ผมขอบอกก่อนเลยว่า ตัวผมก็ไม่ใช่คนหน้าตาขี้เหล่สักทักไหร่อะไร แถมตลกนิดๆ ยิ้มเก่ง น่ารักหน่อยๆ (แอบหลงตัวเองนิดๆ อิอิ )
เรามาเริ่มเข้าประเด็นของผมกันเลยดีกว่า

เรื่องมันเริ่มหลังจากผมพึ่งโดนสาวหักอกมา (จริงๆผมก็จีบคนนู้นคนนี้ไปทั่ว จะโดนเทก็ไม่แปลก)
แต่ผมก็ไม่ค่อยเสียใจสักเท่าไหร่ เหมือนรู้ว่ายังไงเค้าก็ไม่เอาเราหรอก  พอหลังจากที่โดนเทได้สัก
3 อาทิตย์  

ขอคั่นแป๊บบบ เผื่อบางท่านยังไม่เข้าใจความหมายของคำว่า " เท "
" เท " ในพจนานุกรมไทยได้ให้ความหมายของคำนี้ว่า  ' นำของเหลวหรือสิ่งของออกจากวัตถุใดวัตถุหนึ่ง
ยกตัวอย่างเช่น นำน้ำออกจากการะมัง หรือ สาดทิ้ง ' ( อันนี้ผมมั่ว 5555 )
เอาง่ายๆคือ เค้าไม่เอาเราแล้ว นั่นแหละ
ต่อๆ ๆ

อยู่ๆผมก็ได้ไปคุยกับรุ่นน้องคนนึงในมหาวิทยาลัย คือตอนแรกก็ไม่ได้ตั่งใจจะคุยหรอกแต่มันมีเหตุการณ์นึง
ที่ทำให้ผมกับรุ่นน้องคนนี้ได้มาคุยกัน แหมะ พหรมลิขิตชัดๆ ( ขอไม่เล่านะว่าเหตุการณ์นั้นคืออะไร เดี๋ยวเผื่อเค้ามาอ่าน เขินน >< )
หลังจากได้คุยกันแล้วก็ยาวหนะสิครับ ผมก็หยอดมั่ง แซวมั่ง ชมมั่ง น่ารักอย่างนู้น น่ารักอย่างนี้ เหมือนกับที่ผมหยอดกับสาวๆปกติ
( จริงๆจะว่า ผมเจ้าชู้ก็ได้นะ เพราะตอนนั้นคุยตรึม )

รุ่นน้องคนนี้ ( ผมขอใช้นามแฝงให้รุ่นน้องคนนี้หน่อยละกัน เนื่องจากขี้เกียจพิมคำว่า รุ่นน้อง เอาเป็นชื่อ น้องกระพุน ละกัน น่ารักดี อิอิ )
น้องกระพุน เป็นผู้หญิงที่น่ารักคนนึงเลยแหละ ตัวเล็ก ขาว คือเป็นที่หมายตาป้องใจของหนุ่มๆในคณะผม ก็ว่าได้
คือขอบอกก่อนว่าก่อนหน้าที่จะได้คุยกันผมก็ไม่ได้ชอบหรือปลื้มในตัวน้องกระพุนเป็นพิเศษ แค่มองว่าน่ารักดีอย่างที่ผมมองสาวคนอื่น
พอเวลาเริ่มผ่านไป เอาแล้วไงมาหละความรู้สึกที่บอกไม่ถูกว่ามันคืออะไร ความรู้สึกนี้อาจจะเกิดขึ้นเพราะผมได้คุยกับน้องกระพุนทุกวันหรือเปล่า

ณ เวลานั้นผมเริ่มเข้าใจแล้วว่าการที่เราตกหลุมรักใครสักคนนั้นมันเป็นยังไง ผมก็เป็นคนที่เก็บความรู้สึกไม่เก่งซะด้วยสิ ผมเลยบอกกับตัวเองเอาวะ
จะโดนเทอีกสักคนจะเป็นไรไป ต้องบอกให้เจ้ารู้ให้ได้ว่าข้าคิดกับเจ้ายังไง ผมตัดสินใจบอกความรู้สึกกับน้องกระพุนแบบหมดเปลือก
คำตอบที่ผมได้คือ " คิดเอาเองนะ ที่คุยด้วยกันทุกวันนี่คิดอะไร "  เชี่ยยย !! บร๊ะให้แล้วไง ชอบกูแน่ๆ ผมดีใจจนแทบจะตีลังกาตกระเบียงหอ
( ขอโทษนะที่มีคำหยาบ )  

ความสำพันธุ์ ของผมกับน้องกระพุนก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ดูหนัง ฟังเพลง กินข้าว รอรับเวลาเริกเรียน บลาๆ น่ารักไม่แพ้คู่อื่นๆ
แต่ประเด็นสำคัญ มันอยู่ตรงที่ ฐานะทางบ้านผมก็แค่พอมีจะกิน ส่งผมเรียนให้จบก็แค่นั้น ( แต่ผมก็ไม่เคยน้อยใจพ่อแม่เลยนะ กลับรักท่านมากที่ท่านทำงานเหนื่อยเพื่อหาเงินส่งเราเรียน <3 ) แต่น้องกระพุนนี่หนะสิฐานะทางบ้านดันมีตัง คือรวยนั่นแหละ มีรถขับ มีตังกินของหรูๆ ต่างจากผม ข้าวขาหมูหน้าหอ 45 บาท ยังคิดหนักเลย 555555
คือเวลาผมไปเที่ยวกับน้องกระพุน ก็นะด้วยความเป็นผู้ชาย ก็อยากจะโชวแมนไง เลี้ยงหนังบ้าง เลี้ยงข้าวบ้าง แต่ส่วนมาก หารเท่ากันตลอด 55555

บางครั้งกลับมา ผมนี่ มาม่า เลยครับ นี่ขนาดหารครึ่งนะเนี่ย โถ่วชีวิต ผมกับน้องกระพุนก็เริ่มคบเป็นแฟนกัน จนบางครั้งผมก็คิดนะว่า คนนี้จะใช่สำหรับเราหรือเปล่า
พ่อแม่เค้าจะชอบเราเรา ฐานะก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร เค้าจะรักเราจริงหรือเปล่า ถ้ามีคนที่หล่อกว่าเรา รวยกว่าเราเข้ามาจีบ เค้าจะทิ้งเรามั้ย โอ้ยยยย !!
ไอเรื่องแง่ลบนี้เต็มหัวไปหมด เพราะ ณ เวลานี้ผมคิดแค่ว่าจะรักผู้หญิงคนนี้ให้ได้นานที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนนึงจะทำได้ ผมฝันนะว่าสักวันเราจะได้แต่งงานกัน
มีลูกด้วยกันสัก 2 โหล เห้อออ คิดแล้วมองไม่เห็นทางสว่าง ผมทำได้แค่เพียงเรียนให้จบ หางานทำดีๆ เลี้ยงพ่อแม่ได้ ค่อยเก็บตังไปขอ ถ้าน้องกระพุนยังไม่ทิ้งผมไปนะ

ปล. ขอบคุณมากที่มาฟังเรื่องเล่าเศร้าๆของผู้ชายน่าสงสารคนนี้ อาจจะยาวไปซะหน่อย อิอิ