ตอนนี้ก็ผ่านมาครึ่งเทอมแล้วค่ะ จริงๆภายนอกเราก็พอจะรู้จักคนเยอะ คุยเล่นได้เยอะกับหลายๆคน ไปไหนมาไหนมีคนทัก แต่ก็แค่ผิวเผิน ไม่ได้สนิทใจกันมากมายเท่าไหร่ คนอื่นๆในคณะก็ดูมีกลุ่มที่สนิทกันหมดแล้ว ส่วนใหญ่ก็เป็นกลุ่มที่เค้าสนิทกันตั้งแต่มัธยมปลาย ทุกคนดูรู้จักกันอยู่แล้วตั้งแต่ก่อนเปิดเทอมเสียอีก ส่วนเพื่อนม.ปลายที่มาเรียนด้วยก็มีแค่คนเดียว แต่ก็ไม่สนิทเลย ทำให้รู้สึกเหงาๆเหมือนอยู่คนเดียวค่ะ

จริงๆแล้วเราก็มีกลุ่มอยู่นะ แบบไปขอจอยด้วย เพราะอยู่ด้วยแล้วสบายใจ แต่ปัญหาคือรู้สึกไม่ค่อยสนิทกับเพื่อนที่อยู่ในกลุ่มเท่าไหร่ เพราะเวลาเรียนจะมีวิชาเลือกบ้าง แบ่งเซคเรียนบ้างทำให้ไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยเท่าที่ควร คนอื่นในกลุ่มก็สนิทกันมากกว่าที่เราสนิทกับทุกคนค่ะ เพราะบางคนในกลุ่มเค้าเที่ยวกลางคืนด้วยกัน กินเหล้าด้วยกัน แต่เราไม่เที่ยวเลยทำให้สนิทกะเค้าน้อยกว่า เราเลยรู้สึกว่ามันเป็นเหมือนกลุ่มที่อยู่เพื่อให้มีกลุ่มเท่านั้นเอง เหมือนตัวเองอยู่ผิดกลุ่มเพราะไลฟ์สไตล์ไม่ตรงกัน แต่จะให้ย้ายก็คงไม่ทันแล้ว เพราะกลุ่มอื่นๆก็ดูสนิทกันมาก จะให้รับใครใหม่ก็คงยากอะค่ะ

เรามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงในกลุ่มนี้ คุยได้ทุกเรื่อง ปรึกษาได้ตลอด เป็นเพื่อนสนิทคนเดียวในคณะเลยก็ว่าได้ เลยเป็นสาเหตุที่ไม่อยากย้ายกลุ่มด้วย  แต่เค้าก็มีเพื่อนสนิทอยู่เยอะ ถ้าเค้าทิ้งไป เราก็คงไม่มีใครให้เราปรึกษาแล้วอะค่ะ แล้วเพื่อนในกลุ่มก็มาจากตจว.เกือบหมดเลย ปิดเทอมก็เลยเหงาๆเหมือนไม่มีเพื่อนเลยค่ะ ทำให้ต้องกลับไปเที่ยวกะเพื่อนสนิทม.ปลายแทน รู้สึกเหมือนตัวเองยังจมปลักอยู่กับอดีต มันแปลกมั๊ยคะ เคยได้ยินมาว่าอยู่ๆไปเรื่อยๆ เดี๋ยวเพื่อนที่นิสัยตรงกันจะเข้ามาเอง จริงรึปล่าวคะ แล้วมีใครที่เคยเป็นแบบนี้แล้วผ่านมาได้ยังไงหรอ ขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ T.T