เพื่อนไปทำงาน ตปท ฝากเราเลี้ยง 2-3 เดือน  เราก็ทำงานประจำแต่ด้วยความอยากเลี้ยงอยากเล่นอยู่แล้วเลยรับไว้   อะไรๆ ก็ไม่ว่าหรอกทนได้แต่เรื่องกินนี่สิไม่คิดว่าจะเยอะขนาดนี้  เพื่อนก็บอกว่าน้องกินยากนะไม่กินอาหารเม็ด  กินแต่อาหารคนแต่ละมื้อห้ามซ้ำกันเพราะน้องจะไม่กินและจะประท้วง  หลังอาหารหลักต้องมีของหวาน  น้องชอบกินเค้กนิ่มๆ และกินผลไม้บางชนิด เช่น องุ่นไร้เม็ด ฯลฯ  ระหว่างกินต้องคอยอยู่เป็นเพื่อนและคอยให้กำลังใจ เช่น ชมว่าเก่ง  ลูบหลัง ฯลฯ

เราฟังก็คิดว่าอะไรจะเยอะขนาดนั้น  แต่คิดว่า เออ ทำได้น่ะแค่นี้  แต่พอมาเลี้ยงจริงๆ ยุ่งยากมากๆๆๆ  ยิ่งถ้าช่วงที่เราไม่อยู่ต้องฝากแม่ๆ บ่นว่าเรื่องมากสุดๆ เอามาเป็นภาระ  

ยกตัวอย่างนะคะ  เช้าเราให้หมูปิ้งหั่นเล็กๆ (ไม่เล็กจะมองหน้าไม่ยอมกิน) เสร็จแล้วตบท้ายด้วยเค้กซื้อตลาดชิ้นละ 25 (นางกินแต่ครีม  แป้งแทบไม่กินเราต้องกินแป้งเองก่อนแล้วค่อยเหลือของดีให้นาง)  กินก็ต้องคอยเฝ้าลูบหลังลูบหัว

ตกเย็น  เราซื้อไส้กรอกจากเซเว่นหั่นชิ้นเล็กๆ นางไม่กิน  แม่เอาอกไก่มาต้มแล้วสับนางก็ไม่กิน  เอาหมูยอก็ไม่กิน  หมูปิ้งที่ซื้อตุนไว้ก็ไม่กินอีก (ไม่กินซ้ำ) เลยออกไปซื้อตับไก่ปิ้งให้ถึงยอมกิน (รู้ว่าไม่ดีแต่ไม่รู้จะหาอะไรให้)  ไม่จบ  พอไม่ได้กินขนมก็ยืนมองหน้าเราเฝ้าจานข้าวแล้วดมฟุดฟิดๆ เราแกล้งไม่สนใจนางก็มองหน้าเราแล้วมาสะกิด  มาเลียมือ  แล้วมองไปที่จานข้าวตลอด  สุดท้ายเอาโดนัทให้กินนางแทะกินแต่หน้าด้านบนอีกแล้ว  เซ็งมาก

อุ้มไปเที่ยวนอกบ้านครั้งนึงนางไม่ยอมกินอะไรเลย  ไลน์ถามเพื่อนๆ บอกนางไม่ชินภาชนะ  ต้องใช้ภาชนะเดิมเท่านั้น  ถ้าไปข้างนอกต้องพกจานติดตัวมาด้วย

นี่ยังอีกตั้งนานกว่าเพื่อนจะรับคืน  แล้วบางทีเราเข้ากะกลางคืนให้นอนคนเดียวก็นอนไม่ได้  เห่าจนแม่ทนไม่ไหวต้องอุ้มไปนอนบนเตียงด้วย

อยากรู้ว่าชิวาว่าทุกตัวเลี้ยงยากกินยากขนาดนี้ไหมคะ  เหมือนเขาอ้อนคนมากๆ ทุกวินาทีเลย  แถมขนร่วงเยอะมากติดที่นอนติดโซฟาเต็มเลย