ขอโทษนะครับทุกท่านผมก็มีเรื่องที่อยากจะระบายให้ฟังกันเกี่ยวกับเรื่องความรักของผมเองซึ่งมาอัดอั้นตันใจยากที่จะหาทางออกให้มันลงตัวกับทุกฝ่ายได้คงจะดี จะว่าผม จะด่ายังไง ผมไม่โกรธหรอกครับ เรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่ผมผิดเอง ผมยอมรับครับ แค่อยากจะวานให้ผู้ที่มีประสบการณ์ทางด้านนี้ มาช่วยหาทางออกให้กับผมหน่อยครับ ช่วยผมหน่อยนะครับ นะๆๆๆ
ผมได้คบกับแฟนมาได้สองปีแล้วครับทุกท่านเธอเองก็รักผมมาก แต่สำหรับผมเป็นเหมือนกับว่าความรักของผมที่มีให้เธอมันจืดจางลงไปทุกวัน
เนื่องจากหลายสาเหตุด้วยกันอีกทั้งเราสองคนก็อยู่ไกลกันมาก ไม่ค่อยจะได้เจอกันครับ ตอนแรกผมก็คิดว่าการที่เราอยู่ห่างกันมันจะทำให้ผมคิดถึงแต่เธอ แต่ไม่เลยครับ การที่เราอยู่ห่างกันมันทำให้นั้นค่อย ๆ ลืมเธอ ค่อย ๆ ลบเธอ ออกไปจากหัวใจ

ความรู้สึกผมมันก็บานปลายเข้ามาอีกครับ ตอนนี้ ตอนที่ผมอยู่บ้าน ผมก็ได้เจอกับน้องสาวคนนึก (อยู่แถวบ้านผมครับ) ผมบอกตรง ๆ เลย น้องคนนี้เคยเป็นคนที่ผมแอบรักมาตั้งแต่สมัยผมยังเป็นหนุ่ม เธอโตเป็นสาวแล้ว ถึงจะไม่น่ารักเท่าเดิม แต่ความรักที่ผมเคยมีให้เธอเมื่อตอนนั้นมันกลับเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เช่นเดิมกันกับความรักที่มีให้แฟนมันกลับลดลงไป น่าเศร้าแท้

ตอนนี้ผมยังไม่เปิดตัวว่าจะจีบน้องเขานะครับ แค่ผมแอบซื้อของไปให้ห้องเขา แอบช่วยเหลืออยู่อย่างลับ ๆ น้องเขาไม่รู้หรอกครับ ผมให้คนที่ผมไว้ใจซึ่งเป็นเพื่อนกับน้องเขาทำแทน

ผมจะทำอย่างไร บอกตามตรงตอนนี้ผมรักน้องเขามากจริง ๆ ครับ เคยคิดอยู่มันกันครับว่าจะเลิกกับแฟนปัจจุบันไปคบกับน้องเขา(ไม่ใช่คบสินะเรียกว่าออกตัวจีบโทษทีครับหลงตัวเองไปหน่อยแก้ๆๆ)

แต่แล้วผมก็รู้ตัวว่าทำอย่างนั้นคงไม่ได้ครับ หลาย ๆ ท่านก็คงรู้นะครับการที่เราอยู่ไกลกันมันก็ต้องโทรไปหากันบ่อย ๆ ซึ่ง หลังๆ มานี้ผมไม่ได้โทรไปหาแฟนเลย(เป็นเดือน ๆ ครับ) มันทำให้เธอเองรู้สึกน้อยใจแล้วก็แสดงเสียใจออกมา เธอทำแบบนั้นให้ผมเห็น ผมเลยรู้สึกหดหู่ไม่อยากทำให้เธอเสียใจ ผมเลยต้องทำตามใจเธอทุกอย่างกลับไปโทรหาเธอเหมือนเดิม ผมคงพูดออกปากไปว่าเลิกกับเธอไม่ได้ ผมทำไม่ได้ ผมจะทำอย่างไรดีครับ แต่ทุกวันนี้ที่ผมคิดก็คิดถึงแต่น้องเขาตลอด จะเลิกกับแฟนก็ไม่ได้ครับมันรู้สึกผิด ทุกท่านครับ คิดว่าผมจะทำยังไงดี ทำยังไงดี บอกผมหน่อยครับ บอกทีขอร้องละครับ

แก้คำผิดเรียงคำพูดให้ดีนิดนึงครับ เมื่อกี้ใส่อารมณ์มากไปหน่อย