สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะ อาจมีผิดพลาดบ้าง มาเข้าเรื่องกันดีกว่า คือเราคบกะแฟนเราคนนึงเขาเป็นคนน่ารักมาก แรกๆที่คบกันก็คิดวาจะไปไม่รอด แต่สุดท้ายก็คบกันมาประมาณ 3 เดือนค่ะ เรามีเหตุต้องย้ายโรงเรียน ตอนนั้นเศร้ามากเพราะขนาดอยู่โรงเรียนเดียวกันเวลายังไม่ค่อยมีให้กันเลย พอถึงเวลาที่ต้องย้ายมามันผิดคาดค่ะ เขามาหาเราบ่อยขึ้นถึงแม้ทางจะไกลก็ตามค่ะ แต่พอย้ายมาได้สักระยะนึงเราก็มีปัญหากันค่ะ เหมือนแบบเวลาไม่ตรงกัน เขาเรียนหนักเราก็เรียนหนัก เจอกันน้อยลง วันครบรอบ 1 ปี ก็ไม่ได้เจอค่ะ เขาก็งอนๆเราแต่ก็เคลียกันได้ แต่ผ่านมาสักระยะหลังเราสอบปิดภาคเรียนที่ 1 วันนั้นเราก็เครียดพอเราอยู่แล้ว แล้วมาทะเลาะกับเขาด้วย เราเลยถามเขาว่าทำไมไม่เหมือนเดิม เขาบอกเราว่าก็ไม่เหมือนเดิมไง เท่านั้นแหละค่ะเจ้าแม่เอ๊ยเราถึงกะปรี๊ดพลัดปากบอกเลิกเพราะคิดว่าเดี๋ยวก็ดีกันเหมือนเดิม พอผ่านไป 5 นาทีค่ะ เราก็โทรไปง้อเขา แต่เขาบอกเราว่าโทรมาทำไมเลิกกันแล้วนิ เราอึ้งค่ะแบบว่าทำไมหละมันไม่เหมือนเดิมอ่ะค่ะแต่เราก็ยังง้อเขานะค่ะ โทรง้อทั้งวันเขาก็ไม่รับค่ะ พอตกดึกของวันที่ 2 ที่เลิกกันเขาโทรมาหาเราค่ะ เขาบอกเขาคิดถึงเรา เราก็บอกเขาว่ากลับมาได้มั้ย เขาบอกว่ากลัวเราเจ็บเพราะเขาไม่เหมือนเดิม เราก็บอกไม่เป็นไรมาเริ่มใหม่กันนะ เขาก็บอกแล้วเขากลับมาเราก็ต้องเจ็บอีก เราเลยบอกว่าแล้วเขาทิ้งเราไปเราไม่เจ็บกว่าหรอ เขาก็เงียบละพูดแค่ขอโทษแล้วบอกว่าเขารักเรามากนะเขาไม่มีใครใหม่หรอก เราก็งั้นไม่เป็นไรแต่เราก็ยังง้อ ผ่านไป 3 วัน เขาขึ้นสถานะกับผู้หญิงคนนึงค่ะ เราแบบเขายังโทรคุยกับเราอยู่เลยแล้วทำไมไปตั้งคบกะคนๆนั้นได้ เราก็เลยห่างจากเขามาเพราะถ้าเขามีแฟนใหม่ คนเก่าอย่างเราก็ไมาควรไปยุ่ง ที่จริงกลัวเขาทะเลาะกัน กลัวว่าแฟนเราจะร้องไห้ แต่ไม่เขาใจว่าที่ผ่านมาของเราเนี่ยคืออะไร เขารักเราจริงๆหรือเปล่า หรือแค่เล่นๆตลอดมา (ตอนนี้เราเลิกกับเขามาปีกว่าๆแล้วค่ะ แต่บางทีก็ยังทักเฟสไปเพราะตอนนี้เขาโสด)