สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 4
อยู่คนเดียวจนชิน สบายมาก
นิสัยที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด คือ เจ้าระเบียบ มาก และมากขึ้นเว่อๆ
ของในบ้านจำได้หมด อะไรวางตรงไหน องศาเท่าไหร่ ใครมาขยับนี่รู้ทันที
มีเพื่อนมาบ้านหรือแขกไปใครมาพอเค้ากลับไป แต่ก่อนแม่บ้านมาเก็บของให้เข้าที่
เดี๋ยวนี้พอคล้อยหลังไปปั๊บผมโซโล่เองเลย เก็บยิกกันเลยทีเดียว รอแม่บ้านมาเก็บไม่ทันใจ
เห็นของผิดที่ผิดทาง ลากเก้าอี้มานั่งแล้วไม่เก็บ แก้วน้ำมีน้ำหยดๆบนโตีะแล้วอารมณ์ไม่ดี
สงสัยอาการหนักแล้ว
นิสัยที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด คือ เจ้าระเบียบ มาก และมากขึ้นเว่อๆ
ของในบ้านจำได้หมด อะไรวางตรงไหน องศาเท่าไหร่ ใครมาขยับนี่รู้ทันที
มีเพื่อนมาบ้านหรือแขกไปใครมาพอเค้ากลับไป แต่ก่อนแม่บ้านมาเก็บของให้เข้าที่
เดี๋ยวนี้พอคล้อยหลังไปปั๊บผมโซโล่เองเลย เก็บยิกกันเลยทีเดียว รอแม่บ้านมาเก็บไม่ทันใจ
เห็นของผิดที่ผิดทาง ลากเก้าอี้มานั่งแล้วไม่เก็บ แก้วน้ำมีน้ำหยดๆบนโตีะแล้วอารมณ์ไม่ดี
สงสัยอาการหนักแล้ว
แสดงความคิดเห็น
คนที่ใช้ชีวิตตัวคนเดียวมานานๆ รู้ตัวบ้างไหมว่าตัวเอง นิสัยเปลี่ยนไป
คือ 5-6 ปีที่อยู่ กทม ความที่ว่าเสาร์อาทิตย์ ใช่ชีวิตคนเดียว
เดินห้างคนเดียว ดูหนังคนเดียว (น้านนาน มากๆ จะได้ดูที)
เดือนก่อนไปหาหมอ ที่ ร.ร. แพทย์กับเพื่อนที่ทำงาน
เพื่อนเสร็จก่อนค่ะ เราพยายามบอกเพื่อนว่า แกกลับไปก่อนเถอะเพราะไม่รู้จะเสร็จเมื่อไหร่
แต่ชีบอกว่ารอได้ คือเป็นตัวเองคงอึดอัดไม่ปล่อยให้โอกาสลอยนวล เด้งตูดกลับแทบไม่ทัน
สรุปคือ เค้ารอเราอีกครึ่งวันค่ะ (ปลื้มปริ่มเพ่อนใหม่คนนี้ได้ใจสุดๆ) คือเราอยู่เองได้ชิวอ่ะค่ะ
อีกเหตุการณ์นึง
ไปเดินประตูน้ำ กับเพื่อนเก่าแก่
เดินไปเดินมาแยกกันเดิน เพราะจุดประสงค์เราต่างกัน
คือตอนยังไม่อ้วนมากก็เดินชิวๆ ได้นะ แต่ดันอ้วนนี่แหละ ปวดเท้ามาก โทรบอกเพื่อนเลย
แกๆ ชั้นกลับก่อนนะ