ก่อนอื่นอย่าพึ่งเข้าใจผิดคิดว่าเราเลวนะคะที่เกลียดแม่ตัวเอง ลองฟังเรื่องนี้ก่อน คือเราเป็นลูกกำพร้าพ่อแม่ที่เลี้ยงเรามาเป็นพ่อแม่บุญธรรม พ่อดีกับเรามากไม่เคยทำให้เรารู้สึกขาด แต่แม่!...แม่ทำร้ายเราตั้งแต่เด็กไม่ว่าจะคำพูดหรือการกระทำ ตอนเด็กประมาณ5ขวบเราจำได้แม่นเลย แม่เอาแก้วฟาดหัวเราเพราะโมโหเราเรื่องอะไรซักอย่างนี่แหละ แก้วนี่แตกคาหัวเลยเลือดก็ออก พอโตขึ้นทุกวันนี้อายุ17แม่ห้ามให้ไปไหนนอกบ้าน มีตอนนึงแอบไปข้างนอกไปหาเพื่อนโดยไม่บอกตอน9โมง กลับมา6โมงเย็นแม่ด่าเราแรงมากอะแบบ "ไม่ต้องมาตอแxล ไปyesกับผัวมาล่ะสิ เงี่..นมากหรอ ทำไมไม่เอาสากตำเข้าไปล่ะ" คือด่าแบบนี้อะ เราชินแล้วนะเลยไม่ร้องไห้ (จะเก็บไปร้องคนเดียวมากกว่า)ต่อเลยนะ แล้วแม่ก็ชอบยึดโทรศัพท์ แล้วให้เรากราบเท้าขอโทษ บอกเราด้วยว่า "ถ้าไปไหนไม่ขออนุญาติกูอีก กูจะไล่ออกจากบ้าน จำไว้!ว่าต้องคอยรายงานกู เพราะอยู่ที่นี่ในฐานะคนใช้" เราแค้นมากเลยแต่ก็ไม่อยากเถียงอะไร เออ...ลืมบอก แม่เค้าอายุ61แล้วนะ แล้วมีหลายครั้งที่โมโหเรามากเลยไปจุดธูป32ดอก แช่งเราอะเป็นไรมากปะ แช่งแรงด้วยนะแบบขอให้เราทำอะไรก็วิบัติ ขอให้มีอันเป็นไปไรแบบเนี้ย คือเราไปทำอะไรให้เขาเกลียดหรอ เวลาไปข้างนอกบ้านอายมากอะ เพราะแม่ชอบด่าตวาดเสียงดังมาก คนหันมามอง แล้วด่าคำหยาบด้วยนะ ทุกวันนี้เขาบังคับให้เราพูดคะ-ขา ไม่ให้ไว้เล็บยาว ไม่ให้ตัดผมม้า ไม่ให้ใส่กางเกงขาสั้น ห้ามทาเล็บ ไม่ให้ขึ้นห้อง(ห้องนอน)ก่อน2ทุ่ม ทำอะไรผิดต้องกราบเท้าขอโทษเท่านั้นไม่งั้นไล่ออกจากบ้าน นิสัยของแม่เราเป็นแบบนี้จนลุงเคยบอกว่า คนแบบแม่เราแก่ไปจะไม่มีใครเอา อยู่ร่วมกับใครยาก เราก็ฟังแต่ในใจก็คงทิ้งเขาไม่ลงหรอก ก็ต้องตอบแทนเขาให้ถึงที่สุดเพราะเขาไม่มีใครแล้วนิ แม่จะชอบยุพ่อให้เข้าใจเราผิดเสมอ แบบพอในบ้านไม่มีปัญหาสงบสุขดีแม่ก็ไปบอกพ่อว่า"มันชอบเก็บตัวอยู่บนห้อง สงสัยแอบเล่นยา"พ่อก็ขึ้นมาดูแล้วบอกให้เราอดทนหน่อย เราก็บอกว่าเกลียดแม่พ่อก็เข้าใจแล้วขอโทษเรา ถ้าเลือกเกิดได้เราอยากมีแม่ที่ให้อิสระ ปล่อยให้เราคิดเองตัดสินใจเอง ให้เราไปไหนมาไหนกับเพื่อนได้ ให้แต่งตัวทำผมทาเล็บบ้าง เราจะ18แล้วนะ คือโตแล้วอะ อยากได้แม่ที่พร้อมจะฟังทุกเรื่อง แม่ที่เป็นแบบเพื่อน ทุกวันนี้เราปิดบังแม่เกือบทุกอย่าง คุยกันวันละไม่ถึง10ประโยค เป็นแม่ที่นิสัยแปลกมาก เพื่อนเราก็บอก