เริ่มจากอธิบายตัวตนของจขกท.เกริ่นนำแล้วกันนะคะ เราเป็นผญธรรมดาๆคนนึงนี่แหละคะ รักสวยรักงาม เป็นตัวของตัวเอง รักอิสระ โลกส่วนตัวสูงนิดๆ ไม่ชอบอะไรจำเจ ไม่ชอบความจู้จี้จุกจิกยิ่งเรื่องผญๆชอบคิดเล็กคิดน้อยนี่ไม่ไหวจริงๆ และที่สำคัญเราให้เหตุผลมาก่อนความรู้สึก นั่นแหละค่ะสาเหตุ เพื่อนเรามาชอบเราค่ะ ทั้งเข้าใจเรา รับฟังเรา พร้อมที่จะสแตนบาย 24 ชั่วโมงในเวลาที่เรามีปัญหา อยู่ด้วยก็หนุกดี ไม่เคยต้องรู้สึกเหงาหรือว่างจังไม่มีอะไรทำ แต่พอวันนึงที่เพื่อนเรามันมาสารภาพเข้าเราทำอะไรไม่ถูก คิดไม่ตกเลย เขาเป็นเพื่อนที่ดีสำหรบเราจนเราไม่อยากเสียไป ดีมากจนเราปฏิเสธไม่ออก จะศึกษากันไปแบบนี้จะดีหรอ อ่านมาเห็นเหตุผลของเรารึยังล่ะเหตุผลคือเขาดี แต่เราไม่เคยจะใช้ความรู้สึกเลย จขกท.รู้ตัวนะคะแต่พอคิดว่าตัวเองรู้สึกยังไงใช่ค่ะเราใช้ความคิด เราตอบไม่ได้ว่าเรารู้สึกยังไง ไม่ว่าจะใครก็ตามที่ผ่านมาในชีวิตเรา ทุกคนจบลงที่เราไม่โอเค เราไม่เคยโอเคกับผชคนไหนเลย มีคนผ่านเข้ามาในชีวิตตั้งเยอะ ปีใหม่ปีที่แล้วก็มีคนมาตามจีบมาเค้าดาวน์ ปีใหม่ปีนี้ก็มีคนมาสารภาพรัก ฟังดูจขกท.ดูเหมือนคนโชคดีในความรักนะคะ แต่จขกท.เหมือนคนไม่มีความรู้สึกเลยค่ะ เราจะรักจะชอบใครเราก็มีเหตุผลไปซะหมด น่าสงสารผชที่หลงเข้ามาจีบเรานะคะ

..ทำไมเราถึงเป็นแบบนี้? เราหวงความโสดหรอ? หรือทุกคนที่ผ่านเข้าไม่ใช่? ผญแบบเราสมควรได้รับความรู้สึกดีดีแบบนี้หรอ?
แย่จังนะคะ ผญเย็นชาไร้ความรู้สึก

จขกท.ควรทำไงกับเพื่อนดีคะ ลองศึกษา/คบ/ปฏิเสธ