เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง 90% แต่งเสริมเติมแต่ง 10% ไม่ขอเกริ่นนาน ผมขอเข้าเรื่องเลยดีกว่า
ผมกับแฟนเป็นคนกรุงเทพฐานะปานกลาง เราทั้งคู่จบการศึกษาปริญญาโทจากต่างประเทศ หน้าที่การงานมั่นคง เราคบกันมากว่า 10 ปีแล้วครับ ชีวิตคู่ของเรามีแต่เรื่องดีๆ มาตลอด ทะเลาะกันน้อยครั้งมาก ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ เรื่องของผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำงานด้วยกันกับผม สมมติชื่อน้องคนนี้ว่า น้องติ๊กละกัน ติ๊กเป็นคนธรรมดา ฐานะปานกลาง การศึกษาดี ทำงานเก่ง หน้าตาน่ารัก ขาว ผอม ไม่ได้สวยมาก แต่นิสัยเธอน่ารักมาก คนที่คุยด้วยกับเธอไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายต่างก็ชอบเธอ แต่ที่แย่ก้อคือผมดันสนิทกับเธอมากนี่สิ
(7 ปีก่อน) ผมกับแฟนทำงานคนละที่ แต่เจอกันทุกเย็น มีแค่บางวันเท่านั้นที่ติดงานแล้วไม่ได้เจอกัน ชีวิตคู่ของเราก้อดีนะในความคิดของผม เดินพารากอน เซนทรัลเวิล์ด ทุกเย็น ทานอาหารดีๆ เสร็จแล้วต่างคนก็ต่างขับรถกลับบ้าน ขณะที่ขับรถกลับบ้านเราก้อจะโทรศัพท์คุยกันไปตลอดทางจนกระทั่งถึงบ้านทั้งคู่แล้วค่อยวางสาย
ส่วนชีวิตติ๊ก เธอก้อมีแฟนแล้ว หล่อมาก ทุกๆวันพอเลิกงานเธอก็กลับบ้าน และจะเจอกับแฟนเฉพาะวันเสาร์เท่านั้น เธออาจจะติดรถผมมาขึ้น bts บ้าง บางครั้ง
ด้วยความที่ผมสนิทกับติ๊กมากก็มีโทรคุยกันบ้างเรื่องงาน เรื่องทั่วไป ในตอนกลางคืน เธอก้อบ่นเรื่องแฟนเธอบ้างไปตามประสา ผมซึ่งไม่คิดอะไรก้อคุยปกติ แต่แฟนผมที่ได้ยินผมคุยโทรศัพท์บ่อยๆ เกิดไม่พอใจขึ้นมา ก้อทะเลาะเรื่องราวใหญ่โต อันนี้ผมเข้าใจแฟนผมนะ เธอก้อขอให้เราเลิกคุยกัน ผมก้อรับปากเธอ แต่ที่จริงก้อมีคุยกันอยู่บ้าง เนื่องจากเรายังคงสนิทกัน ยังต้องทำงานด้วยกัน มันก้อเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ที่จะต้องเจอ ต้องคุยกันทุกวัน แต่อย่างนึงคือ เราไม่เคยออกเดทกัน ไม่เคยไปทานดินเนอร์ ไปดูหนัง 2:2 ถึงแม้ข่วเที่ยงเราอาจจะทานด้วยกัน 2 คนบ้างก้อตาม แต่ส่วนใหญ่ก้อจะไปทานกับกลุ่มของตัวเอง
แฟนผมหลังจากโมโหที่ผมคุยกับผู้หญิงคนอื่น เธอก้อไม่คุยกับผมเป็นอาทิตย์ ผมตามง้อจนเค้าโอเค เรื่องราวตอนนี้ก้อเงียบไป ชีวิตคู่กลับมาปกติสุขอีกครั้ง
หลังจากนั้นพักนึงติ๊กลาออกไปทำงานที่อื่น ผมก้อไม่ได้คุย ไม่ได้ติดต่อกัน นานๆ จะเจอกันตามงานแต่งเพื่อนๆ ก้อทักทายกันตามปกติ
สุดท้ายผมก้อย้ายงานไปทำ FMCG ชื่อดังแห่งหนึ่ง ชีวิตดูมั่นคงขึ้น เราเจอกันทุกเย็นเหมือนเดิม เราทั้งคู่เริ่มตระเวนดูบ้าน เพื่อจะได้เริ่มต้นครอบครัวกันซะที แต่ด้วยจะอะไรก้อแล้วแต่ติ๊กดันโผล่มาทำงานที่เดียวกับที่ผมทำอยู่ อยู่แผนกเดียวกันด้วย แต่คนละทีม ดังคาดครับแฟนผมเจอรูปใน FB เธอไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมาทำที่เดียวกัน ตอนนี้เธอไม่ยอมคุยกับผมอีกแล้ว
ผมก้อได้แต่.........
