ช่วงปีใหม่กระผมพาครอบครัวไปเที่ยวเหนือ ขากลับตอนเย็นวันที่ 31 ธ.ค ถึงแถวสิงห์บุรี
ได้ค้นหาข้อมูลใน Pantip พี่น้องแนะนำร้านรำพึงในตัวเมือง
พอถึงหน้าร้านแม่ยายกระผมซึ่งกำลังหิวจัดลงรถไปพร้อมกับภริยากระผม
หลังจากได้ที่จอดรถเรียบร้อยแล้วกระผมจึงตามไปสมทบที่ร้าน
ปรากฏว่าที่หน้าร้านมีผู้ประสงค์จะใช้บริการร้านนี้ 10 คน
มีเสียงโหวกเหวกมาจากชายคนหนึ่งน่าจะเป็นพ่อครัว ซึ่งในมือนั้นยังถือกะทะคาอยู่มีใจความประมาณว่า
"พอแล้ว ไม่เอาแล้ว ผมปิดร้านแล้ว มาวันอื่นกันบ้างเถอะ วันนี้หมดปัญญาจะทำให้กินแล้ว"
ซึ่งดูจากลูกค้าที่นั่งกินในร้านแล้วเต็มทุกโต๊ะ นั่งรอยืนรออยู่หน้าร้านก็ไม่ใช่น้อย เหมือนกำลังรอคิวกิน ชาบูชิ ก็ไม่ปาน
ดูหน้าพ่อครัวแลัวแสดงถึงความอิดโรยอย่าชัดเจน แกคงจะเบื่อหน่ายกะทะที่ถืออยู่เต็มที่
อยากขว้างทิ้งเสียให้มันไปไกลๆ หากเป็นไปได้ระเบิดทิ้งให้รู้แล้วรู้รอดไป
กระผมสามคนพ่อแม่ลูกเดินขำกลับมาที่รถ แต่แม่ยายกระผมนั้นไม่ขำด้วย
แกกำลังโมโหหิว เดินบ่นมาตลอดจนขึ้นรถก็ยังไม่เลิก
กระผมบอกแกไปว่ามีโอกาสคราวหน้าจะพามากินร้านนี้ให้ได้
แกสวนมาว่า "อย่าพาแม่มาเหยียบร้านนี้อีกนะไอ้ทิด" เล่าเสียยาวเลย
ถามคนสิงห์บุรีขอรับ ร้านนี้เขาเป็นอย่านี้บ่อยหรือเปล่า
อาทิตย์หน้ากระผมต้องไปอุตรดิษถ์ ว่าจะเข้าไปแก้ตัวอีกสักครั้งขอรับ