เมื่อคืนช่วงเวลาตี 1 ฝนตกหนัก ผมขับรถกลับบ้านครับ วิ่งเส้นวิภาวดี เกือบจะถึงหน้าสโมสรทหารบก ในทางหลัก จะมีช่วงนึงที่มีตะแกรงฝาท่อถี่ๆ และไม่เรียบ จังหวะรถผมพ้นตรงนั้นมาก็รู้สึกว่า ยางมีปัญหา แต่ไม่มีเสียงระเบิด หรือยางแตกครับ ก็เลยลงจอดดู ก็พบเหล็กคล้ายตะขอปักอยู่ มีเสียงลมออกฟู่วววว งานเข้าเลยครับ ก็เลยไหลรถไปเข้าปั๊มน้ำมันบางจาก วิภาวดี กะว่าจะเปลี่ยนยางอะไหล่ครับ ฝนก็ยังตกปรอยๆ

พอมาถึงปั๊ม ก็ลองมาดูแบบสว่างๆ พบว่ามันเป็นตะขอครับ เหมือนตะขอ ตัว S ปักเข้าไป ไม่เกิน 5 นาที ก็มีพี่พนักงานปั๊มเดินมาถาม "พี่มีไรให้ช่วยมั้ยครับ"
พอเค้ามาถึงก็เห็นแผลที่ยางครับ เท่านั้นเอง ความประทับใจก็เกิดขึ้นครับ ด้วยความที่ผมยังไม่เคยเปลี่ยนยางอะไหล่เองมาก่อน การมีคนมาช่วยนี้เรียกว่าโชคดีมากๆ

พนักงานปั๊ม เรียกให้ผมเข้าไปจอดในร่ม พอไหลเข้าไป ก็มีอีกคน เข้ามาช่วยกัน

นี่ครับ พี่สองคน จริงๆ คนนึงน่าจะเด็กกว่าผม

และนี่คือต้นเหตุทำยางรั่ว


เหมือนจะเป็นตะขอจริงๆ งงมากเจาะไปได้ไง แต่ก็นั่นแหละครับ ด้วยความมีน้ำใจของพนักงานทั้ง 2 คนที่เข้ามาช่วย แบบที่ผมไม่ได้เอ่ยปาก ผมก็ตอบแทนพี่ทั้งสองไปนิดๆหน่อยๆ

เหตุการณ์นี้ผมประทับใจมากครับ ขอบคุณพี่ทั้งสอง พนักงานปั๊มบางจาก วิภาวดี อยู่ก่อนถึงวัดเสมียนนารี
ผมไม่รู้ว่าบางจาก มีการอบรมพนักงานอะไรมั้ย แต่พี่ทั้งสอง มีน้ำใจมากๆ เป็นน้ำใจจากคนตัวเล็กๆ อาชีพเล็กๆ อาชีพหนึ่งอย่าง พนักงานประจำปั๊มน้ำมัน หรือที่คนอื่นเรียกว่าเด็กปั๊ม ไม่รู้คนอื่นมีประสบการณ์อย่างไรกับการพึ่งพาปั๊มน้ำมัน นอกจากเติมน้ำมันกับเข้าห้องน้ำ แต่ครั้งนี้ผมได้รับรู้แล้วว่า น้ำใจในปั๊มน้ำมัน นี่มันมีพลัง แต่เติมพลังในการใช้ชีวิตผมให้เต็มถังอีกครั้งนึงครับ