สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 10
เรื่องเกษียณแล้วย้ายไปต่างจังหวัดที่มีอากาศดีๆไม่วุ่นวายเหมือนกรุงเทพนั้น ผมก็เป็นแบบนั้นครับ เกษียณจากการทำงานเมื่อสามปีครึ่งที่ผ่านมา (เกษียณเองก่อนกำหนด)ไปอยู่จังหวัดหนึ่งทางภาคเหนือ (ผมย้ายบ้านมาหกแห่ง ทั้งบ้านสร้างเอง 2 แห่ง, บ้านพี่, บ้านน้อง, บ้านเช่า, คอนโดเช่า) ก็อยากบอกถึงสิ่งที่พบเจอมาให้คนที่มีพื้นถิ่นเดิมในกรุงเทพและคิดย้ายไปอยู่ต่างถิ่นครับ
1.ผมเป็นคนไม่ติดเพื่อน ตอนสร้างบ้านครั้งแรกวิวดอยสวยมาก อากาศดีมาก อยู่ไปสองเดือนชินกับสภาพแวดล้อม วิวต่างๆไม่ตื่นเต้นแล้ว แต่มันเหงาแฮะ
2.พื้นที่กว้างขวางเกือบสามร้อยตารางวา สร้างบ้านชั้นเดียวแค่ยี่สิบห้าตารางวา พื้นที่ที่เหลือกะปลูกถั่วบราซิลจากเมล็ด ปรากฎว่าวัชพืชมาเร็วกว่ากลายเป็นดงวัชพืชต้องจ้างคนมาตัดทุกเดือน ตัดเองไม่ไหว ไม่ค่อยมีแรง แถมใบไม้จากที่ดินล้อมรอบของชาวบ้านปลิวมาตรึม พายุฤดูร้อนมาที ไฟดับแทบทุกที ต้องมีไฟฉาย เทียนเตรียมไว้เสมอ บางทีดับเป็นวันเลยนะครับ ประปาไม่ไหลก็บ่อย บางทีซ่อมสามวันไม่เปิดน้ำให้ก็มี (ตอนอยู่ในตัวเมือง)
3.สิ่งที่น่ากลัวก็สัตว์มีพิษไม่ได้รับเชิญ ทั้งงู แมงป่อง ตะขาบ ตุ๊กแก มีอยู่เพียบ เคยเจอตะขาบป่ากัดตอนนอนในห้องนอนช่วงตีสาม สุดยอดปวดถึงกระดูก ถ้าโดนงูพิษกัดคาดว่าไม่น่ารอด เพราะไปโรงพยาบาลไม่ทันแน่
4.วิถีชาวบ้าน เราจะรับได้ไหม ไม่ว่าจะเปิดเพลงแบบไม่เกรงใจกัน เล่นประทัดยักษ์ จุดพลุสนั่น จอดรถขวางซอย วงเหล้า ร้านเหล้า การเผาขยะ (ทั้งถุงพลาสติกด้วย)
5.เพื่อนบ้านบางคนก็ดีครับ แต่บางคนยิ้มให้ทำหน้าบึ้งใส่ก็มี ที่คนบอกว่าคนต่างจังหวัดนิสัยโอบอ้อมอารีนั้น มันไม่ทุกคนครับ มันก็เหมือนกันทุกจังหวัดแหล่ะครับ (คนตัดหญ้าให้ผมยังไถเงินผมกินเหล้าบ่อยๆเลย ไม่ให้ก็เสียวเหมือนกันเพราะอยู่คนเดียว)
6.ค่าครองชีพถูก (อาหาร) ผมบอกได้เลยว่าคุณภาพและปริมาณก็ตามสภาพของราคาที่ถูกครับ อาหารถูกปากหรือไม่ก็ต้องลองครับ สุดท้ายก็ทำอาหารกินเองครับ
สรุปหากอายุมากแล้ว เลือกจังหวัดที่ใกล้กรุงเทพดีกว่าครับ ผมว่ามันไม่เหงา โรงพยาบาลมีเยอะ อาหารหลากหลาย ตลาดมากมาย (ไม่ใช่แค่ตรงนี้ตลาดเช้า ตรงโน้นตลาดตอนเย็น) และใกล้ศูนย์รวมความเจริญครับ (เรื่องวิวสวยงามนั้น ผมอยากบอกว่าหากคุณอยู่ตรงนั้นสักระยะหนึ่งมันก็เฉยๆแล้วครับ ที่ตื่นเต้นกันอยากไปอยู่เพราะแค่ไปเที่ยวสัมผัสชีวิตตรงนั้นแบบผิวเผินครับ)
