราอีกว่าวันนี้งานไม่ว่างเลยช่วยพ่อกับแม่ทำงานคิดถึงแบมน่ะมายรักแบมน่ะค่ะวันนี้ยังไม่กลับหอน่ะ...เราได้ยินคำนั้นเราร็เลยว่าเขาโกหกเราตอนนั้นเราโกรธมากเลยแต่ก็ต้องอยู่เฉยๆไปวันต่อมาเราเจอมายเราก็ทำตัวปกติแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่เรารู้สึกได้ว่าเขามีกลิ่นนํ้าหอมผช
แต่เราก็เล่นบอกว่ามายแบมยืมมือถือหน่อยดิของแบมแบตหมด ตอนนั้นมายเขาเริ่มหวงมือถือมากละบอกว่าแบมยืมเพื่อนน่ะมายแบตใกล้หมดแล้วเราก็เลยตามนั้นเราชวนเขาไปกินกาแฟร้านประจำมายบอกว่าเที่ยงนี้มายนัดเพื่อนแล้วขอโทดด้วยน่ะแบมเราคิดในใจละว่าจะตามพอถึงตอนเที่ยงเราเห็นใครไม่รู้
มารับแบมไปข้างนอกเราก็ค่อยตามไปแต่ไม่ลืมจะตั้งกล้องบันทึกวีดีโอไว้พอตามไปเรื่อยๆเท่านั้นแหละเขาพากันเข้าม่านรูดเรานี้ร้องไห้เลย
ใจทั้งใจสลายแต่เราไม่ขับเข้าตามน่ะแอบจอดรถไว้แถวนั้นพอบ่าย2เขาขับรถออกมาเราก็ตามไปต่อเขาเวะเซเว่นมีผชเดินลงรถไปส่วนมายเดินบิดก้น
ไปห้องนํ้าเรานี้โอ้วววววแม่เจ้าาารีบโทรบอกเพื่อนเลยละจากนั้นมาเราเริ่มห่างจากมายไปสัก2วันเขาแทบไม่มาให้เราเห็นจนมาวันนี้มายเข้าหอมาละบอกว่า
คิดถึงแบมจังไหนกอดหน่อยเราก็ไม่ยอมละถามว่าหายไปไหนมา2วันเขาบอกว่างานหนักมากขอโทดที่ไม่ได้บอกน่ะเราถามเขาว่าไปนอนบ้านใครมาเขาก็บอกว่าบ้านมายนี้แหละเราถามต่อว่าแน่ใจหรอมายทำสีหน้าไม่พอใจละถามว่า
มาย:ทำไม?พูดอย่างกับไมม่เชื่อใจกัน
เรา:ความเชื่อใจเรามันหมดตั้งแต่เห็นเธอเข้าม่านรูดกะผชไปแล้ว
ทอม
มาย:ก็เพราะกูเบื่อผญไงรู้สะก็ดีเลิกๆจบๆไปสะ
มายก็เก็บของละออกไปอย่างไม่ใยดี...พอออกห้องไปเท่านั้นแหละเราทรุดละร้องไห้หนักเลย
***ขอบคุณที่อ่านน่ะค่ะเราไม่รู้จะทำยังไงต่อแล้วมีใครเจอแบบเราบ้างช่วยคอมเม้นด้วยน่ะค่ะ.ขอบคุณค่ะ"