เรื่องมีอยู่ว่า เราเพิ่งกลับมาจากบ้านแล้วต้องไปต่อรถที่หมอชิต บังเอิญไปเจอผู้ชายคนหนึ่งใส่เสื้อ นศท. หัวไม่เกรียนนะ5555555 สะพายกระเป๋าเป้ เราก็นั่งมองเขาเพราะเราชอบผู้ชายตัวเล็กๆขาวๆตี๋ๆอยู่แล้ว จู่ๆเขาก็เดินมาถามเรา (เพราะตอนแรกเขาไปถามป้าคนหนึ่งแต่ป้าเขาไม่รู้เลยให้มาถามเรา) ว่า "ม.จันทรเกษมไปทางไหน" ไอ่เราก็ไม่รู้เพราะไม่เคยไป55555 แล้วเขาก็กลับไปนั่งที่เดิม จิ้มๆโทรศัพท์อยู่แปปนึง มีแวบหนึ่งที่บังเอิญหันมาสบตากัน เราก็สงสารเขานะดูสีหน้าเขาตอนนั้นไม่ค่อยดีเลยอ่ะ คงตั้งใจไปหาใครซักคนแต่ไม่เคยไปมั้ง แล้วเขาก็เดินจากไปจากนั้นเราก็ไม่เจอเขาอีกเลย พอกลับมาถึงห้องเราก็คิดถึงแต่เรื่องนี้ตลอด รู้สึกเหมือนเคยรู้จักกันมาก่อน เราเลยพยายามหาจากบีทอค เฟส บลาๆเท่าที่จะหาได้ คิดว่าคงจะฟลุคเจอบางหละนะ แต่ก็ไม่เลย จนวันนี้เราก็ยังหวังว่าเราจะเจอเขาอีก (เผื่อฟลุคมาเห็นกระทู้นี้ อิอิ) มันเป็นระยะเวลาสั้นๆที่หลายคนคงไม่เข้าใจว่า แค่ไม่กี่นาทีทำไมถึงต้องพยายามขนาดนี้ด้วย มีใครเคยเป็นแบบเราบ้างไหม? แล้วถ้าคุณอยากเจอเขาอีกครั้งคุณจะทำไง?