ความฝันกับความจริงบางครั้งมันสวนทางกันครับ คนต่างถิ่นไปอยู่มากก็กลับออกมามากเหมือนกันครับ จริงๆหากเราอยู่ที่ไหนแล้วชินกับสถานที่และเพื่อนบ้านแล้ว ก็ควรอยู่ตรงนั้นดีกว่าครับ ไม่ต้องปรับตัวใหม่กับสภาพแวดล้อมใหม่ที่ไม่ได้การันตีว่าคุณจะอยู่ได้หรือไม่ และหากคุณลงทุนซื้อบ้านแล้ว การขายออกก็ไม่ง่ายอย่างที่คิดนะครับ ดังนั้นต้องเตรียมตัวเผื่อไว้ในจุดนี้ด้วยครับ (เช่าบ้านอยู่ก่อนครับ ว่าเราจะอยู่ที่นั่นได้หรือไม่ครับ)
1.ผมเป็นคนไม่ติดเพื่อน ตอนสร้างบ้านครั้งแรกวิวดอยสวยมาก อากาศดีมาก อยู่ไปสองเดือนชินกับสภาพแวดล้อม วิวต่างๆไม่ตื่นเต้นแล้ว แต่มันเหงาแฮะ
2.พื้นที่กว้างขวางเกือบสามร้อยตารางวา สร้างบ้านชั้นเดียวแค่ยี่สิบห้าตารางวา พื้นที่ที่เหลือกะปลูกถั่วบราซิลจากเมล็ด ปรากฎว่าวัชพืชมาเร็วกว่ากลายเป็นดงวัชพืชต้องจ้างคนมาตัดทุกเดือน ตัดเองไม่ไหว ไม่ค่อยมีแรง แถมใบไม้จากที่ดินล้อมรอบของชาวบ้านปลิวมาตรึม พายุฤดูร้อนมาที ไฟดับแทบทุกที ต้องมีไฟฉาย เทียนเตรียมไว้เสมอ บางทีดับเป็นวันเลยนะครับ ประปาไม่ไหลก็บ่อย บางทีซ่อมสามวันไม่เปิดน้ำให้ก็มี (ตอนอยู่ในตัวเมือง)
3.สิ่งที่น่ากลัวก็สัตว์มีพิษไม่ได้รับเชิญ ทั้งงู แมงป่อง ตะขาบ ตุ๊กแก มีอยู่เพียบ เคยเจอตะขาบป่ากัดตอนนอนในห้องนอนช่วงตีสาม สุดยอดปวดถึงกระดูก ถ้าโดนงูพิษกัดคาดว่าไม่น่ารอด เพราะไปโรงพยาบาลไม่ทันแน่
4.วิถีชาวบ้าน เราจะรับได้ไหม ไม่ว่าจะเปิดเพลงแบบไม่เกรงใจกัน เล่นประทัดยักษ์ จุดพลุสนั่น จอดรถขวางซอย วงเหล้า ร้านเหล้า การเผาขยะ (ทั้งถุงพลาสติกด้วย)
5.เพื่อนบ้านบางคนก็ดีครับ แต่บางคนยิ้มให้ทำหน้าบึ้งใส่ก็มี ที่คนบอกว่าคนต่างจังหวัดนิสัยโอบอ้อมอารีนั้น มันไม่ทุกคนครับ มันก็เหมือนกันทุกจังหวัดแหล่ะครับ (คนตัดหญ้าให้ผมยังไถเงินผมกินเหล้าบ่อยๆเลย ไม่ให้ก็เสียวเหมือนกันเพราะอยู่คนเดียว)
6.ค่าครองชีพถูก (อาหาร) ผมบอกได้เลยว่าคุณภาพและปริมาณก็ตามสภาพของราคาที่ถูกครับ อาหารถูกปากหรือไม่ก็ต้องลองครับ สุดท้ายก็ทำอาหารกินเองครับ
สรุปหากอายุมากแล้ว เลือกจังหวัดที่ใกล้กรุงเทพดีกว่าครับ ผมว่ามันไม่เหงา โรงพยาบาลมีเยอะ อาหารหลากหลาย ตลาดมากมาย (ไม่ใช่แค่ตรงนี้ตลาดเช้า ตรงโน้นตลาดตอนเย็น) และใกล้ศูนย์รวมความเจริญครับ (เรื่องวิวสวยงามนั้น ผมอยากบอกว่าหากคุณอยู่ตรงนั้นสักระยะหนึ่งมันก็เฉยๆแล้วครับ ที่ตื่นเต้นกันอยากไปอยู่เพราะแค่ไปเที่ยวสัมผัสชีวิตตรงนั้นแบบผิวเผินครับ)
