ขอใช้นามสมมุติเพื่อนคนนั้นว่า เอม แล้วกัน เรากับเอมอยู่ห้องเดียวกัน ตอนแรกก็รู้จักกันแค่รู้ว่าชื่ออะไร พอมีครั้งนึงได้ทำงานด้วยกันเราก็ไปทำงานบ้านเอมและก็นอนที่นั่นเลย วันแรกก็ไม่มีอะไร แต่พอวันที่สองเนี่ยก็แบบชอบมานั่งเบียดๆเรา เอาเสื้อกันหนาวเราไปห่ม เอาขามาพาดตัวเราบ้างล่ะ นอนพิงบ้างล่ะ  ซึ่งวันนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรก็แค่คิดว่าคงเริ่มสนิทกันแล้ว ผ่านไปไม่กี่วันเอมก็แชตมาบอกเราว่าให้เราไปช่วยทำการบ้านหน่อยเพราะเพื่อนสนิทเอมไม่ว่าง เราก็ไป แล้วคือตอนทำการบ้านน่ะไม่รู้ว่าเราคิดไปเองรึป่าว เรารู้สึกว่าเหมือนถูกจ้องเราเลยหันหน้าไปทางเอม หันไปปุ๊บก็เห็นว่าเอมมองเราอยู่เราก็ยิ้มให้ตามมารยาทแต่เอก็ยังไม่หันกลับไป จำได้ว่านั่งจ้องหน้ากันอยู่สักพักอ่ะนะ แล้วอยู่ดีๆเอมก็จับมือเราที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วเอาแขนอีกข้างมาวางทับแขนขวาเราอีก คือตอนนั้นทำการบ้านไม่สะดวกเลย แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร วันต่อมาไปโรงเรียน เราเห็นเพื่อนสนิทคนนึงของเอม ก็เลยถามไปว่า"แก เมื่อวานไปเรียนพิเศษมาหรอ เห็นเอมบอกว่าโทรหาแกให้มาช่วยทำการบ้านแต่แกไม่ว่าง" แล้วคือยัยนั่นทำหน้างงแล้วก็บอก"เฮ่ย เมื่อวานเอมไม่ได้โทรหาเราเลยนะ เราก็ไม่มีเรียนด้วย" คือ ณ ตอนนั้นเราเริ่มสงสัยแล้ว นานๆไปเรากับเอมก็สนิทกันมากขึ้นนะ เอมชอบทำหรือพูดในสิ่งที่ทำให้เราเขินตลอดเวลาอ่ะ (เราไม่ได้ชอบ ผญ แต่มันก็ต้องมีเขินบ้างแหละ) ตอนเอมมานั่งทำงานที่โต๊ะเรา เอมก็กวนเราตลอดนะ สุดท้ายเอมก็ทำงานไม่เสร็จ เวลาเดินเอมจะชอบกอดแขนไม่ก็จูงมือเรา เผลอๆขอขี่หลังเรา เราก็ให้นะแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร เอมชอบหยิกแก้มเรา มีครั้งนึงที่เรากะเอมและเพื่อนเราอีกสามคนไปเที่ยวด้วยกันไปรถตู้เรา เอมร้องเพลงให้เราฟังตลอดทาง จะมีบ้างที่หลับแล้วซบไหล่เรา บางทีเอมก็จะมานั่งตักเรา (อีกอย่าง ตั้งแต่รู้จักกันเอมเป็นคนขี้อ้อนมาก ยิ้มบ่อย ร่าเริง) เวลานอนพอตื่นขึ้นมาเราก็แกล้งบิดขี้เกียจเอามือผลักเอมติดกระจกรถ แล้วตอนนั้นเราตกใจอ่ะเอมมากอดเราไว้เลย กอดแน่นจริงๆ และมีครั้งนึงเราซื้ออมยิ้มมาอมแล้วเอมเอาจากปากเราไปอมเฉยเลย!!! (อันที่จริงแต่ละอย่างที่เอมทำอ่ะมันเยอะมากแล้วมันไม่เหมือนเวลาที่เราอยู่กับเพื่อน ผญ คนอื่น) พอไม่นานเพื่อนก็เริ่มจิ้นเรากับเอมว่าเป็นแฟนกันนะ เพราะมีเครื่องประดับชิ้นนึงที่เพื่อนๆก็รู้ว่าอันไหนเป็นของเอมอันไหนเป็นของเรา แต่คือเรากับเอมสลับกันใช้แบบถาวรเพราะเอมขอสลับและคงไม่คืนเราแน่ๆ เพื่อนเราก็ล้อเราเรื่องเอมบ่อยขึ้นนะ แต่กับเอมนี่เราไม่รู้ ส่วน ณ ปัจจุบันนี้เราน่ะไม่ได้คิดอะไรกับเอม แค่คิดถึงบ้างเป็นห่วงตามประสาเพื่อนเวลาเอมไม่มาเรียน ส่วนเอมเราไม่รู้ว่าเอมโดนเพื่อนล้อเหมือนเรารึป่าว และเราเองก็ไม่กล้าถามเอมไปตรงๆว่าคิดอะไรกับเราเพราะกลัวเสียเพื่อน ตอนนี้เราอึดอัดมาก สับสนมากอ่ะ เรากลัวว่าถ้าปล่อยไว้งี้ต่อไป เรากลัวว่าเราจะชอบเอม เลยอยากถามความคิดเห็นว่าเราควรถามเอมตรงๆดีมั๊ย หรือว่าปล่อยมันไปแบบนี้ (ทุกวันนี้เราเริ่มรู้สึกว่าเราคิดถึงเอมบ่อยเกินไป)