เราอายุ 25 ปี มีแฟนและมีกิจการเล็กๆส่วนตัวที่เพิ่งเปิดได้ไม่ถึง 5 เดือน
พื้นฐานครอบครัวคือบ้านจน พ่อเสียแล้ว แม่,พี่ชาย,พี่สาว,พี่เขย+หลาน2คน อยู่บ้านเดียวกัน
เราแยกมาอยู่ด้วยตัวเองตั้งแต่17 ชีวิตดิ้นรนไปตายเอาดาบหน้า
ตอนเด็กแม่ชอบมาระบายโกรธที่เรา ชอบด่าด้วยคำหยาบคายเช่น อิช้าง...อิเหี้...อิกะห.....$%^#@@#*
แต่กับพี่น้องน้องคนอื่นแม่ไม่เคยว่าเลยแถมยังเอาอกเอาใจให้ทุกอย่างทั้งที่ลูกคนอื่นเกเรทุกคน
เราเรียนจบมหาลัยโดยไม่ได้พึ่งเงินทางบ้านสักบาทเพราะแม่ไม่สนับสนุนให้เรียน
ถ้าขอเงินแม่แม่จะบอกว่า "แม่จะหาจากไหน?" พี่สาว(อายุ42ปี)ก็ช่วยเหลืออะไรไม่ได้
เพราะเขาก็ยังต้องอยู่กับแม่ให้แม่เลี้ยงดูไปยันหลาน ส่วนพี่ชาย(อายุ38ปี)ก็ไม่ทำงาน
มีน้องชายที่ยังเรียนไม่จบทั้งๆที่จบได้แต่ไม่จบเพราะเหลืออีก 1 วิชาก็ไม่ผ่านสะที
ทุกวันนี้ยังต้องให้แม่ส่งเงินไปให้อยู่ตกเดือนละ 13,000-16,000โดยให้เราช่วยโอนให้ก่อน
แล้วแกจะหามาคืน ได้คืนก็ช้ามาก แถมต้องเดินทางไปเก็บเองไม่คุ้มค่าน้ำมันเลย

ทุกครั้งที่น้องขอเงินแม่มาแม่จะกระวนกระวายมากโทรหาเราเป็นสิบๆครั้งคอยย้ำว่าให้โอนให้น้อง
ปกติไม่เคยโทรมาถามสารทุกข์สุขดิบเราเลยนะคะ อ้างว่าไม่อยากโทรมากวนกลัวเราไม่ว่าง
แกชอบพูดกับชาวบ้านละแวกบ้านว่าไม่กล้าโทรหาลูก-ไม่กล้าไปหาลูกกลัวไปรบกวนเค้า
บางทีก็ชอบโทรมาตอนอยู่กับคนอื่นว่าแม่คิดถึง(พูดจาเพราะมาก)"ขออนุญาต"มาหาเราได้ไหม?
พอชาวบ้านได้ยินเท่านั้นแหละก็ด่าเรากันใหญ่ว่าเลว เนรคุณ ทิ้งแม่ให้ลำบาก ฯลฯ
เราเสียใจมาก ที่ทุกครั้งแกโทรมาแกจะอยุ่กับคนอื่นเสมอๆแล้วพูดจาแบบเจียมตัวเหมือนเราดุแกอะไรแบบนั้น
แกต้องการแสดงให้คนที่ฟังอยู่ด้วยเข้าใจว่าเราเป็นคนยังไงกันแน่? ทั้งที่เวลาแกอยุ่บ้านแกไม่เคยโทรหาเราเลย
จะมีก็แต่โทรมาเร่งให้ส่งเงินให้น้อง โทรติดๆกันเร่งๆเป็นสิบๆสาย แกกู้หนี้ยืมสินหลายแสนแล้วอ้างเอามาส่งให้เรา
ทั้งๆที่เอาไปเลี้ยงพี่ชาย,หลาน,น้อง,พี่สาว ที่โตๆกันแล้วแต่ไม่ยอมทำงาน แต่กลับพูดให้ชาวบ้านมาประณามเรา
เมื่อก่อนก็อ้างกับธนาคารหมู่บ้านเวลากู้ว่ากู้เอามาให้เราเรียน พอเราเรียนจบเราไม่รู้ว่าแกอ้างอะไรนะแต่ยังกู้อยู่

ล่าสุดพี่ชายโทรมาขู่กระโชกโฮกฮากจะเอาเงิน เพราะจะรีบใช้(นี่ งง มากว่าเรื่องอะไรจะต้องให้)
ส่วนแม่ก็โทรหาเราเป็นสิบๆสาย ตอนแรกเราคิดว่าจะไม่รับ แต่พอรับก้ตัดสินใจบอกว่าไม่มีเงินให้น้องแล้ว
ต้องเอาลงทุนที่ร้าน แกก็ทำเสียงอึ้งๆบอกเราว่าแล้วจะทำยังไง แล้วตัดสายเราไปเลย
กลับเข้าสู่สภาวะเดิมคือไม่มีสายโทรมาจากแม่อีก คิดว่าคงจะโทรมาอีกทีถ้าไม่เรื่องน้อง
ก็คงโทรมาให้ช่วยจ่ายค่าไฟค้างปีเหมือนที่ผ่านๆมา(บ้านใช้ไฟพ่วงโรงเรียน) ชอบค้างทีละ8เดือน
ให้เราไปจ่ายก็ตก 8,000 บาทเข้าไปแล้ว ทั้งๆที่เราไม่ได้อยุ่บ้านนั้นตั้งแต่อายุ 17 แล้วคะ

เรารู้สึกเหมือนว่าบ้านเรามองเราเป็นตู้ ATM อยากได้เงินก้โทรมาง่ายๆ
อ้างว่าเดี๋ยวคืนแต่ได้คืนช้ามาก ต้องทวงแล้วทวงอีก ไม่เห็นใจว่าเรามีกิจการต้องบริหาร
แฟนเราเอือมระอาครอบครัวเรามาก เรารู้สึกได้ถึงเค้าจะไม่พุดอะไร
ถึงพร้อมจะแต่งงานกันแต่ดูครอบครัวเราเป็นแบบนี้คงไม่แต่งแล้วละคะเพราะไม่รู้งานจะออกมาอิท่าไหน
เราอยากจะหนีจากครอบครัวเราจริงๆแบบตัดขาดไปเลยจะได้ไหมคะ?
จะบาปไหม? เราทนไม่ไหวแล้ว ทำไมไม่เกิดมาเจอครอบครัวดีๆแบบคนอื่นเค้าบ้าง
ปล.คนที่เกิดมาในครอบครัวที่สมบูรณ์พร้อม มีพ่อ-แม่ที่ดีคงไม่เข้าใจเราอาจจะว่าเราเลวแต่เราเหนื่อยกับครอบครัวเราจริงๆ
ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว หาความจริงใจไม่ได้เลย