เรื่องของเรื่องคือ มีอยู่วันนึง แฟนเราไปทำงานบ้านเพื่อน แล้วบอกเราว่ากลับประมาณเที่ยงคืน เราบอกว่าเราอยู่ที่บ้านนะ รีบกลับนะ แต่ด้วยความคิดสั้น เราเลยโทไปชวนเพื่อนออกไปกินเหล้าข้างนอก เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนผู้ชาย แต่เป็นเพื่อนทั้งของเราและของแฟน แต่เราก้อบอกแฟนเรานะว่าจะออกไปข้างนอกกับเพื่อนคนนี้นะและก้อไปไม่นาน ไม่ถึง1ชม. ด้วยความที่เพื่อนกลัวปิดใจกับแฟน เลยโทไปบอกแฟนกันไว้ หลังจากนั้นปันหาก้อเกิดขึ้น เพราะเราไม่ได้บอกแฟนว่าไปกินเหล้ามาแถมยังพูดโกหก หลังจากนั้นไม่นาน เราเลยกลายเป็นที่รังเกียจของแฟนเรา เค้าทำกับเราเหมือนเราเป็นของตาย เราพยายามปรับตัว ไม่สร้างปัญหา มีอะไรเรื่องข้องใจก็พยายามเก็บไว้ เพราะไม่อยากมีปัญหา แต่ล่าสุดที่ผ่านมา เรารู้สึกเหมือนทำไปก้อปล่าวประโยชน์ เราได้คุยกับแฟนเรื่องนี้ เค้าพูดมาคำนึงทำให้เราเหมือนถูกแทง "เค้าไม่เคยรั้งเทอนะ" "เค้ายังลืมสิ้งที่เราทำกับเค้าไม่ได้ และไม่รู้ว่าเมือไหร่จะลืม" เพราะวันนั้นเราขอห่าง จากวันนั้นที่เค้าพูดแบบนี้ เรารู้เลยว่าเค้าหมดรักเราแล้ว แต่เราก้อยังติดต่อกับเค้า แต่ที่สุดๆเลยนะก้อคือ สิ่งที่เค้าทำ เรายอมเราว่าเราเป็นคนไม่ใจแข็ง ไม่เข้มแข็งพอ และสิ่งที่เค้าทำคือเค้าไม่เห็นว่าเรายังมีความเป็นคนอยู่เลย เค้ามองว่าเราเป็นตัวอะไร? มาถึงตอนนี้ พูดตามตรง มืดแปดด้าน ทั้งรักทั้งทรมาน มองไม่เห็นแม้กระทั่งทางออก ไม่มีวิธีแก้ไข
จนกระทั่งเค้ากลายมาเป็นคนที่เราแทบไม่เคยรู้จัก อยากพูดไรก้อพูด อยากด่าไรก้อด่า เรามันไม่มีค่าเลยจริงๆ