คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 3
ในสมัยรัชกาลที่ ๓ ทางรัฐบาลสยามไม่ได้สั่งทำเหรียญโลหะให้ประชาชนใช้ หากแต่มิศเตอร์หันแตร ได้นำตัวอย่าง (Proof) เข้ามาให้รัชกาลที่ ๓ ได้เลือกที่จะทำเหรียญแบน ซึ่งภาวะตอนนั้นไทยมีพดด้วงโลหะใช้ คือ หน่วยบาท เฟื้อง ไพ และในส่วนพ่อค้าและขุนนางที่ทำการค้าขายก็เคยชินต่อเหรียญโลหะจากต่างประเทศเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
ในส่วนที่โปรดเกล้าฯให้ยกเลิกการใช้หอยเบี้ยเนื่องจากทรงเห็นว่าการที่เราใช้เงินตราในระดับล่างนั้นต้องฆ่าชีวิตหอยเอามาเป้นสิ่งแทนเงินเพื่อแลกเปลี่ยนนั้นเป็นบาป และอัตราการแลกหอยเบี้ยถีบตัวสูงขึ้นประชาชนเดือดร้อน อีกทั้งขุนนางเข้ารายงานว่าในเวียดนาม เขมร ต่างก็ใช้เหรียญแบนกันหมด ยกเว้นแต่สยามเท่านั้นที่ใช้เงินกลมพดด้วงมาแต่โบราณ ซึ่งดูล้าหลังไม่สมเกียรติยศเสียเลย
ในส่วนที่โปรดเกล้าฯให้ยกเลิกการใช้หอยเบี้ยเนื่องจากทรงเห็นว่าการที่เราใช้เงินตราในระดับล่างนั้นต้องฆ่าชีวิตหอยเอามาเป้นสิ่งแทนเงินเพื่อแลกเปลี่ยนนั้นเป็นบาป และอัตราการแลกหอยเบี้ยถีบตัวสูงขึ้นประชาชนเดือดร้อน อีกทั้งขุนนางเข้ารายงานว่าในเวียดนาม เขมร ต่างก็ใช้เหรียญแบนกันหมด ยกเว้นแต่สยามเท่านั้นที่ใช้เงินกลมพดด้วงมาแต่โบราณ ซึ่งดูล้าหลังไม่สมเกียรติยศเสียเลย
แสดงความคิดเห็น
ในสมัยก่อน ตอนที่เราเปลี่ยนจากการใช้หอยเบี้ย เป็นเหรียญโลหะ เราทำยังไงเหรอครับ
- ออกกฎหมาย? ส่งเสริมค่านิยมในเรื่องมูลค่าของโลหะ (ซึ่งไม่น่ายาก เพราะโลหะก็มีมูลค่าของมันจริงๆ ส่วนราคาแลกเปลี่ยนก็ตั้งตามมูลค่าในตลาดซะ)? แล้วก็ให้มาแลกกับพระคลัง?
แล้วพอมาแลกกับพระคลังแล้ว หอยเบี้ยก็น่าเต็ม stock ไปหมด กษัตริย์เรามีนโยบายจัดการอย่างไรเหรอครับ?
- ปล่อยคืนสู่ธรรมชาติ? เอาไปแลกเปลี่ยนกับต่างชาติ?