ความฝันกับความจริงบางครั้งมันสวนทางกันครับ คนต่างถิ่นไปอยู่มากก็กลับออกมามากเหมือนกันครับ จริงๆหากเราอยู่ที่ไหนแล้วชินกับสถานที่และเพื่อนบ้านแล้ว ก็ควรอยู่ตรงนั้นดีกว่าครับ ไม่ต้องปรับตัวใหม่กับสภาพแวดล้อมใหม่ที่ไม่ได้การันตีว่าคุณจะอยู่ได้หรือไม่ และหากคุณลงทุนซื้อบ้านแล้ว การขายออกก็ไม่ง่ายอย่างที่คิดนะครับ ดังนั้นต้องเตรียมตัวเผื่อไว้ในจุดนี้ด้วยครับ (เช่าบ้านอยู่ก่อนครับ ว่าเราจะอยู่ที่นั่นได้หรือไม่ครับ)
แสดงความคิดเห็น
มาลองแชร์ความฝันหลังเกษียณทำงาน บ้านในฝันและชีวิตจริงกันดูครับ
โดยส่วนตัวนานมาแล้วก็เคยคิดนะครับว่าหลังจากรีไทร์อยากจะไปหาที่ปลูกบ้านอยู่ต่างจังหวัดเงียบๆสงบๆ แต่ตอนหลังได้เห็นตัวอย่างความเป็นจริงชีวิตหลังเกษียณของพ่อแม่เลยเปลี่ยนใจ ตอนนี้ผมมีที่แปลงเล็กๆต่างจังหวัดทั้งใกล้ภูเขาแถบมวกเหล็กปากช่อง และแถบใกล้ทะเลอย่างระยองจันทบุรี แต่ยังไม่มีแผนจะย้ายไปปลูกบ้านไว้แต่อย่างใดแม้แต่จะปลูกแค่บ้านพักผ่อน เหตุผลคือ
ก่อนพ่อแม่ผมเกษียณก็วางแผนไว้แบบนั้น เตรียมซื้อที่ย้ายไปปลูกบ้านอยู่ต่างจังหวัดเงียบๆ และเมื่อเกษียณไปแล้วก็ได้ทำไปตามแผนนั้น ตอนแรกจะย้ายไปอยู่จังหวัดที่ห่างไกล แต่ก็ห่างไกลความเจริญด้วย ซื้อที่ทำไร่ปลูกต้นไม้ปลูกบ้าน แต่ไกลลูกหลานญาติมิตรและโดยเฉพาะที่สำคัญคือไกลโรงพยาบาลดีๆในกรุงเทพฯที่ต้องไปเช็คร่างกายรับยา ฯลฯ สุดท้ายก็เปลี่ยนแผนไปซื้อที่ปลูกบ้านอยู่ที่ชานเมืองเงียบๆจังหวัดนนทบุรี และบ้านพักผ่อนอีกหลังที่ปากช่องเขาใหญ่ แต่สิ่งที่เจอคือ
1. บ้านพักผ่อนที่ปากช่องนานๆได้ไปที แต่ต้องมีค่าใช้จ่ายดูแลบ้านตลอด มีค่าใช้จ่ายในการเดินทางทุกครั้ง แต่ต้องมีเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศที่อยู่อาศัยบ้างเพราะมีเวลาเยอะอยู่บ้านเดิมๆนานๆแล้วเบื่อ อันนี้ผมเข้าใจ
2. บ้านที่อยู่จริงที่นนทบุรี เดินทางเข้ากรุงเทพฯไกล นาน เหนื่อย ขับรถไม่ไหว ที่สำคัญคือไปอยู่ใหม่เป็นคนต่างถิ่น ต้องเฝ้าบ้านตลอดเผลอไม่ได้ โดนเข้ามาขโมยของบ่อยๆ ดีที่มันยังไม่เข้ามาปล้นทำร้ายอะไร ไปไหนนานก็ไม่ได้ห่วงบ้านกลัวมีคนจะเข้าบ้าน อยู่บ้านก็หวาดระแวงตลอดเวลา
สุดท้ายต้องขายบ้านนี้ไปแล้วก็ย้ายไปซื้อบ้านเล็กๆที่อยู่ในหมู่บ้านจัดสรรในเมืองที่ต่างจังหวัดอีกครับ เพื่อความปลอดภัยสบายใจ แต่ก็ยังเจอปัญหาเดิมต้องเดินทางไกลนานเพื่อเข้ามาทำธุระในกทม.เป็นประจำ ดูแล้วเหนื่อยกว่าเดิม
ส่วนสำหรับผมคงอีกสักพักนึงก็จะถึงเวลาวางแผนเกษียณการทำงานเหมือนกัน แต่ตอนนี้แผนยังอยู่แค่ชานๆเมืองกทม.อยู่ เลยอยากขอความเห็นประสบการณ์จากหลายๆท่านมาลองแชร์ความฝันและความเป็นจริงของชีวิตหลังเกษียณกันดูครับ เผื่อจะช่วยเปิดมุมมองและประสบการณ์ใหม่ๆดูบ้าง