ผมไม่โทษใครทั้งนั้น ผมโทษตัวผมเองที่ทำให้แฟนไว้ใจผมไม่ได้ แต่ผมเจ็บปวดตรง ผมไม่ได้เป็นคนรับติ๊กเข้ามา ผมไม่เคยไปเที่ยวกันกับเค้า ผมไม่เคยมีเซ็กส์ด้วย แต่ชีวิตคู่ของผมต้องจบไปแบบนี้ ผมเสียใจจริงๆ
เมื่อโดนบอกเลิกก่อนใกล้แต่งงาน
ผมกับแฟนเป็นคนกรุงเทพฐานะปานกลาง เราทั้งคู่จบการศึกษาปริญญาโทจากต่างประเทศ หน้าที่การงานมั่นคง เราคบกันมากว่า 10 ปีแล้วครับ ชีวิตคู่ของเรามีแต่เรื่องดีๆ มาตลอด ทะเลาะกันน้อยครั้งมาก ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ เรื่องของผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำงานด้วยกันกับผม สมมติชื่อน้องคนนี้ว่า น้องติ๊กละกัน ติ๊กเป็นคนธรรมดา ฐานะปานกลาง การศึกษาดี ทำงานเก่ง หน้าตาน่ารัก ขาว ผอม ไม่ได้สวยมาก แต่นิสัยเธอน่ารักมาก คนที่คุยด้วยกับเธอไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายต่างก็ชอบเธอ แต่ที่แย่ก้อคือผมดันสนิทกับเธอมากนี่สิ
(7 ปีก่อน) ผมกับแฟนทำงานคนละที่ แต่เจอกันทุกเย็น มีแค่บางวันเท่านั้นที่ติดงานแล้วไม่ได้เจอกัน ชีวิตคู่ของเราก้อดีนะในความคิดของผม เดินพารากอน เซนทรัลเวิล์ด ทุกเย็น ทานอาหารดีๆ เสร็จแล้วต่างคนก็ต่างขับรถกลับบ้าน ขณะที่ขับรถกลับบ้านเราก้อจะโทรศัพท์คุยกันไปตลอดทางจนกระทั่งถึงบ้านทั้งคู่แล้วค่อยวางสาย
ส่วนชีวิตติ๊ก เธอก้อมีแฟนแล้ว หล่อมาก ทุกๆวันพอเลิกงานเธอก็กลับบ้าน และจะเจอกับแฟนเฉพาะวันเสาร์เท่านั้น เธออาจจะติดรถผมมาขึ้น bts บ้าง บางครั้ง
ด้วยความที่ผมสนิทกับติ๊กมากก็มีโทรคุยกันบ้างเรื่องงาน เรื่องทั่วไป ในตอนกลางคืน เธอก้อบ่นเรื่องแฟนเธอบ้างไปตามประสา ผมซึ่งไม่คิดอะไรก้อคุยปกติ แต่แฟนผมที่ได้ยินผมคุยโทรศัพท์บ่อยๆ เกิดไม่พอใจขึ้นมา ก้อทะเลาะเรื่องราวใหญ่โต อันนี้ผมเข้าใจแฟนผมนะ เธอก้อขอให้เราเลิกคุยกัน ผมก้อรับปากเธอ แต่ที่จริงก้อมีคุยกันอยู่บ้าง เนื่องจากเรายังคงสนิทกัน ยังต้องทำงานด้วยกัน มันก้อเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ที่จะต้องเจอ ต้องคุยกันทุกวัน แต่อย่างนึงคือ เราไม่เคยออกเดทกัน ไม่เคยไปทานดินเนอร์ ไปดูหนัง 2:2 ถึงแม้ข่วเที่ยงเราอาจจะทานด้วยกัน 2 คนบ้างก้อตาม แต่ส่วนใหญ่ก้อจะไปทานกับกลุ่มของตัวเอง
แฟนผมหลังจากโมโหที่ผมคุยกับผู้หญิงคนอื่น เธอก้อไม่คุยกับผมเป็นอาทิตย์ ผมตามง้อจนเค้าโอเค เรื่องราวตอนนี้ก้อเงียบไป ชีวิตคู่กลับมาปกติสุขอีกครั้ง
หลังจากนั้นพักนึงติ๊กลาออกไปทำงานที่อื่น ผมก้อไม่ได้คุย ไม่ได้ติดต่อกัน นานๆ จะเจอกันตามงานแต่งเพื่อนๆ ก้อทักทายกันตามปกติ
สุดท้ายผมก้อย้ายงานไปทำ FMCG ชื่อดังแห่งหนึ่ง ชีวิตดูมั่นคงขึ้น เราเจอกันทุกเย็นเหมือนเดิม เราทั้งคู่เริ่มตระเวนดูบ้าน เพื่อจะได้เริ่มต้นครอบครัวกันซะที แต่ด้วยจะอะไรก้อแล้วแต่ติ๊กดันโผล่มาทำงานที่เดียวกับที่ผมทำอยู่ อยู่แผนกเดียวกันด้วย แต่คนละทีม ดังคาดครับแฟนผมเจอรูปใน FB เธอไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมาทำที่เดียวกัน ตอนนี้เธอไม่ยอมคุยกับผมอีกแล้ว
ผมก้อได้แต่.........
ผมไม่โทษใครทั้งนั้น ผมโทษตัวผมเองที่ทำให้แฟนไว้ใจผมไม่ได้ แต่ผมเจ็บปวดตรง ผมไม่ได้เป็นคนรับติ๊กเข้ามา ผมไม่เคยไปเที่ยวกันกับเค้า ผมไม่เคยมีเซ็กส์ด้วย แต่ชีวิตคู่ของผมต้องจบไปแบบนี้ ผมเสียใจจริงๆ