สวัสดีเพื่อนๆทุกคนนะ

เชื่อว่าหลายคนก็ต้องเคยแอบรักให้กันบ้างแหละ เราก็เป็นหนึ่งในนั้น เราแอบชอบเพื่อนคนหนึ่งตั้งแต่ขึ้นมาม.ปลาย (ม.4) ตอนแรกๆเราก็เฉยๆกับเขานะ แต่พอไปซักพักเหมือนเราเห็นอะไรบางอย่างในตัวเขา ตอนแรกเราสับสนนะว่าเราชอบเขาด้วยหน้าตารึเปล่า ส่วนหนึ่งมันก็ใช่ดังที่เขาเรียกๆว่า สเป็ค แต่พอมาย้อนดู เขาไม่ได้หล่ออะไรนะ นิสัยก็ไม่ได้ถึงขั้นดีและไม่ได้ถึงขั้นแย่ เขามีมุมน่ารักๆของเขา
สำหรับเรา เราคิดว่าตอนนี้เขาก็คงรู้บ้างแหละว่าเราชอบ แต่เราไม่ได้บอกโดยตรงนะ คือไปมาๆความมันแตกเองโดยที่เราไม่ได้ตั้งใจ คือความลับไม่มีในโลกจริงๆ หลังจากนั้นแหละ รสชาติของความเจ็บมันก็เริ่มซึมซับมาเลย ก่อนหน้าที่เขาไม่รู้ เขาก็คุยกับเราเหมือนเพื่อนทั่วไปนะ แต่หลังจากนั้นก็ตอบแค่คำสองคำ เราตั้งใจไว้นะว่าจะบอกการบ้านเขาทุกวัน แต่เราก็กลัวเขารำคาญ
ที่เจ็บมากๆคือ ทุกวันนี้เราอยู่ห้องเดียวกันแต่เหมือนไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน สายตายังไม่กล้ามองเลยด้วยซ้ำ บางครั้งเราก็อยากมีพลังวิเศษที่จะอ่านใจคนออกนะ อยากรู้ว่าเขาเกลียดเรารึเปล่า เขาพูดคุยกับทุกคนในห้อง ยกเว้นเราคนเดียว เขาดูเย็นชาใส่เรามาก เหมือนเราไม่มีตัวตนให้ห้องเลย มีคนมากมายที่แอบชอบเขาเหมือนกัน ในส่วนนี้เราก็ต้องทำใจมาตลอด เราไม่รู้เหมือนกันว่าคำว่าชอบมันพัฒนาเป็นคำอื่นได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทุกวันนี้เราก็ได้แต่เป็นห่วงเขาอยู่ห่างๆแอบมองไปตามประสา หวังแค่ว่าอะไรๆจะดีขึ้น ขอให้แค่ได้อยู่ในสายตาและความคิดเขาบ้างก็ยังดี #T

ขอบคุณทุกคนที่นั่งอ่านคำระบายอันปวดหัวของเรา เชื่อว่าหลายๆคนก็คงได้แอบรักใคร ขอให้สมหวังนะ