เรื่องมีอยู่ว่า เรามีแฟนคนนึง คบกันมานาน แต่ช่วงปีหลังๆมานี้ไม่ค่อยได้เจอกันเพราะแฟนได้ทุนไปเรียนต่อที่เมืองนอก

เราทำงานสายก่อสร้าง พบเจอผู้คนมากหน้าหลายตา โดยเฉพาะหนุ่มๆวิศวกรหรือสถาปนิก แต่เราไม่เคยหวั่นไหวกับใครทั้งนั้น

จนเมื่อปีที่ผ่านมา ที่ทำงานรับวิศวกรใหม่เข้ามาคนหนึ่ง นางเป็นผู้หญิงที่เรียนวิศวะ บุคลิกภายนอกดูห้าวๆ แข็งๆตามสไตล์เด็กก่อสร้าง

แต่ไม่ใช่แนวทอมบอย เพราะนางมีแฟนเป็นผู้ชาย ซึ่งนางก็บอกให้ทราบมาโดยตลอด  แรกเริ่มที่รู้จักกัน เราไม่ถูกชะตานางเลย

เราค่อนข้างจะหลีกเลี่ยงนางเสียด้วยซ้ำ เพราะด้วยความที่นางเป็นเด็ก (นางอายุน้อยกว่าเรา 7 ปี) นางจะชอบมาเจ๊าะแจ๊ะจอแจกับเรา

ซึ่งเราไม่ชอบ ด้วยความที่อาจยังไม่สนิทกันด้วย นางบอกเราเสมอๆว่า นางเห็นเราเป็นพี่สาวที่แสนดี

กลับมาที่ตัวเรา บุคลิกเราคือเป็นสาวสายหวานเลยแระ มีมุมมุ้งมิ้งอะไรไปเรื่อยตามประสาเรา

จนวันเวลาผ่านไปหนึ่งปี...เรากับนางสนิทกันมากขึ้นตามลำดับ จนเมื่อช่วงสามสี่เดือนที่ผ่านมา

นางย้ายมาอยุ่กับเราที่หอพักใกล้ที่ทำงาน กลับบ้านอาทิตย์ละครั้ง ซึ่งตอนนี้เราก็ยังไม่ได้คิดอะไรนะ

เวลาทำงานเรากับนางนั่งคนละแผนกกัน ส่วนมากจะคุยไลน์ แต่นอกเหนือเวลาทำงาน

เรากับนางจะตัวติดกันตลอด ไปไหนมาไหนด้วยกันทุกที่  วันไหนที่นางกยุดงาน เราจะรู้สึกเหงา

เพราะไม่มีเพื่อนไปกินข้าว เราไม่รู้ว่าด้วยความที่นางเด็กกว่าเราหรืออะไรก็แล้วแต่

ไม่ว่าเราจะอยากกินอะไร ไปไหน ทำอะไร หรืออะไรก็ตามทุกกกอย่าง นางจะตามใจเราเสมอ

ไม่ว่าเราจะขอให้นางทำอะไร ช่วยอะไรก็ตาม ตั้งแต่เรื่องเล็กไร้สาระ หรือเรื่องใหญ่ระดับชีวิต

นางไม่เคยปฏิเสธเราสักครั้งเลย ไม่เคยแสดงท่าทีไม่เต็มใจ ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะนางเป็นคนง่ายๆอะไรก็ได้มั้ง

เหตุผลนี้มันทำให้เรารู้สึกกับนางมากไป มากเกินกว่าแต่ก่อนที่ยังมองหน้านางได้อย่างสนิทใจ

อยู่มาวันหนึ่ง นางโดนแฟนหนุ่มของนางที่คบกันมาหลายปีบอกเลิก นางร้องไห้เสียใจ เราสงสารนางมาก

แต่ลึกๆเราแอบดีใจ ดีใจที่นางไม่มีแฟน นางจะได้ตามใจเราได้เต็มที่ โดยไม่มีแฟนนางมาเป็นข้ออ้างหรือเงื่อนไข

เรายังไม่รุ้ว่า ความรู้สึกที่เราเป็นอยู่นี่มันคืออะไร จนมาถึงวันหนึ่ง วันที่นางลางานหลายวันเพื่อไปธุระต่างจังหวัดกับครอบครัว

วันนั้นเราต้องนอนคนเดียว กินข้าวคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว เรารู้สึกคิดถึงนางมาก เราหงุดหงิดงุ่นง่านมาก

คอยคิดถึงแต่นางว่าตอนนี้จะทำอะไรอยู่ที่ไหน กับใคร เราทักไลน์นางไปถี่ๆ รัวๆ แทบทุกชั่วโมง เวลานางไม่อ่านไม่ตอบเราก็จะเปิดดูซ้ำๆ

ทำไมไม่อ่าน ทำไมไม่ตอบ เวลาที่นางตอบกลับมา เรานี่ดีใจมาก ใจเต้นตึกๆ จนเราต้องมานั่งพิจารณาตัวเอง

ว่าอาการเหล่านี้มันเคยเกิดขึ้นกับเรา ตอนเราเริ่มชอบกับแฟนใหม่ๆ ใช่เลยยย อาการมันเป็นแบบนี้เลย

วันที่นางหยุดงานเราคิดถึงนางมาก เราอยากเจอนาง เราเลยโทรชวนนางไปซื้อของในวันรุ่งขึ้นก่อนที่นางจะไปต่างจังหวัด

ด้วยความที่เป็นนาง นางก็ยอมมาหาเราพาเราไปซื้อของแต่โดยดี เรารู้สึกอบอุ่นเวลาอยู่กับนาง รู้สึกปลอดภัย

รู้สึกมีความสุข อยากอยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไป เราไม่รู้จริงๆว่า ความรู้สึกแบบนี้มันเรียกว่าอะไร และมันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไร

เรารู้แค่ว่า ตอนนี้เราคิดถึงนางมากกว่าแฟนเราด้วยซ้ำ เราอยากไปทำงาน เราอยากอยู่กับนาง

มันสับสนไปหมดแล้วค่ะ รบกวนขอคำแนะนำทีนะคะ เราไม่เคยบอกนางเลยว่าเรารู้สึกแบบนี้

เรากลัวนางจะเปลี่ยนไป แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน มันทำให้เราคิดว่า

นางก็น่าจะรู้ว่าเรารู้สึกกับนางแบบไหน หลังจากที่นางอกหัก นางมักจะพูดกับเราแบบติดตลกว่า

ถ้าหาแฟนผู้ชายไม่ได้ก็หันมาคบผู้หญิงสะเลย เพราะไหนๆ คนก็มองว่านางแมนๆอยู่แล้ว

เรื่องทั้งหมดก็ประมาณนี้อ่ะคะ มันสับสน ไม่รุ้ว่าควรจะต้องทำตัวยังไง ขอบคุณที่เข้ามาแสดงความคิดเห็นนะคะ